قطب های اروپا تغییر می کند

Jupiter moon's poles 'wandered' far and wide

جای قطب های اروپا تغییر کرده است

english or persian

ادامه مطلب و ادامه خبر

The icy outer shell of Jupiter's moon Europa may have slipped about 80° within the last 60 million years, carrying the moon's polar regions towards its equator, a new study reports. The research bolsters the idea that a global ocean – which just might harbour life – lies hidden beneath the moon's icy surface                               . Spinning spheres push heavy lumps on their surfaces towards their equators. If the lumps lie near the poles, they can slip away from the spin axis in a process called 'true polar wander'. For large bodies with friction between their internal layers, such as the Earth and Mars, such slippage can be very slow. But an icy outer crust could tilt much faster if it floated on a subsurface ocean. That is what Paul Schenk of the Lunar and Planetary Institute in Houston, Texas, US, and colleagues believe happened on Europa, whose fractured, icy surface has long hinted at an underlying ocean. The researchers say three deep troughs that curve hundreds of kilometres across the moon match strains expected by tilting the polar regions 80° towards the equator. Team member Francis Nimmo of the University of California, Santa Cruz, has previously suggested that Saturn's moon Enceladus, which may have a subsurface ocean, tilted over in the past. But some questions remain about the possibility that Europa's crust rolled over, and the researchers will try to answer them over the coming months. "We would very much like to find out when it occurred," Schenk told New Scientist. Studies suggest Europa's icy surface formed 60 million years ago, but the team has yet to determine if the slip happened all at once or in a series of events. They also hope to better pin down the thickness of the ice, which is now estimated at about 10 kilometres. ترجمه

مطالعات جدید نشان می‌دهد که پوسته‌ی یخی بیرونی قمر مشتری، اروپا، در طول 60 میلیون سال گذشته به اندازه‌ی 80 درجه لغزیده است و مناطق قطبی قمر را به سمت خط استوای آن منتقل کرده است. نتایج این تحقیق این نظریه را تقویت می‌کند که احتمالا زیر سطح یخی اروپا اقیانوسی از آب مایع وجود دارد. این اقیانوس می‌تواند بندرگاهی برای حیات باشد. کره‌های چرخان، توده‌های سنگین روی سطحشان را به سمت خط استوا حرکت می‌دهند. اگر توده‌ها نزدیک قطب‌ها واقع باشند، می‌توانند در طی جریانی که «انحراف قطبی حقیقی» خوانده می‌شود از محور چرخش فاصله بگیرند. تصویر 1: شیار‌های عمیقی که به صورت کمان‌هایی بر روی اروپا دیده می‌شوند، نشانه‌هایی از جابه‌جایی قطبین این قمر هستند  برای اجسام بزرگ مانند زمین و مریخ که اصطکاک بین لایه‌های درونیشان بسیار زیاد است چنین لغزش‌هایی می‌تواند بسیار کند باشد. ولی اگر یک پوسته‌ی سخت یخی بیرونی در روی یک اقیانوس شناور باشد می‌تواند به سرعت منحرف شود. «پاول شنک» (Paul Schenk) و همکارانش از موسسه‌ی تحقیقات سیاره‌ای در تگزاس بر این باورند که شکستگی‌های سطح اروپا خود نشان‌دهنده‌ی این است که اقیانوسی زیر سطح این قمر قرار دارد.  محققان می‌گویند سه فرورفتگی کمانی عمیقی که صدها کیلومتر روی قمر امتداد دارند با رگه‌هایی که در اثر چرخش 80 درجه‌ای سیاره به وجود می‌آیند هم‌خوانی دارند. «فرانسیس نیمو» (Francis Nimmo) ، عضوی از این گروه، پیش از این پیشنهاد کرده بود که انسلادوس، قمر زحل، نیز ممکن است یک اقیانوس زیرین داشته باشد و در گذشته پوسته‌ی آن منحرف شده باشد.  البته پرسش‌هایی در مورد احتمال این که پوسته‌ی سخت اروپا چرخیده باشد باقی می‌ماند و محققان سعی خواهند کرد تا در ماه‌های آینده به آن‌ها پاسخ دهند. شنک به نیوساینتیست گفت: "ما بسیار علاقه داریم که بفهمیم این چرخش در چه زمانی اتفاق افتاده است." مطالعات نشان می‌دهند سطح یخی اروپا 60 میلیون سال پیش شکل گرفته است ولی گروه هنوز مطمئن نیست که آیا چرخش یکباره اتفاق افتاده یا در طی یک سری از حوادث رخ داده است. آن‌ها همچنین امید دارند تا در مورد ضخامت یخ که هم اکنون در حدود 10 کیلومتر محاسبه شده است، اطلاعات دقیق‌تری کسب کنند.