واتیکان مهمان منجمان

نجوم در واتیکان

برای دومین بار در هفت سال گذشته، واتیکان میزبان گردهمایی عده‌ای از منجمان است. دانشمندان واتیکان درباره‌ی موضوعات جدید اخترفیزیکی و کیهان‌شناسی تحقیق می کنند و معتقدند این روش راهی برای شناخت بهتر خداوند است.

در این گردهمایی بیش از ۲۰۰ دانشمند پیرامون موضوع اصلی بررسی «کهکشان های مسطح»(disc galaxies) از کشورهایی چون ایالات متحده آمریکا، انگلستان، ایتالیا، آلمان، روسیه و ژاپن گرد هم آمده‌اند.

در «دانشگاه پاپ‌ها»(Papal University) در رم، که معمولا دین‌شناسان در آن به بررسی کتاب مقدس می‌پردازند، دانشمندان شاغل در رصدخانه واتیکان در باره فرمول‌ها و شبیه سازی‌های انجام شده درباره آغاز جهان، ماده تاریک و سیاهچاله‌ها بحث می‌کنند.

پدر «خوزه فونس»(Jose Funes)٬ مدیر رصدخانه واتیکان، در این زمینه معتقد است که اکتشافات حیرت انگیزی که با کمک تلسکوپ‌های فضایی از زمان نشست قبلی در سال ۲۰۰۰ صورت گرفته، کهکشان‌های مسطح را به موضوع داغی بدل کرده است.

اما چرا واتیکان، پس از قرن‌ها نزاع بر سر جدایی دین از علم، اکنون رو به سوی تحقیقات نجومی آورده است؟

«گای کانسولمانگو»(Guy Consolmagno)، از اعضای تیم پدر فونس، این گونه توضیح می‌دهد:"آن‌ها می‌خواهند که دنیا بفهمد که کلیسا از علم نمی‌ترسد. ما به دنبال فهم این هستیم که خداوند چگونه جهان را آفریده است. ما می‌خواهیم اثبات کنیم که حقیقت، حقیقت دیگری را نقض نمی‌کند. اگر اعتقاد واقعی داشته باشید، هرگز از آنچه علم ارائه می‌دهد نخواهید ترسید. زیرا چیزی جز حقیقت نیست."

این سمینار با بحث‌هایی درباره‌ی کهکشان ما آغاز شد و سپس به سمت چگونگی تشکیل ساختار‌های جهانی پیش رفت.

کلیسای کاتولیک از حدود چهار قرن قبل در زمان پاپ گرگوری سیزدهم(Pope Gregory XIII) ، به مطالعه‌‌‌‌ی آسمان روی آورد. تا آن زمان تقویم ژولیانی(Julian calendar) رایج بود. درآن زمان، پاپ روی تقویم اصلاحاتی را انجام داد و تقویم ژولیانی جایش را به تقویم علمی‌تر گرگوری داد. سپس گالیله، شخصی که اینشتین او را پدر علم جدید نامیده بود، ظهور کرد. او که در پیزا متولد شده و به تحصیل پرداخته بود، در ۱۶۱۲ به رم آمد تا درباره نظریات خود، که با استفاده از رصدهای تلسکوپی به دست آورده بود، بحث کند.

به عقیده او، نظریه خورشید مرکزی کوپرنیک، باید جای تصور زمین مرکزی ارسطویی را می‌گرفت. کوپرنیک در حدود یک قرن قبل، نظریه خود را منتشر کرده بود. گالیله، پس از اعلام نظراتش، به جرم ارتداد و مخالفت با کتاب مقدس از سوی کلیسا مورد بازجویی قرار گرفت. جالب آنجاست که تا زمان پاپ ژان پل دوم، گالیله همچنان از دید کلیسا تحت تعقیب بود!

آن‌چه که می‌توان از آن به عنوان اولین رصدخانه علمی واتیکان یاد کرد در سال ۱۷۸۹ تاسیس شد. این بنا ساختمانی در نزدیکی قصر پاپ بود و ساختمان بادها نامیده می شد.

یک قرن بعد، در ۱۸۹۱، «پاپ لئو سیزدهم» (Pope Leo XIII) برای افزایش نفوذ دانش در کلیسا، بنای رصدی دیگری را روی تپه‌ای در پشت کلیسای سنت پترز ساخت.

تلسکوپ ۸/۱ متری واتیکان در آریزونا

در دهه ۱۹۳۰، آلودگی نوری رم به حدی رسید که رصدخانه‌ی واتیکان به ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی رم منتقل شد. این رصدخانه در آن زمان مجهز به چند تلسکوپ ساخت آلمان بود.

در سال ۱۹۸۱، با بیشتر شدن آلودگی نوری رم، کوهستانی در منطقه آریزونا در آمریکا انتخاب شد که در سال ۱۹۹۳ رصدخانه ۱.۸ متری آمریکایی واتیکان در آن راه اندازی شد.

منبع: بی‌بی‌سی