ایستگاه فضایی فری دٌم

             آیا می دانید ایستگاه فضایی فری دُم چیست؟

ادامه مطلب را بخوانید

           ایستگاه فضایی فری دٌم

این ایستگاه در سال 1988 میلادی ساخته شد.

 دانشمندان از کاهش قابلیت های این ایستگاه ناخشنود بودند.

برخی دانشمندان خواستار ایستگاهی
 

کوچک تر همانند اسکای لب بودند

که متشکل از یک بخش باشد
به نحوی که بتوان آن را همانند

اسکای لب بایک موشک حامل بزرگ،در مدار قرار داد.

تمهیداتی در ایستگاه فضایی فری دٌم درنظر گرفته شده بود تا تعداد
شش فضانورد آمریکایی
دوفضانورد بین المللی برای اقامت درازمدت در آن ، از امکانات لازم برخوردار باشند.
هر خدمه می توانست 90 روز در ایستگاه اقامت داشته باشد NASA با افزایش اقامت به 120 روز
می توانست تعداد پرواز های حمل و نقل را به 5 تا 6 پرواز برساند.
بسیاری از ناظران ، از کاهش قابلیت های شاتل و ایمنی سوال برانگیز آن در حادثه

1986 شاتل چلنجر ، ابراز نگرانی می کردند و از NASA درخواست کردند تا موشک

حامل بزرگ و فضاپیمای سرنشین دار دیگری را درکنار شاتل آزمایش کند.
در بودجه ی سال 1991 ، کنگره ی آمریکا NASA را به مرور دوباره و ارزیابی

طراحی ایستگاه فضایی و کاهش بودجه ی درخواستی به 6 میلیارد دلار برای
سال های 1991 تا 1996 مجبور نمود . درپی این فشار ها NASA تغییراتی
را در طرح های پیشین اعمال نمود و از پیمانکاران طرف قرارداد ، درخواست کرد
تا ایستگاه را ارزان تر ، کوچک تر و از نظر مونتاژی آسان تر ، طراحی نمایند.

این موضوع سبب می شد تا به پرواز شاتل کم تری برای مونتاژ نیاز باشد و هزینه ها تا حدی

  کاهش یابد.

شروع مرور طراحی قطعات و سامانه ها برای سال 1992 برنامه ریزی شد. باکامل

شدن این مرحله ، ایستگاه فضایی فری دٌم بایستی وارد فاز شروع ساخت می گردید.

در بهار سال 1985 ، NASA سازمان فضایی اروپا ، ژاپن و کانادا یک تفاهم نامه ی
همکاری منعقد کردند که در منافع و خطرات ساخت و راه اندازی ایستگاه فضایی

بین المللی شریک باشند و آن را به استفاده ی صلح آمیز از فضا ، اختصاص دهند.

یک سال بعد در اواسط 1986 این چهار شریک به موافقت هایی دربرنامه تقسیم پرتاب

سخت افزارها ، دست یافتند. سپس مذاکرات رسمی برای طراحی جزئی و توسعه ی

عملکرد و به کارگیری ایستگاه فضایی بین شرکا آغاز گردید. این مذاکرات که

 در ژوئن 1988 برگزار شد از دو جنبه موفقیت هایی درپی داشت که مهم ترین آن ها

موافقت نامه ی چند جانبه بین دولت های مختلف و دیگری

تفاهم نامه ی همکاری دوجانبه ی

کشورهای همکار بود. امضا کنندگان تفاهم نامه کشورهای آمریکا ، ژاپن ، کانادا و 13 کشور

عضو سازمان فضایی اروپا esa شامل : بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، ایتالیا ، آلمان ، هلند

نروژ ، اسپانیا و انگلستان بودند. بنابراین ایستگاه فضایی آزاد یک تلاش بین المللی

محسوب می شود.

همکاری بین المللی برای برنامه های NASA سود آور بود و هدف اصلی دربرنامه های

فضایی-تجاری آمریکا ترویج همکاری های بین المللی در فضا بود تحقیقات و پژوهش های

کانادایی ها آنان در زمینه هایی همچون علوم فضایی ، فناوری ارتباطات و حسگرهای

متحرک متخصص نموده بود.
براساس تجربه ای که کانادا در ساخت بازوی رباط شاتل بدست آورده بود و یک دهه
هم کاربرد داشت ، این کشور ساخت و طراحی سامانه ی سرویس متحرک ایستگاه فضایی
متحرک را به عهده گرفت.
مسئولیت هدایت فعالیت های کانادا در ایستگاه فضایی به عهده ی آژانس فضایی کانادا می باشد.
این آژانس در دسامبر 1990 به منظور متمرکز کردن فعالیت های فضایی کانادا
تاسیس شده است. آژانس فضایی اروپا esa با تجربه ای که درساخت  space lab
در خارج از شاتل کسب کرده بود ساخت یک بخش مجزا و مستقل دارای فشار را
برای این پروژه در برنامه ی خود قرار داد.

esa با کار گروه هایی که پیش از این برای ایستگاه فضایی تشکیل داده بود.

بهینه سازی ماهواره بر ، آریان 5 و فضاپیمای قابل استفاده ی مجدد را نیز در دستور کار خود قرار دادند

در این میان ژاپن در عرصه ی فضا کشور تازه واردی محسوب می شد و به دنبال پژوهش های

هدف مند درزمینه های شناخت فضا ، مطالعه ی مواد و نیز ارزیابی زیست بوم فضا

و توسعه فناوری های نوین بود.

درکنار مشارکت هرکدام از این کشورها در تامین بودجه ی 8 میلیارد دلاری ساخت

و راه اندازی ایستگاه فضایی فری دٌم هر عضو درهزینه های به کارگیری و استفاده از

ایستگاه سهمی معین دارد. آمریکا 71/4 درصد اروپا و ژاپن هرکدام 12/8 درصد

و کانادا 3 درصد دراجرای این پروژه سهیم گردیدند.

اهداف اعلام شده ی NASA برای ایستگاه فضایی آزاد (فری دٌم) به شرح زیر است :

1. تاسیس یک ایستگاه چند منظوره ی دایم در مدار پایینی زمین (LEO) در 

 دهه ی 1990

2. ارزیابی امکان زندگی انسان درفضا و اسکان در آن برای زندگی و فعالیت سالم در فضا

به عبارتی دیگر امکان زندگی دایم در مدار زمین و سفر به کره های مریخ  و ماه

3. به کارگیری فناوری های عمومی و درک قابلیت های ساز و کارهای زندگی درفضا

4. ترویج و توسعه ی همکاری بین المملی درفضا

5. ایجاد و گسترش فرصت هایی برای فعالیت های تخصصی درفضا

6. فراهم سازی بسترهای لازم برای دستیابی به نیازهای آتی بشر چون علوم و

فناوری های نوین ، فعالیت ها و پژوهش های آینده درفضا و مواردی از این دست.

عکس این ایستگاه را چند روز آینده مشاهده کنید