فعالیت بارش اسدی

 بررسی فعالیت بارش شهابی اسدی امسال طی روز های

آینده. 

 

کسانی که بارش شهابی اسدی را در سالهای 81-1377 رصد کرده اند، موفق به مشاهده یکی از مهیج ترین پدیده های نجومی دهه های اخیر شده اند. از این بین بارش اسدی 1378 ویژگی خاصی داشت. رصدگران ایرانی چند ماه پس از مشاهده آخرین کسوف قرن،چشم انتظار رگبار شهابی اسدی بودند. پیش بینی ها نشان می داد که اوج بارش شهابی در ساعت 5:30 با شدت چند هزار شهاب در ساعت رخ خواهد داد. ایران و کشورهای آسیای غربی بهترین شرایط را برای رصد داشتند چرا که در زمان اوج و در تاریکی سحرگاه، کانون بارش در ارتفاع قابل توجهی قرار داشت.

انتظار به پایان رسید و همانطور که پیش بینی شده بود رصدگران ایرانی شاهد یکی از با شکوه ترین بارش های شهابی بودند. آسمان شهاب باران می شد. در یک لحظه دهها شهاب اسدی در آسمان ظاهر می شدند. تعدا شهابها به حدی بود که فرصت چشم برهم زدن را هم نمی دادند.

 

بارش های شهابی

وقتی ذرات گرد وغباری که در فضای بین سیارات قرار دارند وارد جو زمین می شوند در اثر سرعت بالا و اصطکاک شدید به وجود آمده می سوزند و به صورت شهاب دیده می شوند. در آسمانی صاف و تاریک ممکن است در هر ساعت چند  شهاب مشاهده کنید که در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو می شوند. اما در شبهای خاصی از سال تعداد شهابها به یکباره زیاد می شود که به این پدیده«بارش شهابی»  گفته می شود. بارش های شهابی در اثر ورود توده ای از ذرات به جو زمین به وجود می آیند. این ذرات با سرعت های زیاد(چند ده کیلومتر در ثانیه) و تقریبا" به طور موازی وارد جو می شوند. در نتیجه از دید ناظر زمینی به نظر می آید که همه شهابها از یک نقطه آسمان خارج می شوند که به این نقطه کانون بارش گفته می شود.

کانون بارش در هر صورت فلکی باشد، بارش شهابی به نام آن خوانده می شود. منشاء بسیاری از بارش های شهابی، دنباله دارها هستند. این صخره های یخی با حرکت خود ذرات ریزی به جا می گذارند. با  نزدیک شدن دنباله دار به خورشید تعداد ذرات به جا مانده افزایش می یابد. بنابراین مدار دنباله دار مملو از ذراتی می شود که با همان سرعت دنباله دار و تقریبا" در همان مدار به دور خورشید گردش می کنند. به دلیل حرکت متناوب زمین به دور خورشید ، سیاره ما در زمان مشخصی از سال به نزدیکی مدار دنباله دار می رسد و با برخورد به این ذرات بارش شهابی رخ می دهد.

تاریخچه

ظهور چشمگیر بارش اسدی 1799 را بسیاری از دریانوردان و ساکنان قاره آمریکا رصد کردند. در سال1833نیز بارش اسدی شگفتی آفرید. در مدت چند ساعت تعداد شهاب ها به هزاران عدد در ساعت رسید . بطوریکه  بسیاری تصور کردند،جهان به پایان رسیده است. در این سال رصدگران با مشاهده شهاب ها، کانون بارش را تشخیص دادند.

در سال ۱۸۳۷ ، «هاینریش اولبرس» با بررسی بارش اسدی در دهه های گذشته ، دوره فعالیت آن را ۳۳ یا 34 سال تعیین کرد. در آن زمان مشخص شد که منشاء بارش شهابی اسدی دنباله دار تمپل-تاتل است که به تازگی کشف شده بود. در دهه های بعدی بارش شهابی اسدی فعالیت چشمگیری نداشت اما در سال۱۹۶۶ شهابهای اسدی غوغایی آفریدند. در مدت کوتاهی آسمان پر از شهاب شد. بطوریکه برخی از رصدگران در آمریکای شمالی از ظهور30 شهاب در یک ثانیه خبر دادند !

دنباله دار تمپل-تاتل در آخرین گذر خود در نهم اسفند1377  به حضیض مدارش رسید. در این سال اوج بارش 20 ساعت زودتر از زمان پیش بینی شده اتفاق افتاد .آنهایی که موفق به رصد آن شدند آذر گوی های بی نظیری را دیدند.در سال 1378 بارش اسدی در5:30  صبح ۲۷ آبان با ZHR حدود۳۷۰۰ به اوج خود رسید. در این زمان کانون در ارتفاع زیادی قرار داشت و بسیاری از ساکنین خاور میانه توانستند شاهد این آتش بازی آسمانی باشند.در سال 1379تعداد شهابها افت کرد بطوریکه در زمان اوج مقدار ZHR از۵۰۰  بالاتر نرفت. در سالهای ۸۰ و۸۱ بارش اسدی دارای دو اوج مشخص بود و مقدار ZHR آن به حدود ۳۰۰۰ رسید. همانطور که پیش بینی شده بود دوره رگبارهای آن به پایان رسیده است. در سالهای 85-1382 بارش شهابی اسدی فعالیت نسبتا" معمولی(60- 15  (ZHR= داشته است.

پیش بینی ها

پیش بینی بارش های شهابی کار پیچیده ای است. دنباله دار ها اجرام سبک و تاثیر پذیری هستند. بنابراین به راحتی تحت تاثیر دیگر سیارات قرار می گیرند. این عامل در مورد دنباله دار های کوتاه دوره (مانند دنباله دار تمپل-تاتل) مهمتر است. اثرات گرانشی باعث می شود که مدار دنباله دار در هر بازگشت دقیقا" یکسان نباشد بنابراین در بازگشت های مختلف دنباله دار ذرات پخش شده از آن در فواصل مختلفی از مدار زمین قرار می گیرند. اختلالات سیارت (به ویژه سیاره مشتری) باعث می شود که توده ذرات به جامانده از دنباله دار جابه جا شود. جرم ، سرعت ذرات پرتاب شده از دنباله دار نیز متفاوت است. برای پیش بینی اثرات گرانشی وارد شده می بایست مجموعه ای از اثرات گرانشی متقابل(خورشید، زمین ، مشتری و توده ذرات) را در نظر گرفت. اصطلاحا" باید یک سیستم چند ذره ای را مورد بررسی قرار داد. کار پیچیده ای که احتیاج به کامپیوترهای پرسرعت دارد. علاوه بر اثر گرانشی ، فشار تابشی خورشید نیز باعث پهن شدگی و تغییر توزیع ذرات می شود.در نتیجه توزیع جرم در توده ذرات دچار تغییر می شود و برای پیش بینی شدت بارش، نیازمند تعیین توزیع ذرات هستیم.

اوج اولیه (ذرات زمینه بارش اسدی) در ساعت 6:20 صبح روز 28 آبان اتفاق می افتدکه ZHR شهابهای بارش اسدی 15 شهاب در ساعت خواهد بود. بهترین مکان برای مشاهده این شهابهای آفریقا، اروپا و آسیای غربی است. اما پیش بینی ها نشان می داد که در سال  1386 علاوه بر اوج اولیه ، افزایش نسبی در تعداد شهابها رخ خواهد داد.

Mikhail Maslov (از کشور روسیه) با کمک محاسبات مداری ذرات دنباله دار ، نشان داد که امسال زمین از بین ذراتی عبور می کند که از  عبور سال 1932 دنباله دار تمپل-تاتل به جا مانده اند. محاسبات او نشان می دهد که این اوج به وقت رسمی ایران در ساعت 2:35 بامداد 29 آبان اتفاق می افتد. و ZHR حاصل از این برخورد به 60 می  رسد.

پیش بینی زمان و شدت اوج های بارش اسدی 1386

Jeremie Vaubaillon (محقق فرانسوی از موسسه فن آوری کالیفرنیا) که این اوج 2 دقیقه زودتر ( ساعت 2:33 بانداد 29 آبان ) اتفاق بیافتد. وی در این زمان  فاصله زمین را از مرکز توده سال 1932 ،  0.00098 واحد نجومی محاسبه کرده است.

Esko Lyytinen (از کشور فنلاند) پیش بینی کرده است که این اوج بارش اسدی کمی زودتر یعنی در ساعت 2:06 بامداد با ZHR حدود 30 شهاب در ساعت رخ دهد.  

نکته ای که تمام کارشناسان بر آن اتفاق نظر دارند این است که اوج بارش اسدی امسال با عبور زمین از میان توده 1932 در صبح 29 آبان رخ خواهد داد. اما پیش بینی می شود که ذرات این توده کم جرم باشند بنابراین شهابهای اسدی امسال نسبتا" کم نور خواهند بود.

 

رصد بارش های شهابی

نخستین پرسش منجمان آماتور برای آغاز رصد بارش های شهابی این است که چه چیز هایی را باید رصد کنیم؟ چگونه رصد کنیم و رصد هایمان را ثبت کنیم ؟ پاسخ این پرسش وابسته به هدف از رصد بارش شهابی است. گاهی رصدگر با وجود آنکه دلباخته ی زیبایی های آسمان شب است اما فقط به منظور تماشای این پدیده چشم به آسمان دوخته است . او از دیدن هر تیر شهاب لذتی بی اندازه می برد . اما رصدگر دیگری قصد دارد در کنار این شوق زیبا ، کار علمی انجام دهد . در این حالت باید در ثبت مواردی از بارش شهابی کوشش کند تا گزارش او کاربرد علمی داشته باشد . هر شهابی که در آسمان ظاهر می شود ، دارای مشخصاتی است که لازم است ابتدا با آنها آشنا شویم :

   قدر :

شهاب ها هم مانند ستاره ها درخشندگی متفاوتی دارند که با مقیاس قدر بیان می شود.قدر شهاب بیانگر مقدار روشنایی آن در هنگام اوج درخشش است. قدر شهاب را به کمک مقایسه ی درخشندگی اش با ستاره ها می توان تعیین کرد که البته این کار تقریبی است و با تمرین و تجربه می توان دقت آن را بالا برد

  طول رد:

برخی از شهاب ها رد بلند و برخی دیگر ردی کوتاه دارند . طول ظاهری مسیری که یک شهاب طی می کند طول رد گفته می شود و بر حسب درجه بیان می شود. برای اندازه گیری این کمیت می توانید از همان مقیاس های رایج زاویه سنجی استفاده کنید .

  رنگ:

شهاب ها رنگ های مختلفی دارند . وقتی جسم سازنده ی شهاب ( شهابواره ) وارد جو می شود ، با برخورد به مولکول های گاز می سوزد و گرمای آن موجب یونیزه شدن گازهای اطراف می شود . رنگ شهاب نشان دهنده ی رنگ عنصری است که بیش از همه یونیزه شده است .

 

ZHR	سرعت ذرات ورودی( Km/s)	بعدکانون بارش	میل کانون بارش	بیشینه فعالیت	دوره فعالیت	نامبارش
۵	۳۰	۱۹۵	۴-	۴ فروردین	5 بهمن -  ۲۶فروردین	سنبله ای
15	۴۹	۲۷۱	۳۳+	۲ اردیبهشت	۲۷ فروردین -  ۵ اردیبهشت	شلیاقی
۶۰	۶۶	۳۳۷	۰۱-	١۶  اردیبهشت	۳۰ فروردین -  ۷ خرداد	اتا – دلوی
۵	۳۰	۲۴۷	۲۲-	۳۰  اردیبهشت	۲۶ فروردین - ۲۴ تیر	قوسی
۵	۳۵	۳۴۰	۳۰-	۶مرداد	۲۴ تیر  - ۱۹ مرداد	حوت جنوبی
۲۰	۴۰	۳۳۹	١۷-	۶مرداد	۲۱ تیر  - ۲۸ مرداد	دلتا-دلوی جنوبی
۵	۴۰	۳۳۴	2+	۲١ مرداد	۲۴ تیر - ۳ شهریور	دلتا-دلوی شمالی
۱۰۰	59	۴۷	۵۷+	۲۲مرداد	۲۷تیر - ۳ شهریور	برساووشی
۶	۲۵	۲۸۶	۵۹+	۲۷مرداد	۰۴مرداد- ١۰ شهریور	کاپا-دجاجه ای
١۰	۶۶	۸۵	۴١+	١۰  شهریور	۳ شهریور- ١۵ شهریور	آلفا-ارابه رانی
متغیر	۲۰	۲۶۲	۵۴+	۱۷ مهر	14 تا 18مهر	تنینی
۲۰	۶۶	۹۵	۱۶+	۳۰ مهر	۱۰ مهر - ۱۶ آبان	جباری
۱۴	۲۷	۵۳	۱۲+	۱۴ آبان	۹مهر- ۴ آذر	ثوری جنوبی
۷	۲۹	۵۸	۲۱+	۲۱ آبان	۹مهر- ۴ آذر	ثوری شمالی
متغیر	۷۲	۱۵۳	۲۲+	۲۸ آبان	۲۳- ۳۰ آبان	اسدی
۱۲۰	۳۵	۱۱۲	۳۳+	۲۳ آذر	۲۶-۱۶آذر	جوزایی
١۰	۳۳	۲۱۷	۷۶+	۱ دی	۲۶ آذر-۵ دی	دبی
۱۲۰	34	۲۲۹	۴۹+	۱۴ دی	۱۵-۱۱ دی	ربعی

مهمترین بارشهای شهابی سالیانه

 

  سرعت ساعتی سمت الرأسی :

مهمترین مشخصه هر بارش ، تعداد شهاب های آن است . بارش های شهابی هر سال در زمان مشخصی روی می دهند . در دوره ای چند روزه ، هنگامی که زمین از مدار دنباله دار مزبور می گذرد . تعداد شهاب ها به میزان قابل توجهی افزایش و سپس کاهش می یابد . بیشترین تعداد شهاب های هر بارش را با کمیتی به نام " سرعت ساعتی سمت الرأسی " ( ZHR ) بیان می کنند . ZHR تعداد شهاب های قابل مشاهده برای یک نفر در مدت یک ساعت و در شرایط مناسب است . یعنی در شرایطی که کانون بارش در سمت الرأس ( بالاترین نقطه در آسمان ) و آسمان کاملا" صاف و تاریک باشد. منظور از آسمان تاریک ، آسمانی با حد قدر ۶/۵ است.

 

کاری که یک رصدگر باید انجام بدهد تعیین شهاب بارشی و شمارش و تخمین مشخصات آن است. برای اینکه وقت و تمرکز از دست نرود می توانداز یک همکار برای یادداشت نکات بهره بگیرد.پس از پایان رصد می توان  آن را در اختیار مراکز نجومی معتبر قرار داد و به بررسی و تجزیه وتحلیل داده ها پرداخت.

 

 

رصد بارش های اسدی

در سالهای گذشته که بارش اسدی به صورت رگبار شهابی (بیش از 1000 شهاب در ساعت) ظاهر شد دیگر فرصتی برای ثبت تمام مشخصات شهاب ها نبود. در چنین شرایطی  رصدگران مهمترین مشخصه ها مثل تعداد شهاب های بارش در بازه های زمانی مختلف و وضعیت رصدی آسمان(  مثل حد قدر و در صد ابری بودن آسمان ) را ثبت می کنند. اما وقتی تعداد شهابها خیلی زیاد نباشد ثبت مشخصات شهابها امکان پذیر است.

بهترین مکان برای مشاهده اوج بارش شهابی اسدی امسال آسیای غربی و خاورمیانه است. رصدگران این مناطق اوج بارش را در ساعاتی خواهند دید که صورت فلکی اسد ارتفاع قابل توجه‌ای دارد.

 

امسال ماه مزاحم رصد نخواهد بود. ماه تقریباً در تربیع اول قرار دارد و در نیمه شب غروب می کند. همانطور که اشاره شد علاوه بر اوج پیش بینی شده ، بارش شهابی اسدی از چند روز قبل فعالیت معمولی خود را دارد و شهابهای آن قابل مشاهده خواهند بود. به این نکته توجه داشته باشید هر چه رصدگاه انتخابی شما تاریکتر باشد امکان مشاهده شهابهای بیشتری خواهید داشت. رصد و ثبت دقیق شهابهای اسدی می تواند کمک قابل توجه‌ای در بررسی مدل ها و پیش بینی ها داشته باشد.

 

آسمان تا هفته ی بعد

 

تا هفته ی آینده ی دوشنبه اگر به آسمون نگاه کنید

 

 

مشتری 5.0 درجه شمال ماه

 

سه‌شنبه 22 آبان

 

اقامت مریخ

 

پنجشنبه 24 آبان

 

نپتون 0.9 درجه شمال ماه (اختفا)

 

شنبه 26 آبان

تربیع اول

 

یکشنبه 27 آبان

 

اورانوس 1.9 درجه جنوب ماه

 

دوشنبه 28 آبان

فراخوان آسمانی و نگاهی آسمانی

فراخوان نگاه آسمانی

نخستین جشنواره سراسری عکس نجومی با عنوان " نگاه آسمانی" با همکاری فرهنگسرای ابن‌سینا، ماهنامه نجوم و موسسه پارسه برگزار می‌شود. مهلت ارسال آثار تا نیمه آذر ۱۳۸۶ تمدید شد.

   

 

 

:

موضوع مسابقه

 

عکسهایی که مرتبط با موضوعات و پدیده‌های نجومی باشند اعم از عکس‌های نجومی هنری و عکس‌هایی که از اجرام اعماق آسمان به وسیله تلسکوپ تهیه شده باشند . همچنین عکس‌هایی که به هر نحو در ارتباط با آسمان و یا کارهای رصدی باشند پذیرفته خواهند شد .

 

مقررات شرکت در مسابقه :

۱ - شرکت در مسابقه برای همه علاقمندان آزاد است .

۲- هر عکاس میتواند حد اکثر ۷ قطعه عکس ارسال نماید .

۳ – آثار به صورت تک عکس سیاه و سفید یا رنگی و همچنین به صورت آنالوگ یا دیجیتال پذیرفته می‌شوند .

۴- عکس‌های ارسالی می‌بایست دارای عرض حداقل ۳۰ سانتیمتر و طول حد اکثر ۵۰ سانتیمتر باشند .

۵- عکس‌هایی که به صورت رول ویا لوله شده و همراه یا پاسپارتو ارسال شوند ، پذیرفته نخواهند شد .

۶ – عکس‌های دیجیتال می‌بایستی بر روی CD با ابعاد اصلی و کیفیت۳۰۰ dpi و با فرمت JPG یا TIF ارسال شوند . نام فایل‌ها نیز می‌بایست به نام خود عکاس ذخیره شده باشد . همچنین می‌بایستی به همراه CD از هر عکس یک نسخه چاپی با عرض حد اقل ۲۰ سانتیمتر ارسال شود .

۷- عکس‌های ساخته شده به وسیله ابزار گرافیکی پذیرفته نخواهد شد .

 

۸- ارسال یک برگ کپی شناسنامه عکاس و فرم تکمیل شده شرکت در مسابقه و چسباندن برچسب مربوطه پشت هر عکس الزامی است . ( از نوشتن نام عکاس پشت عکس ها جدآ خودداری شود )

۹- به آثاری که خارج از تاریخ مقرر به دبیر خانه ارسال شود ترتیب اثر داده نخواهد شد .

۱۰- کلیه آثار پس از برگزاری مسابقه عودت داده خواهند شد .

۱۱ – برگزار کننده ضمن به کار بردن نهایت کوشش خود در حفظ و نگهداری عکس‌ها هیچگونه مسئولیتی در قبال آسیبهای ناشی از ارسال نامطلوب را نمی‌پذیرد . لذا خواهشمند است در بسته بندی و ارسال عکس‌ها نهایت دقت را به عمل آورید .

۱۲ – برگزار کننده حق استفاده از عکسهای پذیرفته شده را همراه با ذکر نام عکاس در انتشارات و وبگاه‌های مربوط به مسابقه برای خود محفوظ می‌دارد

۱۳ – تصمیم گیری درباره موارد پیش بینی نشده بر عهده دبیر خانه مسابقه است .

عکس تزیینی

۱۴ – ارسال آثار به منزله قبول مقررات مسابقه و تایید اصالت و تعلق عکس‌ها به فرستنده است .

تذکرات مهم :

۱ - هیئت داوران علاوه بر بررسی عکس‌ها از نظر مشخصات فنی و نجومی ، تاکید بسیاری بر مقبولیت همه جانبه عکس ( اعم از تازگی موضوع ، ترکیب بندی ، کنترل نور و... ) خواهد داشت .

۲ – هیئت داوران انتظار دارد شرکت کنندگان محترم از ارسال عکسهایی با موضوعات تکراری نجومی خودداری کرده و سعی بر ارائه آثار متفاوت و خلاق داشته باشند . همچنین در داوری عکسها اولویت بر دید هنری است تا استفاده صرف ابزارهای پیشرفته .

۳ - درمورد عکس‌های نجومی هنری ،استفاده از عناصر نجومی برای ثبت عکسهای مفهومی و خلاقه بلا مانع است.

جوایز مسابقه :

نفر اول : لوح تقدیر و یک دستگاه دوربین عکاسی Canon ۳۰D
نفر دوم : لوح تقدیر و تلسکوپ ۱۲۰mm شکستی Sky watcher مجهز به موتور ردیاب
نفر سوم : لوح تقدیر و تلسکوپ ۱۳۰mm نیوتونی Sky watcher مجهز به موتور ردیاب
نفر چهارم : لوح تقدیر و تلسکوپ  شکستی Sky watcher
نفر پنجم : لوح تقدیر و سکه بهار آزادی

عکس تزیینی/امیرحسین ابوالفتح

گاهشمار مسابقه :

- مهلت ارسال آثار: تا نیمه آذر ۱۳۸۶

- داوری و اعلام نتایج دی ۱۳۸۶

- برگزاری نمایشگاه بهمن ۱۳۸۶

 

هیئت داوران :

اسداله قمری نژاد، بابک امین تفرشی، اشین زاکاریان، سید مصطفی امام

استاد مدعو : نصراله کسرائیان

نشانی دبیر خانه :
شهرک قدس – انتهای ایران زمین شمالی – فرهنگسرای ابن سینا
تلفن : [phone]

دریافت فرم ثبت نام و برچسب پشت عکسها

وبگاه اینترنتی www.ebnesina-cc.ir

اگر به آسمان نگاه کنید

می تونید دوشنبه یعنی امشب

دوشنبه 14 آبان 21:30

زهره 2.8 درجه شمال ماه

پنجشنبه 17 آبان 03:30

سماک اعزل 1.8 درجه شمال ماه

جمعه 18 آبان 09:30

عطارد در بیشترین کشیدگی غربی(19)

جمعه 18 آبان 18:30

ماه در اوج

شنبه 19 آبان 02:30

ماه نو

دوشنبه 21 آبان 00:30

قلب العقرب 0.4 درجه شمال ماه (اختفا)

سه‌شنبه 22 آبان 00:30

مشتری 5.0 درجه شمال ماه

                                                                   آسمانتان پرستاره

ابرنواخترهای دور

ابرنواخترهای دورتر درخشان‌ترند

نتیجه‌ی تحقیقات تیمی از منجمان دانشگاه تورنتو نشان می‌دهد درخشندگی ابرنواخترها، آن‌طور که پیش از این تصور می‌شد، با هم برابر نیست.

 

ابرنواخترها نقش مهمی را در کیهان‌شناسی ایفا می‌کنند. امروزه ابرنواخترها به عنوان شمع‌های استاندارد برای بررسی فواصل اجرام کیهانی، ابعاد هستی و انرژی تاریک به کار می‌روند. همه‌ی این‌ها مرهون درخشندگی برابر ابرنواخترهاست. خاصیتی که با انجام بررسی‌های جدید مورد تردید قرار گرفته است.

 

به کمک تلسکوپ هابل، دانشمندان موفق شدند نور دورترین ابرنواختر کشف شده را دریافت نمایند. این ابر نواختر که  SN 1997ff نام دارد باقی­مانده­ی یک انفجار ستاره­ای در حدود 10 میلیارد سال قبل است.

این تحقیق، که به مقایسه‌ی ابرنواخترهای موجود در کهکشان‌های همسایه و ابرنواخترهای دوردست می‌پردازد، نشان می‌دهد که ابرنواخترهای دوردست حدود ۱۲ درصد درخشان‌ترند. علت این افزایش درخشندگی، جوان‌تر بودن ستاره‌ی مادر به هنگام انفجار و تبدیل به ابرنواختر است. چرا که ابرنواخترهای دورتر چیزی حدود ۹ میلیارد سال پیش منفجر شده‌اند.

از آنجایی که درخشندگی یکسان ابرنواخترها کمک بزرگی برای دانشمندان در مطالعه‌ی انرژی تاریک به شمار می‌رود، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که پژوهش‌های آتی روی انرژی تاریک با مشکلات جدی مواجه خواهد شد. زیرا فرض یکسان بودن انفجارهای ابرنواختری دیگر صحیح نیست. البته دانشمندان می‌توانند اثر این تغییرات درخشندگی را در محاسبات خود وارد کنند اما این امر چالشی پیش روی این محققان محسوب می‌شود.

سرپرست نگارندگان تیم تحقیقاتی دانشگاه تورنتو، «اندرو هول»(Andrew Howell)، معتقد است:‌"می‌توان یک ابرنواختر را به صورت یک لامپ تصور کرد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ابرنواخترهای ابتدایی، توان بیشتری از ابرنواخترهای فعلی داشته‌اند. البته مادامی که بتوانیم مقدار توان آن‌ها را محاسبه کنیم، قادر خواهیم بود محاسبات خود را تصحیح نماییم. اما بررسی ماهیت انرژی تاریک مستلزم انجام تصحیحاتی فوق‌العاده دقیق است و ما هنوز نمی‌دانیم تا چه حد قادر خواهیم بود این محاسبات را با دقت انجام دهیم."

منابع:sciencedaily.com

http://www.news.utoronto.ca

درخشانترین انفجار ابرنواختری

علت درخشانترین انفجار ابرنواختری کشف شد

اخترشناسان در پی کشف ابرنواختر ۲۰۰۶gz به یافته‌های مهمی در خصوص علت درخشش زیاد آن و رازهای جدیدی از کوتوله‌های سفید دست یافتند.

 

 

طرحی هنرمندانه از به دور هم چرخیدن دو ستاره کوتوله و سرانجام، برخورد آن ها با هم. دانشمندان معتقدند برخورد این چنینی، باعث بوجود آمدن ابرنواختر ۲۰۰۶gz شده است. (عکس از ناسا)

اخترشناسان مرکز هاروارد اسمیت سونیان ( (Harvard-Smithsonian (CfA ) دریافتند که ابرنواختر کشف شده در سال گذشته از برخورد دو کوتوله سفید بوجود آمده است. این دو کوتوله سفید که به صورت ستاره‌های دوتایی به دور هم در گردش بودند بتدریج و بصورت مارپیچی به طرف مرکز حرکت کرده تا اینکه با هم ادغام شده و یک برخورد انفجاری مهیب را بوجود آورده‌اند. مشاهدات مرکز CfA شواهدی محکم به دست می‌دهد مبنی بر اینکه آن‌چه تا به حال در مورد خلق یک ابرنواختر می‌دانستیم صرفاً مکانیزمی تئورى بوده است.

«مالکوم هیکن» (Malcolm Hicken) دانش‌آموخته‌ی مرکز هاروارد می‌گوید:" این کشف نشان می‌دهد که طبیعت با‌شکوه‌تر از آن چیزی است که گمان می‌کردیم و بیش از یک راه برای انفجار یک کوتوله سفید وجود دارد".

اخترشناسان، ابرنواختر مشاهده شده را بر اساس اینکه آیا طیف آن هیدروژن نوع II را نشان می‌دهد یا هیدروژن نوع I، مورد بررسی قرار دادند. در هیدورژن نوع II، ستاره‌ای پرجرم و کم عمر دستخوش فروریزش هسته شده و منفجر می‌شود. در تصویری متعارف برای ابرنواخترهای نوع Ia، بیشتر انفجارهای ابرنواختری فاقد هیدروژن، اینگونه اتفاق می‌افتد که یک کوتوله سفید گازهای اطراف ستاره‌ی‌ همدم خود را جمع‌آوری کرده تا اینکه دستخوش یک همجوشی هسته‌ای هولناک شده و با انفجاری متلاشی می‌شود.

ابرنواختر ۲۰۰۶gz که به تازگی کشف شده، به خاطر کمبود هیدروژن و برخی خصوصیات دیگر در گروه ابرنواخترهای نوع Ia دسته بندی شده است. با این حال تحلیل محاسباتی که در دانشگاه ایالت اهایو بر روی اطلاعات ترکیبی مرکز CfA صورت گرفته، نشان می‌دهد که این، ابرنواختری نامتعارف بوده و به مطالعه دقیق‌تری نیاز دارد.

مهم‌ترین نکته در خصوص ابرنواختر ۲۰۰۶gz، اثر طیفی مستدلی از وجود کربن نسوخته است. وقتی دو کوتوله‌ سفید درهم ادغام می‌شوند، انتظار می‌رود در چگال‌ترین نواحی خارجی خود مقادیری کربن داشته باشند بطوریکه انفجار قدرتمند مرکزی این لایه‌های خارجی سرشار از کربن را به بیرون پرتاب می‌کند.

همچنین ابرنواختر ۲۰۰۶gz، لایه‌هایی متراکم از سیلیکون را نیز نشان می‌دهد. در این فرآیند سیلیکون در طی انفجار تولید و پس از آن به‌خاطر موج ضربه‌ای انفجار که از طریق لایه‌های کربن و اکسیژن پیرامون منعکس گردیده متراکم شده است. مدل‌های کامپیوتری صورت گرفته برای کوتوله‌های سفید ادغام شده، اثرات طیفی مارپیچ گونه‌ای از کربن و سیلیکون را پیش‌بینی می‌کند.

علاوه بر این، ابرنواختر ۲۰۰۶gz، درخشان‌تر از حد انتظار بوده است و این را می‌رساند که ستاره های سازنده ی آن، جرمی بیش از ۱.۴ برابر جرم خورشید که به حد چاندراسکار معروف است داشته‌اند. تاکنون تنها یک نمونه انفجار ابرنواختری فراتر از حد چاندراسکار مشاهده شده است و آن ابرنواختر ۲۰۰۳fg است. درحالیکه مشاهدات صورت گرفته بر روی ابرنواختر ۲۰۰۳fg گویاتر و مهیج‌تر بوده است، اما اطلاعات حاصله از ابرنواختر ۲۰۰۶gz به مراتب متقاعد کننده‌تر و مستدل‌تر هستند.

منبع: مرکز اخترفیزیک هاروارد

چاندرا و مرگ یک ستاره

چاندرا با دقت به ستاره ای در حال مرگ نگریست

تصاویر جدید تلسکوپ فضایی چاندرا، باقی مانده‌ها‌ی یک انفجار ابرنواختری را ثبت کرده‌اند که خصوصیات عجیب و غیر معمولی دارد. پخش ناهمگن مواد و محل غیر عادی تپ‌اختر مرکزی از این دسته‌اند.

 

 

شما در این تصویر شاهد جرمی زیبا با نام علمی بلندی هستید که هنوز برای منجمان رازهای فراوانی را در دل دارد، این جرم که یک باقی مانده ابرنواختری است، G۲۹۲.۰+۱.۸، نام دارد و با استفاده از تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا و تلسکوپ‌های زمینی ثبت شده است. قبلا در کتاب‌ها با ای‌گونه مثال‌ها زیاد برخورد کرده‌ایم، که چگونه یک ستاره پرجرم بعد از انفجار، باقی مانده‌ای ابرنواختری بر جا می‌گذارد. اما در حقیقت دانسته‌های جدید در این موضوع شگفت انگیزتر است.

هر کدام از رنگ‌‌های تصویر نشان دهنده‌ی یک عنصر خاص است. از نکات عجیب دیگر در این تصویر، پخش ناهمگن عناصر پس از انفجار است.

تقریبا در وسط G۲۹۲.۰+۱.۸، تپنده ای (پالسار) وجود دارد که بر این سحابی می‌دمد، این موضوع با برسسی پرتوهای ایکس و به سبب برون ریزش این جرم آشکار شد. در حقیقت این جرم در حبابی مغناطیسی و حاوی ذرات پرانرژی که به واسطه چرخش سریع خود به وجود آورده، محاصره شده است. این تپنده باقی مانده همان ستاره ایست که دچار انفجار ابرنواختری شده بود.

شگفتی دیگر آن است که این تپنده اندکی در سمت پایین و چپ مرکز سحابی قرار دارد، و این بدان معناست که انفجار ابرنواختری به صورت مایل و نامتعادل انجام شده و این موضوع سبب شده تا تپنده‌ی باقی مانده در نقطه ای دیگر به جز مرکز قرار بگیرد. این امر می‌تواند توضیح خوبی بر جهت چرخش و موقعیت کنونی تپنده باشد.

جنبه شگفتی آور دیگر، رشته ی درخشانی از پرتو X است که از میان استوا و مرکز این سحابی عبور کرده است.تصور می‌شود که ستاره، این حلقه از ماده را پیش از انفجارش به بیرون پرتاب کرده باشد. جهت یابی در این کمربند نیز نشان می‌دهد ستاره منفجر شده در قبل و بعد از انفجار دارای محور چرخش یکسان بوده است، و انفجار نامتقارن فقط صرف تغییر مکان تپنده شده است.

تپ اختر مرکزی این سحابی و محل عجیب آن

اخترشناسان متوجه شدند این باقی مانده، باریکه‌هایی از پرتو پرانرژی ایکس را از خود خارج می‌کند. اندیشه‌ها بر این است که این تابش‌ها منشا پرتوهای پرانرژی کیهانی هستند، نمونه‌های آن در بسیاری دیگر از باقی مانده‌های ابرنواختری مشاهده شده است. این احتمال وجود دارد که این باقی مانده اکنون بسیار کهن سال باشد و موضوعات فوق زمانی روی داده‌اند که باقی مانده ابرنواختری بسیار جوان بوده است.

منابع:
http://www.universetoday.com/
http://chandra.harvard.edu/

رویداد های آبان ۸۶

سلام 

تابیشتر از این درگیر امتحانات نشدم رویدادهای آبان رو می نویسم امان از دست این درس خوندن که نمی ذاره هر روز وبم رو آپ کنم

• رگبار شهابی اسدی در ۲۶ آبان به اوج می رسه و می تونید لذت ببرید تعدادش مشخص نیست و متغیر می باشد

• رگبار شهابی ثور که طرف های ۱۲ آبان به اوج می رسه تقریباْ درساعت ۱۰ تا میزنه ولی قشنگن ببنید من هم رگبار امتحانی دارم : فیزیک . ریاضی و ...

حالا موقعیت سیارات رو براتون می نویسم اگر بینید کلی حال میکنید

 ۱.  زهره دنبالش نرید بهتره چون قبل از طلوع آفتاب هستش

 ۲.  مریخ رو اگر با یک اپتیک قوی ببنید خیلی قشنگه می تونید از بعد از غروب آفتاب تاصبح ببنید(برای کسانی مثل من که رگبارامتحانی دارن خوبه چون تا دم دمهای صبح درسه تموم میشه و می تونن یه سری به آسمون زیبای بالا ی سرشون بزنن)

 ۳.  مشتری هم که اصلا کلاْ بی خیالش بشید توی این ماه موقعیتش خرابه در ابتدای شب غروب می کنه

 ۴.  زحل که عشق و صفامی ده به آدم ها و زندگی می بخشه آرامش بخشه بدرد امتحان فیزیک و ریاضی برای روحیه دادن می خوره هم می تونید از بعد از نیمه شب تا صبح ببنید زحل فراموش نشه که یه چیز دیگه است 

                              خوش بگذره آسمانتان پر ستاره

آسمان زیبا

 پس از چند ماه دنباله داری دیگر در آسمان شامگاهی و صبحگاهی خودنمایی

 می کند. این بار دنباله داری با نام لونئو

 ( LONEOS ) با نام علمی C/2007 F1، انتظار شما رصدگران علاقه مند را

 می کشد. ادامه خبر را مشاهده کنید 

 

 

 

دنباله دار LONEOS اولین بار است که به دیدار منظومه شمسی می آید. این دنباله دار در تاریخ 28 اسفند 1385 بوسیله گروه Discoverer Lowell Observatory Near-Earth Object Search کشف شد و در این زمان قدر آن در حدود 19.5 بود. دنباله دار LONEOS  خود را برای ملاقات با خورشید به درون منظومه شمسی نزدیکتر کرده و اکنون در وضعیتی برای زمین قرار دارد که می توان آن را در صبحگاه ( قبل از طلوع خورشید ) و شامگاه ( پس از غروب خورشید ) مشاهده کرد. در تاریخ 7 آبانماه دنباله دار به حضیض مداری خود می رسد و در این زمان فاصله دنباله دار از خورشید 0.4 واحد نجومی خواهد بود. برطبق پیش بینی های انجام شده قدر این دنباله دار در بهترین حالت به حدود 5.4 خواهد رسید و این زمانی است که دنباله دار در نزدیکی خورشید قرار دارد و رصد آن برای ما امکان پذیر نمی باشد.

وضیت این دنباله دار در روزهای آینده مناسب تر می شود، اما به دلیل حرکت سریع آن به سوی خورشید فرصت کمی برای رصد خواهید داشت. رصد های و عکسهای گرفته شده از دنباله دار نشان می دهد که رنگ آن سبز است ( مانند دنباله دار SWAN در سال 1385 ). صورت فلکی گیسوی برنیکه میزبان این دنباله دار است. مسیر حرکت آن به گونه ای است که از در روزهای 12 تا 15 مهرماه از درون خوشه گیسوی برنیکه یا MEL11 خواهد گذشت و پس از آن به دیدار کهکشان زیبای NGC4565 ( از قدر 8.5 ) می رود. جدایی زاویه ای دنباله دار و کهکشان NGC4565 در بهترن حالت 30 دقیقه قوسی خواهد بود.

 

دسته ای از سیه چاله ها

دانشمندان وجود دسته‌ای جدید از سیاهچاله‌ها را پیش بینی کرده‌اند که به دلیل سرعت بسیار زیاد چرخش به دور خود افق رویداد ندارند.

، سیاهچاله‌ها هم پیش از این در دسته اجرامی بسیار ناشناخته و رازآمیز قرار داشتند. تصوری که از این اجرام وجود دارد، این گونه است که جسمی بسیار کوچک جرمی معادل جرم چندین خورشید را در نقطه‌ای فشرده کرده است.

اما موضوع این خبر کشف جرمی شگفت انگیزتر از سیاهچاله‌ها است.

نظریه «تکینگی بدون پوشش» (naked singularity) حاکی از آن است که سیاهچاله آنقدر سریع به دور خود می‌گردد که در نهایت با فقدان افق رویداد مواجه می‌شود.

سیاهچاله‌ها زمانی شکل می‌گیرند که ماده‌ ستاره‌ای بزرگ بر روی خود فرو بریزد و در این حین، فشار لازم به طرف خارج برای خنثی کردن نیروی گرانشی که به طرف داخل وارد می‌شود، وجود نداشته باشد. از این رو فشار گرانش به سایر نیروهای داخلی غلبه می‌کند و سیاهچاله تا بینهایت در خود فرو می‌ریزد.

در این صورت نیروی گرانشی به قدری زیاد می‌شود که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن بگریزد. در نهایت سیاهچاله در پوششی تاریک از خودش احاطه می‌شود که ما آن را افق رویداد می‌نامیم. اجرام و تابش‌ها هنگام رد شدن از افق رویداد ناگزیر به سمت سیاهچاله کشیده می‌شوند. به همین دلیل ما آن ها را نمی‌بینیم و سیاه می‌نامیم.

به نوشته نجوم، تمام سیاهچاله‌های کشف شده تا‌کنون، دارای چرخش به دور خود بوده‌اند. گاهی آنقدر زیاد که به بیش از هزار دور در ثانیه می‌رسید؛ اما در این نظریه جدید، اگر سیاهچاله‌ای را بیابید که سرعت گردش به دور خودش بسیار زیاد باشد، در آن صورت مقدار حرکت زاویه‌یی چرخشش بر نیروی گرانش حاصل از جرمش غلبه می‌کند و می تواند افق رویداد را کاهش دهد و یا از بین ببرد و سیاهچاله را بدون پوشش کند؛ اما سیاهچاله‌ای با 10 برابر جرم خورشید، به سرعت چرخشی بیش از چند هزار دور بر ثانیه نیاز دارد.

مطابق با نتایج تحقیقات دانشگاه‌های «دوک»(Duke) و «کمبریج»(Cambridge)، جرمی با چنین مشخصاتی را می‌توان در لنزهای گرانشی کشف کرد.

به گزارش ایسنا، لنز گرانشی قسمتی از فضا است که در آن جسمی با جرم زیاد مانند سیاهچاله وجود دارد و با توجه به نیروی گرانشی که دارد مانند یک عدسی طبیعی عمل می‌کند و نورهای رسیده از فواصل دور را خمیده و در نهایت کانونی می‌کند.

اگر نتایج این تحقیقات درست باشد، اخترشناسان می‌توانند چنین اجرامی را که در نظریه جدید پیش بینی شده ثبت و شناسایی کنند.

سوهو و اولین دنباله دار دوره ای

سوهو وکشف اولین دنباله‌دار دوره‌ای

رصدخانه‌ی خورشیدی سوهو موفق به کشف دنباله‌داری دوره‌ای در تصاویر خود شد. این دنباله‌دار مداری کوچک دارد و هر ۴ سال یک بار به دور خورشید می‌گردد.

 

اخیرا در تصاویر رصدخانه‌ی خورشیدی ناسا (سوهو)، که تاکنون صدها دنباله‌دار را به تصویر کشیده است٬ دنباله داری دوره‌ای کشف شده است. دنباله‌دار P/۲۰۰۷ R۵ مداری کوچک دارد و هر ۴ سال یکبار به دور خورشید می‌گردد.

رصد دنباله‌دار در سال‌های ، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷۱۹۹۹

برای رصد‌خانه‌ی خورشیدی «سوهو»(SOHO) که تاکنون بیش از ۱۳۵۰ دنباله‌دار را یافته است٬ کشف دنباله‌دارها مطلب جدیدی نیست. اما دنباله‌دار P/۲۰۰۷ R۵، که هر چهار سال یک بار به دور خورشید می‌گردد، وضعیتی متفاوت دارد. این دنباله‌دار، پیش از این دو بار در تصاویر سوهو به دام افتاده است.

برای اولین بار٬ دوربین میدان باز تاج نگار سوهو٬ گونه‌ای کمیاب از دنباله‌دارها به نام دنباله‌دار دوره‌ای را کشف کرده است. اگر چه بسیاری از دنباله دارهای سوهو دوره‌ای فرض می‌شوند اما این اولین مورد قطعی این نوع از دنباله‌دارها است.

درحالی که اخترشناسان تاکنون هزاران دنباله‌دار را مشاهده کرده‌اند، تنها در حدود ۱۹۰ دنباله‌دار دوره‌ای طبقه بندی شده‌اند. دنباله‌دارهای دوره‌ای باید حداقل دو بار به دور خورشید، با دوره تناوب کم‌تر از ۲۰۰ سال گردش کنند. مشهورترین دنباله‌دار دوره‌ای٬ دنباله‌دار هالی است که دوره‌ی آن ۷۶ سال است. (آخرین عبور آن از نزدیکی خورشید در سال ۱۹۸۶ اتفاق افتاد.)

شکار جدید سوهو مدار بسیار کوچک‌تری دارد. این دنباله‌دار که تقریبا هر ۴ سال یک بار به دور خورشید می‌گردد٬ اولین بار در شهریور ماه ۱۳۷۸ و سپس در شهریور ماه ۱۳۸۲ مشاهده شده است.

محاسبات «سباستین هوئنیگ»( Sebastian Hoenig)، دانشجوی دکترای آلمانی در سال ۲۰۰۵، زمان بازگشت این دنباله‌دار در ۲۱ شهریور سال جاری را پیش بینی کرده بود. دقت این پیش بینی، دوره‌ای بودن این دنباله‌دار را تایید می‌کند.

تصویری هنری از سوهو

این دنباله‌دار گیسو و دنباله گازی و غباری ندارد. در ابتدا دانشمندان آن را یک سیارک می‌دانستند، اما داده‌های بعدی خصوصیات دنباله‌داری آن را آشکار کرد. برای مثال هنگامی که که به خورشید نزدیک شد بسیار درخشان‌تر از قبل شد. این یکی از خصوصیات دنباله‌دارها است.

«کارل باتامز»(Karl Battams)، مجری طرح جستجوی دنباله‌دارهای رصدخانه خورشیدی سوهو، می‌گوید:"احتمال دارد که این، هسته‌ی مرده‌ی یک دنباله‌دار باشد." این‌ها دنباله‌دارهایی هستند که بیشتر یخ‌های هسته‌ی خود را از دست داده‌اند.

رصد P/۲۰۰۷ R۵ از زمین، به دلیل کوچکی (با قطری بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ متر) و نزدیکی به خورشید بسیار دشوار است.

منبع: اسا ٬ استرونومی

فراخوان و آسمان

فرهنگسرای ابن سینا با همکاری ماهنامه نجوم نخستین جشنواره

سراسری عکس نجومی با عنوان " نگاه آسمانی " را برگزار میکند. 

موضوع  مسابقه :

عکسهایی که مرتبط با موضوعات و پدیده های نجومی باشند اعم از عکسهای نجومی هنری و عکسهایی که از اجرام اعماق آسمان به وسیله تلسکوپ تهیه شده باشند .

همچنین عکسهایی که به هر نحو در ارتباط با آسمان و یا کارهای رصدی باشند پذیرفته خواهند شد .

 مقررات شرکت در مسابقه :

1  - شرکت در مسابقه برای همه علاقمندان آزاد است .

2-  هر عکاس میتواند حد اکثر 7 قطعه عکس ارسال نماید .

3 – آثار به صورت تک عکس سیاه و سفید یا  رنگی و همچنین به صورت آنالوگ یا دیجیتال پذیرفته میشوند .

4-  عکسهای ارسالی می بایست دارای عرض حد اقل 30 سانتیمتر و طول حد اکثر 50 سانتیمتر باشند .

5-  عکسهایی که به صورت رول ویا لوله شده و همراه یا پاسپارتو ارسال شوند ، پذیرفته نخواهند شد .

6 – عکسهای دیجیتال می بایستی  بر روی CD با ابعاد اصلی و کیفیت300 dpi  و با فرمت JPG  یا TIF  ارسال شوند . نام فایلها نیز می بایست به نام خود عکاس ذخیره شده باشد . همچنین می بایستی به همراه CD  از هر عکس یک نسخه چاپی با عرض حد اقل 20 سانتیمتر ارسال شود .

7- عکسهای ساخته شده به وسیله ابزار گرافیکی پذیرفته نخواهد شد .

8- ارسال یک برگ کپی شناسنامه عکاس و  فرم تکمیل شده  شرکت در مسابقه و چسباندن برچسب مربوطه پشت هر عکس الزامی است . ( از نوشتن نام عکاس پشت عکس ها جدآ خود داری شود )

9- به آثاری که  خارج از تاریخ مقرر به دبیر خانه ارسال شود ترتیب اثر داده نخواهد شد .

10-  کلیه آثار پس از برگزاری مسابقه عودت داده خواهند شد .

11 – برگزار کننده ضمن به کار بردن نهایت کوشش خود در حفظ و نگهداری عکسها هیچگونه مسئولیتی در قبال آسیبهای ناشی از ارسال نامطلوب را

 نمی پذیرد . لذا خواهشمند است در بسته بندی و ارسال عکسها نهایت دقت را به عمل آورید .

12 – برگزار کننده حق استفاده از عکسهای پذیرفته شده را همراه با ذکر نام عکاس در انتشارات و وبگاه های مربوط به مسابقه برای خود محفوظ می دارد

13 – تصمیم گیری درباره موارد پیش بینی نشده بر عهده دبیر خانه مسابقه است .

14 – ارسال آثار به منزله قبول مقررات  مسابقه و تایید اصالت  و تعلق عکسها به فرستنده است .

تذکرات مهم :

1 - هیئت داوران علاوه بر بررسی عکسها از نظر مشخصات فنی و نجومی  ، تاکید بسیاری بر مقبولیت همه جانبه عکس ( اعم از تازگی موضوع ، ترکیب بندی ، کنترل نور و... ) خواهد داشت .

2 – هیئت داوران انتظار دارد  شرکت کنندگان محترم از ارسال عکسهایی با موضوعات تکراری نجومی خود داری کرده و سعی بر ارائه آثار متفاوت و خلاق داشته باشند . همچنین در داوری عکسها اولویت بر دید هنری است تا استفاده صرف ابزارها ی پیشرفته .

3 - درمورد عکسهای نجومی هنری ،استفاده از عناصر نجومی برای ثبت عکسهای مفهومی و خلاقه بلا مانع است.

 جوایز مسابقه :

نفر اول :       لوح تقدیر و  یک دستگاه دوربین عکاسی  Canon 30D

نفر دوم :      لوح تقدیر و  چهار سکه بهار آزادی

نفر سوم :    لوح تقدیر و   سه  سکه بهار آزادی

نفر چهارم :   لوح تقدیر و  دو سکه بهار آزادی

نفر پنجم  :   لوح تقدیر و  یک  سکه بهار آزادی

گاهشمار مسابقه :

-         مهلت ارسال آثار: 1 آبان تا 30 آبان 1386  ( آثاری که خارج از تاریخ مقرر ارسال شوند ، در مسابقه شرکت داده نخواهند شد )

      -          داوری و اعلام نتایج  دی 1386

-          برگزاری نمایشگاه  بهمن 1386 

هیئت داوران :  

اسداله  قمری نژاد  /  بابک امین تفرشی  /  اشین زاکاریان / سید مصطفی امام 

استاد مدعو : نصراله  کسرائیان

 نشانی دبیر خانه :

شهرک قدس – انتهای ایران زمین شمالی – فرهنگسرای ابن سینا

تلفن : [phone]

 وبگاه اینترنتی   www.ebnesina-cc.ir