ماه شعبان و هلال آن

سلام

می خوام عید رو به همتون تبریک بگم

بهترین ماه قمری

ماه شعبان هست که الان هلال این ماه هم در

آسمان خودنمایی می کند از همتون دعوت

می کنم

یک سری به آسمون بزنید امشب شب بدی از

نظر

 آب وهوایی برای اهواز هست هم شرجی و

 هم گرم

 و غبار آلود

NASA و وسیله ای دیگر برای راحتی فضانوردان

ناسا دستگاهی برای سنجش تعادل روانی فضانوردان    طراحی کرد

از آنجا که استرس و خستگی در حین انجام ماموریت‌های فضایی می‌تواند بسیار خطرناک باشد، دانشمندان آژانس فضایی ناسا، یک وسیله دستی برای تشخیص استرس در فضانوردان طراحی کرده‌اند.   از آنجا که استرس و خستگی در حین انجام ماموریت‌های فضایی می‌تواند بسیار خطرناک باشد، دانشمندان آژانس فضایی ناسا، یک وسیله دستی برای تشخیص استرس در فضانوردان طراحی کرده‌اند. به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خطاهایی که در اثر استرس و خستگی رخ می‌دهند، می‌توانند در هر موقعیتی و در هر مکانی خطرناک باشند اما خطاها در هیچ کجا به اندازه فضا خطرناک نیستند. تصور می‌شود که خستگی یک فضانورد نقش بسیار مهمی در حادثه برخورد سال 1997 بین ایستگاه فضایی میر و یک سفینه تدارکاتی روسی طی یک مانور اتصال معمولی، داشته است. بحث‌ها و مجادلات اخیر از جمله مصرف الکل در بین فضانوردان ناسا و پرونده لیزانوواک فضانورد زن ناسا که فوریه امسال به اقدام برای قتل متهم شد، مساله استرس در فضا را بیش از پیش مورد توجه مسئولان سازمان فضایی آمریکا قرار داده است. با توجه به این موضوعات دانشمندان ناسا، در تلاش برای آزمایش یک وسیله دستی هستند که برای هشدار دادن به فضانوردان در شرایطی که به لحاظ روانی آمادگی انجام ماموریتها و عملیاتهای حیاتی و مهم مانند پیاده روی فضایی را ندارند، طراحی می‌شود. این وسیله فرد را در یک آزمایش سه دقیقه‌یی قرار می‌دهد که شامل فشار دادن یک دکمه با حداکثر سرعت پس از روشن شدن یک چراغ است. این آزمایش می‌تواند وخامت توان ذهنی فرد را که در اثر کم خوابی یا استرس ایجاد شده، شناسایی کند؛ عاملی که در شرایط ظاهری کمتر در افراد قابل مشاهده و تشخیص است. این وسیله توسط یک روانشناس دانشگاه پنسیلوانیا طراحی شده است.

نسل بعدی

نسل بعدی کاوشگران روباتیک فضایی کوچکتر از سکه های 10 سنتی بوده و مهمتر آنکه با قیمتی ناچیز بالغ بر 10 سنت نیز آماده بهره برداری خواهند شد.     نسل بعدی کاوشگران روباتیک فضایی کوچکتر از سکه های 10 سنتی بوده و مهمتر آنکه با قیمتی ناچیز بالغ بر 10 سنت نیز آماده بهره برداری خواهند شد.

مسون پک از مهندسان دانشگاه کورنل آمریکا متصور شده است که هزاران ریزفضاپیما به سوی سیارات مختلف شناور شده و تنها با استفاده از میدان مغناطیسی زمین انرژی مورد نیاز خود را دریافت کنند. این ایده تا آنجا جالب توجه بوده است که ناسا بودجه تحقیقاتی قابل توجه 75 هزار دلاری را از سوی انستیتو مفاهیم پیشرفته خود به وی اعطا کرده است تا در آینده نزدیک، ایده وی به واقعیت تبدیل شود. براساس گزارش پاپیولار ساینس، مهمترین مزیت این ریزفضاپیماها صرفه جویی میلیون دلاری ناسا در پرتاب های ماهواره ای است، زیرا تقریبا دیگر نیازی به سوخت راکت نخواهد بود. در عوض این تراشه های کاوشگر از نیروی "لورنز" استفاده می کنند. این پدیده فیزیکی بر ذرات باردار شده الکتریکی که در میدان مغناطیسی حرکت می کنند عمل می کند . در فرآیند مورد نظر این نیرو به تراشه ها کمک می کند تا از جاذبه زمین گریخته و به سوی اجرام آسمانی دوردست حرکت کنند. پس از ورود به مدار سیارات دیگر، این تراشه ها بر روی سطح آنها همچون قطرات باران باریده و سقوط می کنند و در این فرآیند به تجزیه و تحلیل دقیق اتمسفر یا نمونه برداری از آنها می پردازند و در صورتیکه مورد جالب توجهی دریافت شود به ارسال علائم مخصوص به زمین می پردازند . مسون و همکارانش هم اکنون در حال بررسی نیروی پیش رانش "لورنز" در آزمایشگاه هستند. اگر همه چیز به خوبی پیش برود ایده تاریخی وی یعنی پرتاب این ریز کاوشگرها به سوی "اروپا" قمر مشتری تا سال 2030 تحقق خواهد یافت .

نسل بعدی

نسل بعدی کاوشگران روباتیک فضایی کوچکتر از سکه های 10 سنتی بوده و مهمتر آنکه با قیمتی ناچیز بالغ بر 10 سنت نیز آماده بهره برداری خواهند شد.     نسل بعدی کاوشگران روباتیک فضایی کوچکتر از سکه های 10 سنتی بوده و مهمتر آنکه با قیمتی ناچیز بالغ بر 10 سنت نیز آماده بهره برداری خواهند شد.

مسون پک از مهندسان دانشگاه کورنل آمریکا متصور شده است که هزاران ریزفضاپیما به سوی سیارات مختلف شناور شده و تنها با استفاده از میدان مغناطیسی زمین انرژی مورد نیاز خود را دریافت کنند. این ایده تا آنجا جالب توجه بوده است که ناسا بودجه تحقیقاتی قابل توجه 75 هزار دلاری را از سوی انستیتو مفاهیم پیشرفته خود به وی اعطا کرده است تا در آینده نزدیک، ایده وی به واقعیت تبدیل شود. براساس گزارش پاپیولار ساینس، مهمترین مزیت این ریزفضاپیماها صرفه جویی میلیون دلاری ناسا در پرتاب های ماهواره ای است، زیرا تقریبا دیگر نیازی به سوخت راکت نخواهد بود. در عوض این تراشه های کاوشگر از نیروی "لورنز" استفاده می کنند. این پدیده فیزیکی بر ذرات باردار شده الکتریکی که در میدان مغناطیسی حرکت می کنند عمل می کند . در فرآیند مورد نظر این نیرو به تراشه ها کمک می کند تا از جاذبه زمین گریخته و به سوی اجرام آسمانی دوردست حرکت کنند. پس از ورود به مدار سیارات دیگر، این تراشه ها بر روی سطح آنها همچون قطرات باران باریده و سقوط می کنند و در این فرآیند به تجزیه و تحلیل دقیق اتمسفر یا نمونه برداری از آنها می پردازند و در صورتیکه مورد جالب توجهی دریافت شود به ارسال علائم مخصوص به زمین می پردازند . مسون و همکارانش هم اکنون در حال بررسی نیروی پیش رانش "لورنز" در آزمایشگاه هستند. اگر همه چیز به خوبی پیش برود ایده تاریخی وی یعنی پرتاب این ریز کاوشگرها به سوی "اروپا" قمر مشتری تا سال 2030 تحقق خواهد یافت .

اندیووری ها در هفتم و هشتم

روز های هفتم و هشتم برای اندیووری ها

دیو ویلیامز فضانورد کاندای  ایستگاه

اسکات کلی فرمانده ماموریت

--------------------------------------------------------------------

روز هشتم

باربارا مورگان

ریک ماستارخو

فینیکس در خطرناک ترین ماموریت

جزئیات خطرناک‌ترین ماموریت مریخ درگفت‌وگوی ایسنا با معاون‌ایرانی

‌مرکزNASA JPL   

نادری: فرود درمحل نامناسب وناکارآمدی ‌تجهیزات‌ جدید مهمترین خطرات «فینیکس»

است

13 مرداد ماه جاری یکی از هیجان انگیزترین اکتشافات فضایی در سیاره سرخ آغاز شد. مریخ‌نشین «فینیکس»(ققنوس) اوایل هفته گذشته از مرکز فضایی ناسا در «فلوریدا» به سمت سیاره مریخ پرتاب شد تا حدود 9 و ماه نیم دیگر در میان بیم و امید متخصصان و مهندسان ناسا در نزدیکی قطب شمال سیاره فرود بیاید.

به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «فینیکس»، نخستین فضاپیمایی است که در قطب شمال مریخ فرود می آید و امکان مشاهده و شناسایی کلاهک قطبی سیاره را فراهم خواهد کرد.

هدف از این سفر فضایی بررسی ترکیبات کلاهک یخی قطب شمال سیاره و وجود آب مایع و شرایط لازم برای وجود حیات احتمالی در این بخش از سیاره سرخ است

«فینیکس» برخلاف ماموریت های قبلی همچون مریخ‌نوردان دوقلوی «روح» و «فرصت» به جای حرکت در میان دشت ها یا دره ها، در جای خود ثابت می ماند و با حفاری به عمق سنگ ها و یخ های قطب شمال مریخ نفوذ می کند تا به طور مستقیم آنها را بررسی کند.

گروه «علمی - پژوهشی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با توجه به اهمیت این ماموریت فضایی در گفت‌وگو با دکتر فیروز نادری، دانشمند برجسته ایرانی و معاون مرکز فضایی JPL (آزمایشگاه پیشرانش جت) ناسا ـ که برنامه‌ریزی و اجرای ماموریت «فینیکس» (Phoenix) توسط دانشمندان آن صورت گرفته است - از اهداف و دستاوردهای متصور از این ماموریت، مراحل مختلف آن، نحوه حرکت و کنترل مسیر فضاپیما، نحوه فرود آن و روند کاوش‌های سه ماهه آن بر روی مریخ پرسیده است.

ماموریت استثنایی مریخ‌نوردان دوقلوی «روح» و «فرصت» ــ‌ که زمستان 82 برای ماموریتی 90 روزه در سطح سیاره سرخ فرود آمدند و با سخت جانی مثال زدنی و پایداری دور از انتظار خود تا چند هفته پیش که گرفتار توفانی شدند به کاوش در سطح سیاره سرخ ادامه دادند از موضوعات دیگری است که در گفت‌وگو با مدیر سابق ماموریت‌های مریخ آژانس فضایی آمریکا (ناسا) مطرح شد.

مریخ‌نوردهای استثنایی ناسا که در زمان مدیریت دکتر نادری به سیاره سرخ پرتاب شدند، این روزها در شرایط بسیار سختی که دکتر نادری از آن به عنوان وضعیتی مشابه بیماران بستری در CCU (بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستانی)یاد می‌کند همچنان برای زندگی و ادامه فعالیت تقلا می‌کنند.

به گزارش ایسنا، دکتر فیروز نادری که در حال حاضر به عنوان یکی از مدیران ارشد سازمان فضایی ناسا، نقشی کلیدی در تعیین راهبردها و نظارت بر کل طرح‌ها و ماموریت‌های یکی از مهمترین مراکز فضایی این سازمان بر عهده دارد، در سال 1325 در شیراز متولد شده و تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در شیراز و تهران گذرانده است.

وی در سال 1964 به آمریکا رفته و تحصیلات خود را تا مقطع دکتری مهندسی الکترونیک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی پی گرفت.

دکتر نادری، پس از پایان تحصیل به کشور بازگشت و ضمن گذراندن خدمت سربازی، مدتی در مرکز «سنجش از دور ایران» فعالیت کرد.

وی از حدود 26 سال پیش همکاری خود را با ناسا آغاز کرد و در این مدت مشاغل فنی و مدیریتی متعددی را در زمینه ماهواره‌های مخابراتی متحرک، رادارهای سنجش از دور، رصدخانه‌های تحقیقاتی اختر فیزیک و اکتشاف مریخ و سایر اجرام منظومه شمسی برعهده داشت.

دکتر نادری، فروردین ماه 1379 در شرایطی که چندین ماموریت متوالی ناسا در پرتاب فضاپیما به سوی مریخ با شکست مواجه شده بود، به مدیریت برنامه‌های اکتشافات مریخ منصوب شد و توانست طی حدود چهار سال، سه ماموریت مهم از جمله پرتاب دو کاوشگر مریخ‌نورد «روح» و «فرصت» را با موفقیت اجرا کند.

این دانشمند ایرانی در پی این موفقیت درخشان، در اسفند ماه 1383 به سمت معاون و مدیر ارشد برنامه‌ریزی مرکز JPL (آزمایشگاه پیشرانش جت) - از مهمترین مراکز فضایی ناسا - منصوب شده و در سمت جدید به عنوان مسئول طراحی برنامه‌ها و راهبردهای مرکز، تجاربش در ماموریت‌های مریخ را در مطالعه سایر بخش‌های جهان از زمین تا کهکشان‌های دور به کار بسته است.

وی همچنین مسئولیت طراحی چشم‌انداز راهبردی پنج تا 20 ساله JPL را برعهده دارد.

دکتر نادری در نزدیک به سه دهه همکاری مستمر با ناسا، به دلیل عملکرد درخشان علمی و مدیریتی به دریافت عالی‌ترین نشان علمی این سازمان (the Distinguished Service Medal) و نشان‌های متعدد دیگر از جمله نشان فن‌آوری فضایی Hall of Fame، جایزه Aviation Week 2004 Aerospace، نشان افتخار Ellis Island سال 2005 - به دلیل همکاری‌های گسترده علمی که به غنی‌تر شدن فهم جامعه منجر شده - و ... موفق شده است.

دکتر فیروز نادری در گفت‌و‌گوی تلفنی با خبرنگار ایسنا در تشریح روند اجرای ماموریت فضایی «فینیکس» گفت: ماموریت مریخ‌نشین «فینیکس» شامل سه مرحله اساسی است؛ یکی پرتاب آن به مداری در نزدیکی زمین است که روز شنبه - هفته گذشته - انجام شد، مرحله‌ بعد رسیدن فضاپیما به مقصد و فرود آن در قطب شمال مریخ در 10 ماه دیگر و مرحله بعدی کاوش‌های علمی «فینیکس» در سطح مریخ است.

230 هزار کیلوگرم سوخت برای حمل فضاپیمای 700 کیلوگرمی

وی با اشاره به این که راکت حامل «فینیکس» ساعت 5 و 26 دقیقه صبح شنبه 13 مردادماه به وقت فلوریدا به فضا پرتاب شد، خاطرنشان کرد: راکت DELTAII که مریخ‌نشین «فونیکس» را به فضا برد هم خود بسیار قابل توجه است. ارتفاع این راکت به اندازه‌ یک ساختمان 13 طبقه است و حدود 230 هزار کیلوگرم وزن دارد و این در حالی است که وزن فضاپیمایی که در نوک این راکت نصب شده، تنها 700 کیلوگرم است که نشان می‌دهد چه سوخت عظیمی نیاز است تا جسمی با چنین وزنی به فضا پرتاب شود.

دکتر نادری خاطرنشان کرد: این راکت یک موتور اصلی داشت که با سوخت مایع کار می‌کند و 9 کمک راکت که به دور آن پیچیده شده‌اند تا انرژی بیشتری به آن بدهند که شش کمک راکت همزمان با موتور اصلی روی زمین روشن شد و «شل» آن پس از یک دقیقه جدا شده و در اقیانوس سقوط کرد و سه کمک راکت دیگر پس از کاهش وزن راکت در فضا روشن شدند که آنها هم بعد از سه دقیقه سوخته و به اقیانوس سقوط کردند. موشک، 10 دقیقه بعد از پرتاب به مداری در 200 کیلومتری زمین رسید که مقداری - کمتر از یک دور کامل – در این مدار دایره‌یی حرکت کرده و بعد قسمت‌های دوم و سوم موشک وایر کرده و آن را به سمت مریخ پرتاب کرد که تقریبا 9 دقیقه بعد از پرتاب تمام مراحل عملکرد موشک خاتمه یافته و فضاپیما عازم مریخ شد.

سفر صدها میلیون‌ کیلومتری فضاپیما تا مریخ بدون نیاز به سوخت!

وی تصریح کرد: باید توجه داشت که حرکت فضاپیما به سوی مریخ همانند حرکت هواپیما نیست که دائما سوخت مصرف کند بلکه همانند سنگی که پرتاب می‌شود از انرژی اولیه‌ای که به آن داده شده، استفاده می‌کند و بقیه مسیر را با شتاب اولیه‌ای که در مدار زمین پیدا کرده ادامه می‌دهد و چون در فضا جو وجود ندارد و فضاپیما با اصطکاک مواجه نیست، همین شتاب اولیه برای رساندن فضاپیما به مقصد کافی است. البته از آن‌جا که ممکن است در طول مسیر چند بار ناچار به اصلاح جهت آن شویم مقدار کمی سوخت همراه فضاپیما هست که البته فقط برای تصحیح مسیر احتمالی به کار می‌رود، نه حرکت دادن فضاپیما.

دکتر نادری با بیان این‌که فضاپیمای فینیکس 9 ماه و نیم دیگر پس از طی 700 میلیون کیلومتر مسافت به مریخ می‌رسد، اظهار کرد: البته فاصله زمین تا مریخ در زمان پرتاب فضاپیما کمتر از 700 میلیون کیلومتر است ولی نحوه‌ پرتاب فضاپیما به این صورت است که آن را مستقیما به سمت مریخ در جایی که در زمان پرتاب قرار دارد نفرستاده‌ایم بلکه به جایی در مدار حرکت مریخ می‌فرستیم که در زمان خاصی مریخ و فضاپیما با هم در آن نقطه تلاقی می‌کنند.

وی تصریح کرد: در 9 ماه و نیم آینده کارمان تقریبا ساده است. فقط باید شش روز پس از پرتاب فضاپیما (جمعه گذشته) و در پنج مرحله‌ دیگر مسیر حرکت فضاپیما را دقیقا کنترل کرده و در صورت نیاز تصمیمات لازم را در مسیر حرکت فضاپیما انجام دهیم.

فرود، مشکل‌ترین مرحله ماموریت «فینیکس»

مدیر ایرانی آژانس فضایی آمریکا با اشاره به این‌که مشکل‌ترین مرحله‌ ماموریت «فینیکس»، فرود فضاپیما در سطح مریخ در بعد از ظهر 25 ماه مه سال آینده است، اظهار داشت: مریخ مرز مشخصی ندارد ولی اصطلاحا از ارتفاع 125 کیلومتری سطح مریخ را داخل فضای مریخ محسوب می‌کنند. فضاپیمای «فینیکس» با سرعتی نزدیک به 20 هزار کیلومتر در ساعت به فاصله‌ 125 کیلومتری مریخ می‌رسد و چالش اصلی کاهش این سرعت فوق‌العاده در مدت 7، 8 دقیقه برای جلوگیری از تصادم فضاپیما با سطح سیاره است.

وی خاطرنشان کرد: غلظت جو مریخ یک صدم جو زمین است؛ با این حال اصطکاک حاصل از همین جو رقیق می‌تواند تا حد زیادی انرژی فضاپیما را کاهش دهد. در 4، 5 دقیقه اول با این که هیچ کار خاصی انجام نمی‌دهیم ولی 90 درصد سرعت فضاپیما به دلیل همین اصطکاک بین فضاپیما با جو سیاره کاسته شده و سرعت آن به حدود 2 هزار کیلومتر در ساعت می‌رسد. البته فضاپیما به شدت داغ می‌شود و دمای آن به 3000 درجه فارنهایت هم می‌رسد که اگر یک سپر آتشین نداشته باشد، می‌سوزد. لذا مهمترین مساله این است که یک سپر حرارتی قوی برای تحمل حرارت در 4، 5 دقیقه‌ اول فرود به آن بدهیم. پس از آن با این‌که سرعت فضاپیما به شدت کاهش یافته ولی ارتفاع باقی‌مانده هم تنها 13 تا 14 کیلومتر است (تقریبا به اندازه‌ی ارتفاع پرواز هواپیماهای معمولی) در حالی که سرعت فضاپیما 2000 کیلومتر بر ساعت (دو برابر سرعت صوت) است. در این مرحله چتر نجات باز می‌شود که باید از استحکام بسیار بالایی برخوردار باشد که بتواند حدود دو، سه دقیقه فضاپیما را نگه دارد تا فضاپیما به ارتفاع 600 متری از سطح مریخ می‌رسد و بعد از آن فضاپیما جدا می‌شود و فقط در 30 ثانیه آخر راکت‌هایی روشن می‌شوند تا سرعت فضاپیما باز هم کاهش یابد تا در نهایت فرود آید.

نامشخص بودن محل فرود فضاپیما در محدوده‌ای به وسعت 14 در 100 کیلومتر

دکتر نادری درباره‌ میزان دقت فرود فضاپیمای «فینیکس» با توجه به خطرات فرود این کاوشگر غیرمتحرک در محل‌های ناهموار به ایسنا گفت: با فن‌آوری‌های موجود دقت فرود فضاپیما محدوده‌ای بیضی شکل با اقطار 14 و 100 کیلومتر است و محل فرود فضاپیما را نمی‌توان دقیق‌تر از این تعیین کرد و فضاپیما جایی در داخل این محدوده بیضی شکل فرود می‌آید.

وی خاطرنشان کرد: یک خطر اساسی در ماموریت «فینیکس» همین است که مریخ‌نشین در محل مناسبی فرود نیاید؛ چون برخلاف «اسپیریت» و «آپورچونیتی» ارابه(کاوشگر متحرک) نیست و روی سه پا ثابت است. اگر فضاپیما فرضا در منطقه‌ای با سنگ‌های نیم متری فرود آید قابل تحمل است ولی اگر در جایی فرود آید که سنگ‌های آن از نیم متر بزرگ‌تر باشد با مشکل مواجه می‌شویم؛ چون نمی‌توان پنل‌های خورشیدی را باز کرد یا اگر در زاویه‌ای حاد بنشیند امکان واژگونی آن وجود دارد؛ لذا اگر تمام مراحل ماموریت دقیق دقیق انجام شده باشد مرحله‌ی آخر فرود فقط دست خداست و نمی‌توان پیش‌بینی کرد که در موقع فرود چه پیش خواهد آمد.

دکتر نادری در عین حال تصریح کرد: البته قبل از آغاز ماموریت به وسیله‌ی کاوشگرهای مدارگرد مریخ مثل MRO از منطقه تصویربرداری کرده و چند منطقه را به دلیل شرایط خاص آنها رد کرده‌ایم و بهترین محل برای فرود انتخاب شده ولی به هر حال فضاپیما در یک محدوده‌ی بیضی 14 در 100 کیلومتر فرود می‌آید که احتمال بروز مشکل وجود دارد.

وی تصریح کرد: صرف نظر از خطر فرود در محلی نامناسب برای پایین آمدن فضاپیما در مریخ از دو ابزار جدید استفاده می‌کنیم که ریسک فرود را افزایش می‌دهد،‌ یکی رادار تازه‌ای است که باید قدرت بخش سرعت و ارتفاع را در هنگامی که فضا پیما به مریخ نزدیک می‌شود داشته باشد که با وجود دقت بسیار بالایی که شده هنوز خیلی نگرانیم و دیگر این که موتورهایی که در 30 ثانیه آخر فرود برای کاهش سرعت فضاپیما به کار می‌روند نیز تاکنون استفاده نشده‌اند.

ناسا در قطب شمال مریخ دنبال چیست؟

مدیر سابق ماموریت‌های مریخ ناسا با اشاره به این‌که فضاپیمای «فینیکس» نخستین کاوشگری است که به نزدیک قطب شمال مریخ اعزام می‌شود، اظهار داشت: موقعیت محل فرود فینیکس نسبت به قطب شمال مریخ تقریبا معادل شمال ایالت آلاسکا به قطب شمال زمین یعنی نزدیک مدار 70 درجه است. علت این منطقه اطلاعات حاصل از ماموریت اودیسه در سه چهار سال پیش است که نشان داد در نزدیکی قطب شمال مریخ بسیار بیش از آن‌چه فکر می‌کردیم آب به صورت یخ‌زده وجود دارد و نیازی هم نیست که تا عمق زیادی را کاوش کنیم. هدف این ماموریت این است که بفهمیم آیا اصولا آب به صورت مایع هم در زیر سطح مریخ وجود دارد که وجود آب مایع نشان‌دهنده‌ مناسب بودن محل برای حیات احتمالی است.

وی خاطرنشان کرد: فضاپیمای «فینیکس» به بازویی 2 متری مشابه بازوی انسان – دارای شانه و آرنج – مجهز است که به جای انگشتان آن بیلچه‌ای قرار دارد که می‌تواند تا عمق نیم متری سطح نفوذ کند و علاوه بر آن به وسایل و تجهیزات مجهز شده که بتواند مواد حاصل از کندن سطح مریخ را بررسی کند.

بررسی ترکیبات مریخ با دقتی تا یک هزارم قطر مو!

دکتر نادری درباره لوازم و تجهیزات علمی موجود در این کاوشگر به ایسنا گفت: در ارتفاع دو متری مریخ‌نشین دو دوربین مشابه چشم انسان نصب شده که فاصله و قدرت دید آنها همانند چشم ماست و وضوح تصاویر گرفته شده با این دوربین‌ها یک مگاپیکسل (یک دهم دوربین‌های خوب موجود) است. یک دوربین هم در سر بیلچه انتهای بازوی کاوشگر متصل شده تا محدوده‌ اطراف آن را بررسی کند. علاوه بر این دو میکروسکوپ نوری و نیروی اتمی با قابلیت تشخیص تا یک هزارم قطر مو و یک سیستم هواسنج با قابلیت بررسی دما و فشار جو در طول شبانه‌روز و ... دارد که این هواسنج خود دارای یک سیستم لیزری است که از انعکاس پرتو تابیده شده به سوی جو مریخ بررسی‌های جوشناسی انجام می‌دهد.

دانشمند ایرانی آژانس فضایی ناسا تصریح کرد: اساسی‌ترین ابزارهای کاوشگر «فینیکس» دو آزمایشگاه شیمی است که نمونه‌های تهیه شده از خاک و یخ زیر سطح مریخ را بررسی می‌کنند. این آزمایشگاه‌ها دارای هشت اجاق کوچک استوانه‌ای به طول 1 سانتی‌متر و قطر 2، 3 میلی‌متر است که نمونه‌های جمع‌آوری شده در این اجاق‌ها تا نزدیک 1000 درجه سانتی‌گراد حرارت می‌بیند تا مشخص شود که آب یخ‌زده در چه دمایی از یخ به آب مایع و در چه دمایی به بخار تبدیل می‌شود که با توجه به تفاوت این شاخص‌ها در مواد مختلف می‌توان نوع مواد و ترکیبات موجود در آن منطقه از مریخ را تعیین کرد که خصوصا به دلیل ترکیبات حاوی کربن هستیم که عنصری اساسی در حیات است. یکی دیگر از ابزارهای این آزمایشگاه‌های مینیاتوری شیمی، pH متر (ابزارهای اندازه‌گیری اسیدیته) است که مواد جمع‌آوری شده را در آبی که همراه فضاپیما به مریخ برده‌ایم حل کرده و اسیدیته آنها را اندازه‌گیری می‌کند.

«فینیکس» در جست‌و‌جوی شرایط حیات است نه حیات احتمالی!

وی با اشاره به این‌که مدت ماموریت «فینیکس» در سطح مریخ 90 روز است و بعد از آن به دلیل برودت شدید سطح فضاپیما از یخ پوشیده شده و از کار می‌افتد، خاطرنشان کرد: وجود آب یخ‌زده در منطقه فرود مریخ‌نشین «فینیکس» برای ما مسجل است و هدف ما بررسی این مساله است که آیا این منطقه قابلیت میزبانی حیات - به شکل تک‌سلولی – را دارد یا نه که لازمه‌ آن وجود آب به صورت مایع – غیر یخ‌زده – در زیر سطح سیاره و همچنین وجود کربن است. فینیکس وجود این دو عامل موثر در حیات را بررسی می‌کند؛ چون تجهیزات آن قادر به تشخیص وجود موجودات زنده احتمالی نیست و تنها وجود این دو شرط مهم برای حیات را بررسی می‌کند.

دکتر نادری در عین حال تصریح کرد: البته در صورت وجود احتمالی حیات در مریخ و برجا ماندن شاخص‌هایی از آنها احتمال تشخیص شانسی آنها وجود دارد ولی هدف اصلی از این ماموریت کشف موجودات زنده احتمالی در مریخ نیست و هدف اصلی تخمین قابلیت این منطقه برای وجود حیات است. ما نمی‌دانیم حیات احتمالی در مریخ به چه صورت بوده و چگونه خود را نشان می‌دهد؛ بنابراین ابزارهایی که بتواند مستقیما آن را کشف کند در اختیار نداریم.

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که با توجه به برودت بالای قطب شمال مریخ چرا جست و جوی حیات احتمالی در مریخ در مناطق گرم‌تر (نزدیک به استوا) مریخ انجام نمی‌شود، اظهار داشت: علت انتخاب قطب شمال مریخ این است که از وجود آب در زیر سطح آن‌جا مطمئنیم ولی در جاهای گرم‌تر مریخ مشخصا آب پیدا نکرده‌ایم؛ لذا احتمال یافتن حیات در آن‌جا خیلی کم است. مساله‌ اساسی در بررسی احتمال حیات، وجود آب مایع است، نه دمای بالا.

«فینیکس» از خاکستر یک ماموریت شکست‌خورده برخاسته است!

مدیر ایرانی ناسا درباره‌ وجه تسمیه ماموریت «فینیکس» (ققنوس) گفت: «ققنوس» نام مرغی افسانه‌یی است که پس از سوختنش، پرنده دیگری از خاکستر آن به دنیا می‌آید و دلیل نامگذاری ماموریت اخیر به نام «ققنوس» زنده نگه داشتن خاطره‌ی یکی از ماموریت‌های پیشین اعزام کاوشگر به مریخ است که با شکست مواجه شد.

وی خاطرنشان کرد: ناسا سال 2000 دو سفینه را به مریخ فرستاد که هر دو با شکست مواجه شد و آن موقع بود که از من خواستند ریاست ماموریت‌های مریخ ناسا را بر عهده بگیرم. در آن زمان دو فضاپیما را برای پرتاب به مریخ آماده کرده بودیم که به دلیل حوادث پیش آمده پرواز یکی از آنها که قرار بود در مریخ فرود بیاید را متوقف کردم تا علت شکست ماموریت‌های قبلی را بفهمیم و از حادثه‌ای دیگر پیش‌گیری شود و دیگری را که یک مدارگرد بود به فضا فرستادیم. به همین دلیل حالا که فکر می‌کنیم به علت شکست ماموریت‌های قبلی پی برده و با رفع آنها فضاپیمای دیگری را به سمت مریخ می‌فرستیم به پیشنهاد مدیر علمی این برنامه آن را ققنوس (فینیکس) نامگذاری کرده‌ایم. یعنی از خاکستر آن فضاپیما که از بین رفت یک سفینه جدید به وجود آورده‌ایم.

دوقلوهای افسانه‌یی در CCU!

دکتر نادری در ادامه درباره آخرین وضعیت مریخ نورد‌های «روح» (اسپیریت) و «فرصت» ( آپورچوینتی) - کاوشگر‌های مریخ ناسا که در اواخر سال 1382 برای ماموریتی سه ماهه به سیاره مریخ پرتاب شدند و به نحو شگفت انگیز تاکنون به فعالیت‌شان ادامه داده‌اند - به ایسنا گفت: به دلیل توفان خاک در مریخ مقدار نوری که مستقیما به صفحات خورشیدی تامین کننده انرژی این مریخ نوردها می‌رسد بسیار اندک است.

البته وضعیت «اسپیریت» کمی بهتر است ولی «آپورچونیتی»(فرصت) تقریبا کمتر از یک درصد نوری را که در شرایط طبیعی به آن می‌رسیده دریافت می‌کند و به دلیل همین میزان اندک تنها 15 تا 14 درصد انرژی معمولی را ایجاد می‌کند که خیلی کم است و با این که تمام حرکت‌ها و فعالیت‌های علمی آن‌ها را متوقف کرده‌ایم ولی به هر حال به نیروهای پایه‌ای نیاز داریم تا بخاری‌هایی را که گرم کردن فضاپیما در شب را برعهده دارند فعال کند تا وسایل الکترونیکی مریخ نورد در اثر سرما از کار نیفتند.

وی خاطر نشان کرد: درجه حرارت بحرانی برای از کار نیفتادن سیستم‌های الکترونیکی «فرصت»(دمای داخل مریخ نورد)، 39- درجه سانتی گراد است که اگر دما از این حد پایین برود همه سیستم‌ها خاموش‌ می‌شوند.

این روزها فضاپیما در شرایطی مشابه CCU و در مرز مرگ است چون دما به 37- درجه سانتی گراد هم رسیده ولی به هر حال این طور هم نیست که اگر دمای آپورچونیتی به 39- درجه سانتی گراد برسد، دستگاه‌ها برای همیشه نابود شوند و این امکان وجود دارد که فضاپیما‌ ماه‌ها در حالت کما (خاموشی کامل) باشد و پس از صاف شدن آسمان و رسیدن نور خورشید به صفحات خورشیدی فضاپیما بار دیگر بیدار شود چون به هر حال ما در شرایطی هستیم که تاکنون مشابه آن را تجربه نکرده‌ایم و هر چیزی امکان دارد.

احتمال زنده شدن مجدد مریخ‌نوردها حتی پس از کما!

دکتر نادری در عین حال تصریح کرد: چیزی که نمی‌دانیم این است که اگر این شر ایط چند ماه طول بکشد سرما و یخ چه بر سر تجهیزات الکترونیکی «فرصت» می‌آورد البته ما آنها را پیش از پرتاب فضاپیما تا دمای 50- درجه سانتی گراد هم آزمایش کرده‌ایم ولی برای چندین ساعت نه برای چندین هفته.

مدیر سابق ماموریت مریخ ناسا خاطر نشان کرد: این امکان وجود دارد که طی دو، سه هفته آینده وضعیت جوی در مریخ مساعد شده و نور کافی به مریخ نورد‌ها برسد ولی از گذشته می‌دانیم که چنین توفانی‌های خاکی می‌توانند تا چندین ماه ادامه داشته باشند و با توجه به این که حدود پنج هفته از این توفان گذشته چند احتمال وجود دارد یا ممکن است به طور کلی از آپورچونیتی اطلاعاتی نگیریم و باید چند ماهی منتظر بمانیم تا ببینیم دوباره بیدار می‌شود یا نه و احتمال دیگر این که طی چند روز آینده هوا صاف شده و فعالیت مریخ نورد ادامه پیدا کند.

دکتر نادری در پاسخ به این سوال که با توجه به اطلاعات موجود درباره جو مریخ، آیا امکان پیش بینی تقریبی زمان فروکش کردن توفان اخیر وجود دارد یا نه، اظهار داشت: در حال حاضر ادارات هوا شناسی زمین هم با این همه امکانات و اطلاعات وسیع که در اختیار دارند بعضا در پیش‌بینی هوای سه روز آینده هم کاملا با اشتباه مواجه می‌شوند به این ترتیب می‌توان تصور کرد که پیش بینی هوا شناسی در سیاره‌ای که چند صد میلیون کیلومتر از ما دور است و شبکه‌های هواسنجی مانند آنچه درزمین وجود دارند در آن وجود ندارد، چگونه خواهد بود و به نظر من همین اندازه هم که می‌دانیم وضعیت جوی در حال حاضر در مریخ چگونه است، تقریبا یک معجزه است.

26 ماه دیگر با یک آزمایشگاه بزرگ به مریخ می‌رویم!

مدیر ماموریت‌های منظومه شمسی آژانس فضایی آمریکا در ادامه درباره ماموریت آتی ناسا در مریخ به ایسنا گفت: همان طور که می‌دانید به دلیل دوره تغییرات مکان نسبی مریخ و زمین ما هر 26 ماه یک بار فضاپیمایی به مریخ می‌فرستیم و چون «فینیکس» را الان فرستادیم، 26 ماه دیگر (سال 2009) سفینه دیگر را که یک کاوشگر خودرو مشابه آپورچونیتی و اسپیریت است را به سوی مریخ پرتاب می‌کنیم.

این کاوشگر چهار برابر بزرگتر از مریخ نورد‌های اسپیریت و آپورچونیتی و تقریبا به اندازه یک خودرو سواری است و نیروی محرک آن هم به جای سلول‌های خورشیدی از انرژی اتمی تامین می‌شود لذا دیگر احتیاجی به نور آفتاب نداشته و در تمام شب و روز و هر فصلی کار می‌کند.

وی با اشاره به این که مراحل آماده سازی چنین کاوشگرهایی حدود چهار، پنج سال طول می‌کشد، خاطر نشان کرد: این فضاپیما که با هزینه‌ای حدود 5/1 میلیارد دلار ساخته می‌شود و در حال حاضر تقریبا نیمی از مراحل آماده‌سازی آن انجام شده همچنین به تجهیزات بسیاری بیشتری مجهز است و توان حرکت این فضاپیما که MSL (مارس ساینس لابراتوری) نام دارد، بسیار بیشتر از «آپورچنیتی» و «اسپیریت» است و می‌تواند کیلومتر‌ها در سطح مریخ حرکت کند و یکی از کمپلکس‌ترین خودرو‌هایی است که به مریخ فرستاده شده است.

حیات فرازمینی مهمترین سوال بشر!

مدیر سابق ماموریت مریخ ناسا در ادامه در پاسخ به این سوال که با توجه به یافته‌های سال‌های اخیر که امیدواری دانشمندان را نسبت به وجود حیات احتمالی در مریخ نسبت به دهه‌های قبل کاهش داده است، جست وجوی حیات حقیقتا تا چه حد در پیشبرد ماموریت‌های مریخ موثر بوده و خود دانشمندان تا چه قدر با این هدف و آرزو این طرح‌ها را دنبال می‌کنند، اظهار داشت: اصولا این سوال که حیات در دنیا تنها مختص زمین است یا جای دیگری هم وجود دارد، شاید بزرگترین سوال علمی بشر باشد و این سوال را با یکی، دو ماموریت و بررسی یکی، دو مکان نمی‌توان پاسخ داد. ما جواب این پرسش بزرگ را از چند محور دنبال می‌کنیم که بررسی مریخ یکی از آنهاست، ما همچنین با تلسکوپ‌های عظیم مشغول بررسی ستاره‌های بزرگ در ورای منظومه شمسی هستیم تا وجود سیاراتی مشابه زمین در گرداگرد آنها را بررسی کنیم در حالی که با علم و فن آوری کنونی امکان سفر به آنها را نداریم.

«اروپا»، گزینه دیگر برای حیات احتمالی در منظومه ما!

وی خاطر نشان کرد: دانشمندان در تلاش‌اند با تحقیق بر روی جو آن سیارات وجود شواهد بیولوژیک احتمالی را بررسی کنند. از طرف دیگر قصد داریم علاوه بر مریخ به سایر جاهایی که احتمال وجود آب مایع وحیات در آنجا هست نیز کاوشگرهایی را بفرستیم که یکی از آنها قمر «اروپا» سیاره مشتری است که قصد داریم آن را هم بررسی کنیم.

نادری تصریح کرد: علت علاقه ما به بررسی مریخ و قمر «اروپا» با وجود این که مطمئنیم حیاتی مشابه انسان در منظومه شمسی وجود ندارد این است که اگر حتی اگر در یک نقطه دیگر از منظومه شمسی ما هم که به اندازه یک دانه شن در سواحل اقیانوس‌های جهان است، حیات(ایجاد بیولوژی از مواد شیمیایی)به هر شکل، وجود داشته باشد احتمال این که حیات به صورت تکامل یافته در بقیه جهان فراوان باشد، بسیار تقویت می‌شود ولی این سوال به حدی پیچیده و بزرگ است که چند ماموریت به مریخ جوابگوی آن نخواهد بود و احتمال دارد انسان قرن‌ها در این مورد کاوش کند تا به جوابی برسد؛ البته مهم این است که ما همیشه در کنار این کاوش‌ها به فن‌آوری‌هایی دست پیدا می‌کنیم که در زندگی کنونی ما موثر است مثلا بیشتر پیشرفت‌هایی که در زمینه رایانه، تلفن، همراه، پزشکی و غیره صورت گرفته محصول تحقیقات در زمینه هوا فضاست و این پاسخی است به کسانی که هیچ کنجکاوی درباره وجود حیات در جای دیگری در جهان ندارند و می‌گویند این که ممکن است 500 سال دیگر به وجود یا عدم وجود حیات در دنیا پی ببریم، امروز چه فایده‌ای برای ما دارد!

برنامه‌ای برای سفر به ایران ندارم!

دکتر نادری که دو سال پیش قصد داشت جهت سفری شخصی به ایران بیاید ولی چند روز قبل از موعد اعلام شده، از لغو سفرش و تعویق آن به آینده به دلیل مشکلات پیش‌آمده برای یکی از مدارگردهای مریخ خبرداد در پاسخ به این سوال که آیا برنامه‌ای برای انجام این سفر در آینده نزدیک دارد یا نه؟ با بیان این که در حال حاضر برنامه دیگری برای آمدن به ایران ندارد،‌ ابراز امیدواری کرد شرایط به‌گونه‌ای، برای تسهیل آمد و شدها فراهم شود.

ورود اجتناب‌ناپذیر کشورهای مختلف به عرصه فعالیت‌های فضایی تا چند سال آینده!

این مدیر برجسته آژانس فضایی ناسا در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا درباره ضرورت سرمایه گذاری و فعالیت جدی‌تر ایران در عرصه فضا در شرایط کنونی با توجه به پیشرفت روز افزون کشورهای توسعه یافته در این حوزه و ورود کشورهایی جدید به باشگاه فضایی و در عین حال هزینه‌های سنگین و تکنولوژی پیشرفته مورد نیاز آن اظهار داشت: من اصولا از فعالیت‌ها و ماموریت‌های صلح آمیز- غیر نظامی- فضایی در هر جای دنیا استقبال می‌کنم و دوست دارم فعالیت‌های فضایی، علمی و تحقیقاتی باشد نه نظامی، ولی این که ایران با توجه به امکانات اقتصادی موجود و نیازهای دیگر کشور با توجه به بودجه‌های سنگین مورد نیاز فعالیت در این حوزه  چه باید بکند، باید توجه داشت که فعالیت‌های فضایی که در دهه 60 در انحصار آمریکا و شوروی بود امروز به بسیاری از کشورها از جمله کشورهای اروپایی، هند، ژاپن، چین و حتی کشورهایی مثل آرژانتین گسترش یافته و مسیری است که مطمئنا بقیه کشورها هم خواهند رفت و در آینده سفر به فضا از حالت فانتزی و علمی خارج خواهد شد، بنابراین لازم است که هر کشوری در یک مقطعی زمانی به این عرصه وارد شود البته کار در این عرصه هم قدم به قدم است.

دکتر نادری در عین حال تصریح کرد: برای فعالیت در حوزه فضا لازم نیست که از همان ابتدا دنبال فرستادن فضانورد باشیم. آشنا شدن با اصول فعالیت‌های فضایی بودجه کمتری لازم دارد و ما می‌توانیم الان آن را انجام دهیم و با توجه به این که دانشجویان ایرانی از باهوش‌ترین دانشجویان دنیا هستند و نیز دانشگاه‌های بسیار خوبی مثل صنعتی شریف که در کشور داریم می‌توانیم در بخش‌هایی از فعالیت‌های فضایی که بودجه سنگین نمی‌خواهد وارد شده و پایه‌ای برای فعالیت‌های جدی‌تر آینده بسازیم و تا جایی که بودجه کشور اجازه می‌دهد، در این حوزه فعالیت کنیم.

این مدیر ایرانی ناسا در پایان در پاسخ به خبرنگار ایسنا که با اشاره به وجود ده‌ها دانشمند متخصص و پژوهشگر ایرانی در این آژانس فضایی، نظر وی را درباره امکان ارتباط علمی ناسا با موسسات فضایی ایران و همکاری محققان ایرانی داخل در پروژه‌های آن جویا شد، با اعتقاد به این که ناسا و همچنین مراکز علمی تحقیقاتی دیگر نمی‌توانند فارغ از مسائل دولت‌ها، روابط علمی خود را در شرایط مناسب و ایده‌آل برقرار کنند؛ همچنان که در زمینه‌های اقتصادی و حتی ورزشی نیز چنین امکانی وجود ندارد، تاکید کرد که اعمال محدویت دولت‌ها، متاسفانه بر روابط علمی هم تأثیرگذار است.

اخترشناسان و کشفی دیگر

در پدیده‌ای بی‌نظیر در تاریخ اخترشناسی

دانشمندان موفق به رصد ستاره‌ای دو قلو با دنباله‌ای درخشان

 شدند

اخترشناسان برای اولین بار یک دنباله درخشان شبیه دنباله دارها را در پشت یک ستاره دوتایی موسوم به «میرا» کشف کرده‌اند که چنین پدیده‌ای قبلا هرگز مشاهده نشده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در گزارشی در این زمینه که در مجله علمی «نیچر» به چاپ رسیده، آمده است که ستاره شناسان در آمریکا یک دنباله طویل کشف کرده‌اند که فقط در طول موج‌های بالای نور فرابنفش قابل مشاهده است.

این مشاهده با استفاده از ماهواره «کاشف تکامل کهکشانی» ناسا که آسمان را با طول موج‌های فرابنفش مطالعه و رصد می‌کند صورت گرفته است.

این دنباله از ستاره دوقلوی «میرا» تا امتداد 13 سال نوری ادامه دارد. میرا که در لاتین به معنای «شگفت انگیز» است یکی از بهترین منظومه‌های ستاره‌یی مورد پژوهش در آسمان است که 350 سال نوری از زمین فاصله دارد.

به نظر می‌رسد که این دنباله مدت 30 هزار سال است که مسیر حرکت «میرا» را در آسمان دنبال می‌کند.

ششمین روز

۶روز سخت گذشت دیوید ویلیامز در حال انجام دومین راهپیمایی فضایی این ماموریت(اس تی اس ۱۱۸). این راه پیمایی ۶ ساعت و ۲۸ دقیقه به دراز انجامید.در طی این ماموریت علاوه بر نصب و به کارگیری سامانه ی جدیدی موسوم به اوا که دومین هدف این ماموریت بود یک ژیروسکوپ قدیمی نیز با مشابه جدید خود تعویض شد.ژیروسکوپ قدیمی که به نام سی ام جی ۳ شناخته می شود در مکان قبلی خود در فضا و متصل به ایستگاه باقی می ماند تا آنکه در ماموریتی دیگر توسط شاتلی به زمین باز گردد لازم به ذکر است این سامانه تنها مشابه موجود در ایستگاه نبوده و علاوه بر آن ۴ مشابه دیگر نیز از این سامانه ی ناوبری به بررسی رفتار ایستگاه در شرایط مختلف می پردازد. ژیروسکوپ جدید ایستگاه صفحه ای متشکل از انواع عناصر و فلز های موجود روی زمین که در چنین مجموعه ای به آشکار سازی ویژگیها و تفاوت هایشان در شرایط خلاء می پردازند.این صفحه ۳ سال دیگر به زمین باز می گردد تا با بررسی ساخار این آلیاژها بهترین وبهینه ترین ساختار برای بدنه ی سفینه های فضایی و ایستگاه های این چنینی شناخته شود.

انیشتین سخنگو

گروهی از دانشمندان روباتیک کره جنوبی، ربات آلبرت اینشتن را

 ساختند  

 

 

 

 

گروهی از دانشمندان روباتیک کره جنوبی که از یکسال قبل پروژه ساخت روباتی شبیه به " آلبرت انیشتن" را آغاز کرده بودند، این روبات را در اسپانیا به نمایش عموم گذاشتند. این روبات که " آلبرت هوبو " نام دارد و بسیار شبیه به آلبرت انیشتن است را تیم پروفسور " جون هو اوه " از موسسه فناوری برتر کره جنوبی ساخته است. این روبات که در روزهای اخیر در والنسیای اسپانیا به نمایش عموم گذاشته شده است، می تواند راه برود، صحبت کند، بخندد و به کمک ۶۶ موتور حرکتی که دارد، حرکات رزمی " تای – چی " انجام دهد. این روبات که همانند یک روبات انسان نمای عادی بوده و از نظر ظاهری شباهت بسیاری به " آلبرت انیشتن " دارد، با دیدن مردم می گوید: "سلام. من آلبرت هوبو هستم. من از کره جنوبی آمده ام و از اینکه در والنسیا هستم بسیار خوشحالم." این روبات هوشمند ۴ فوت و ۵ اینچ قد دارد و در کسوی سیستم عامل "ویندوز ایکس پی" عمل می کند.

                                                                                      

ولادت و حلول

حلول ماه شهبان بر تمامی شیعان جهان مبارک باد

ولادت با سعادت

 حضرت اباعبدالله الحسین

 بر همه ی

 عاشقان حسین مبارک و گرامی باد

معلم فضایی

بارابارا مورگان در سه برنامه آموزشی از فضا با دانشجویان خود

 صحبت می کند. اولین برنامه روز سه شنبه پخش شد...  

 

 

 

" باربارا مورگان " یکی از هفت خدمه ایندیور است که هم اکنون در ایستگاه فضایی بین المللی به سر می برد. وی 21 سال پیش (1985 میلادی) به ناسا پیوست. در حقیقت جانشین ذخیره معلمی به " کریستا مک آلیف " شده بود که در حادثه انفجار شاتل فضایی چلنجر، جان خود را از دست داده بود. اما او حتی پس از شکست دو ماموریت فضایی امریکا، تغییر عقیده نداد و برنامه ناسا را برای اعزام یک معلم به فضا رها نکرد. او هنگام پرواز در صندلی وسط کابین در بخش زیرین سفینه ، یعنی جای مک آلیف نشسته بود. گریس کوریگان، مادر مک آلیف که از تلویزیون خانه‌اش در ماساچوست پرتاب سفینه را نگاه می‌کرد ، گفت: بسیار خوشحالم که کار با سلامت انجام شد و در حالی که صدایش می‌لرزید گفت: " همه ما با عشق‌مان او را بدرقه کردیم. " بیش از نیمی از 114 معلمی که در سال 1985 برای رفتن به فضا داوطلب شده بودند ، همراه با صدها معلم دیگر در محل پرتاب حضور داشتند همچنان که بیوه دیک اسکوبی، فرمانده چلنجر حضور داشت. او گفت: " برای مورگان و همراهانش دعا می‌کند و تا دو هفته دیگر که به سلامت به زمین برگردند ، آرام نخواهد گرفت. " مورگان در سال 1998 به عنوان مربی متخصص فضانوردان، انتخاب شد. این معلم 55 ساله قرار است که طی 3 برنامه آموزشی با دانش آموزان سراسر جهان، گفت و گو کند. 

                                                                                                                                     

اولین برنامه او روز سه شنبه، بعد از اینکه همراه یکی از خدمه تجهیزات سنگینی را بر روی ایستگاه نصب کردند، به مدت 20 دقیقه اجرا شد. دانشجویان او در آیداهو بودند و او در فضا. وی در پاسخ به یکی از دانشجویان که درباره نقش دوگانه او سوال کرده بود، گفت : " اینجا همه کار یکسانی را انجام می دهند. چه فضانورد یا معلم. یک معلم در مکانی که بچه ها در آن مشغول به کار هستند، چیزهای زیادی را یاد می گیرد همانطور که یک فضانورد در فضا اطلاعات زیادی را به دست می آورد. فضانورد بودن با معلم بودن تفاوت چندانی ندارد. ما اکتشاف می کنیم، پیدا می کنیم و آن را با همه در میان می گذاریم. کارهای حیرت آوری است. " وی دو برنامه دیگر برای دانشجویان خود در ویرجینیا و ماساچوست اجرا خواهد کرد. اینک هفت خدمه ایندیور در تلاش هستند تا علاوه بر کارهای که به آنها محول شده به تعمیر شکاف 8 سانتیمتری ایجاد شده در زیر شاتل، بپردازند. این شکاف، 58 ثانیه پس از پرتاب به علت فوران قطعات یخ جدا شده از مخزن سوخت و برخورد آنها با بدنه ایجاد شده است. پیش تر قرار بود که ماموریت ایندیور 11 روز به طول انجامد اما به علت منفذ ایجاد شده، ناسا این ماموریت را سه روز دیگر تمدید کرد. ناسا تا پایان سال 2007 قصد دارد دو شاتل دیگر برای تکمیل ایستگاه فضایی بین المللی به این ایستگاه بفرستد. شاتل فضایی دیسکاوری در تاریخ 28 مهرماه و شاتل فضایی آتلانتیس در 15 آذرماه به ایستگاه بین‌المللی فضا سفر می کنند.

                                                                                                                                   

                       

سازمان فضایی هند

سازمان فضایی هند قصد دارد تا سال 2012 بزرگترین تلسکوپ

آسیا را در ارتفاعات رشته‌کوه‌های هیمالیا بنا نماید. 

 

 

 

 

سازمان فضایی هند قصد دارد تا سال 2012 بزرگترین تلسکوپ آسیا را در ارتفاعات رشته‌کوه‌های هیمالیا بنا نماید. این تلسکوپ که به صورت مشترک در کشورهای بلژیک و روسیه طراحی و ساخته خواهد شد، بسیار دقیق بوده و بزرگنمایی بسیار بالایی خواهد داشت در حدی که 5 برابر قابلیت‌ تلسکوپ‌های موجود را تامین خواهد نمود. بلژیک برای انجام ده درصد از این پروژه حدود 2 میلیون یورو دریافت می‌کند اما روسیه بر اساس مناسبات بین دو کشور هزینه پروژه را در آینده دریافت می‌کند. تلسکوپ موردنظر پس از اتمام ساخت در روسیه آزمایش شده و به هند تحویل داده می‌شود. ساخت و نصب این تلسکوپ از بخش‌های اصلی برنامه‌ توسعه‌ فضایی هند به شمار می‌رود.