هوش مصنوعی در فضا

هوش مصنوعی در فضا به نقل از انجمن آماتوری ایران

در روز8 مارچ 2007 ،راکت اطلس5 با ماموریت جدید خود به فضا پرتاب شد.این مجموعه ماموریت ها که معمولا برای ترمیم یا نصب قطعات جدید روی مدارگردهای موجود در فضا عازم این پهنه ی بی کران می شوند،این بار با هدف جایگزین کردن یک باطری فرسوده راهی فضا شده است. مدیریت وهدایت این پروژه بر عهده ی دارپا،آژانس پدافند یاب پیشرفته ی ایالات متحده است که درحوزه ی ماموریت های برون سیاره ای و از راه دور این سازمان قرار می گیرد. این دو روبات که موضوع بحث ما قرار می گیرند ، یکی استرو نام دارد که تعمیر کار است ودیگری نکست ست است که هدف ماموریت قرار گرفته . در نگاه اول این تعمیرکار مانند سایر سفاین می نماید ولی یک تفاوت اساسی در آن دیده می شود که توانایی فکر کردن آن است. بله ، این ماموریت کاملا هوشمند است به گونه ای که حتی مراحل اولیه مثل اتصال به سفینه ی هدف نیز به طور کاملا خودکار و بدون نیاز به کنترل دستی انجام می شود.البته این بدان معنا نیست که زمین هیچ کنترلی روی آن ندارد ،این کاوشگر از قابلیت هدایت دستی از برج کنترل نیز برخوردار است ولی این قابلیت صرفا تحت عنوان یک قابلیت باقی می ماند وزمین مثل یک اورگان نظارتی عمل می کندتا ببیند آیا ماموریت با جزئیات کامل انجام می شود یا خیر. این پروژه در ماه آوریل به بوته ی آزمایش نهاده شد و طبق پیش بینی ها به پایان رسید.یعنی بدون ایجاد کوچکتربن مشکلی برای این سامانه مرحله ی اتصال سکو انجام شد،بازوهای مکانیکی درست طبق وعده روی نقاط هدف تنظیم شد،وبعد از بررسی جوانب کار انتقال باطری جدید بدون کوچکترین مشکلی انجام شد. اما بخش دوم این ماموربت به5می موکول شد.این دو سفینه از هم جدا شدند وزمانی حدود نود دقیقه از هم جدا ماندند ، زمانی که فاصله ی دو کاوشگر به حدود ده متر رسیده بود موتورهایش دوباره فعال شد ومجددا به میعادگاه خود متصل شد و ماموریت خود را مو به مو مطابق آنچه از پیش آموخته بود انجام داد و بدین سان اولین ماموریت تمام خودکارودارای هوش مصنوعی در تاریخ پروازهای فضایی آمریکا انجام شد، ماموریتی که تا چند سال قبل  مشابه آن تنها در کتاب های علمی تخیلی وجود داشت.انجام موفق این پروژه مدیون سنسورهایی موسوم به ای وی جی اس ،طراحی شده در پایگه فضایی مارشال است که با ضبط وگزارش لحظه به لحظه وقایع این ماموریت ها را ممکن ساخت. اما این پایان کار استرو نبود؛بعد از انجام دوباره جداسازی این دو سفینه از هم فاصله گر فتند و تا 6 کیلومتری از یکدیگر دور شدند،ولی زمانی که برایبار دوم استرو تصمیم به تعقیب هدف خود می گیرد ،در روز19 می وفق می شود به ملاقات آن برود.چیزی که حتی در شرایط ایده آل و روی زمین نیز پیش بینی نمی شد.جال باینکه این تعقیب و گریز بعد از مدتی نیز ادامه یافت. به گفته ی مدیر پروژه ی دارپا آقای فرد کندی تنها عامل موفقیت این گونه ماموریت ها سنسورهای ای وی جی اس هستند.ایشان اضافه میکند: بخش دوم ماموریت از قبل پیش بینی نشده بود و صرفا یک آزمون وخطا بود که موفق شدنش مارا غافلگیر کرد،ونشان داد که سنسورهای به کار رفته در این ماموریت آینده ی روشنی دارند ونقش چشمگیری در پروازهای فضایی رقم خواهند زد وآینده ای را ترسیم کردند که در آن هیچ فضانوردی مچبور نخواهد بود با تحمل مشقت زیاد وبا به خطر انداختن جان خود در سدد تعمیر یک سازه ی فضایی بر بیاید.   بعد از جدا سازی   عکسی که استرو از هدفش نکس ست در حال تعقیب وگریز گرفته است.