هیولا های آسمانی

تحقیقات جدید نشان می دهند که سرعت چرخش سیاه‌چاله‌ها از مرزهای پیش بینی شده در فرضیه

 نسبیت فراتر می رود.

ممکن است این هیولاهای آسمانی با سرعت بسیار بالا چرخش کنند به گونه ای که این سرعت به حداکثر میزان در نظر گرفته شده در فرضیه نسبیت انشتین نزدیک شده باشد.

این یافته‌ها نتیجه رصدهای 9 کهکشان غول آسا با استفاده از تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا سازمان ناسا هستند.

این یافته پیشنهاد می کنند که این چاه‌های گرانشی غول آسا در هر روز یک دور کامل می چرخند.

ممکن است این چرخش چندان سریع به نظر نرسد اما این میزان سرعت برای چنین اجرامی با این اندازه بسیار سریع است.

یکی از پژوهشگرانی که در این تحقیق شرکت دارد می گوید: چرخش سیاه‌چاله‌ها کلید معماهای علم اخترفیزیک را در اختیار دارد.

این چرخش‌ها می‌توانند چگونگی تولد سیاه‌چاله‌ها، رشد آنها و همچنین چگونگی عملکرد انفجارهای پرتو گاما را روشن کنند.

یک سیاهچاله که با سرعت زیاد می چرخد فضا را نیز به چرخش در می آورد. این تاثیر، زمانی که با گاز در حال جریان به سوی سیاهچاله می‌پیوندد میدان مغناطیسی را ایجاد می کند که مقدار بسیار زیادی از گاز را به صورت یک فوران پرسرعت و پر انرژی از مجاورت سیاهچاله به اطراف پرتاب می کند.

به نوشته پارس‌اسکای، مقدار انرژی که این فوران‌ها در هر ثانیه آزاد می کنند پنجاه برابر انرژی است که خورشید ما در یک سال به صورت پرتو آزاد می‌کند. سیاهچاله‌ها حتی با فشرده کردن شکل گیری ستاره‌ها در رشد کهکشان‌ها تاثیر می‌گذراند.

سرپرست این گروه از پژوهشگران می گوید: چرخش سیاهچاله‌ها بین 90 تا 100 درصد از حداکثر میزان مجاز در فرضیه نسبیت است. این بدان معنی است که بزرگترین سیاهچاله های موجود در مرکز کهکشانهای غول آسا با چرخش‌های بزرگ مرتبط هستند.