دریافت تصاویر کهکشان های شگفت انگیزجوان و...

 

 

Compact galaxies in early Universe pack a big punch

با ترجمه فارسی

ستاره‌شناسان تصاویر کهکشان‌های شگفت انگیز جوانی را دریافت کرده‌اند

 که با وسعت تنها 5000 سال نوری، معادل 200 میلیارد برابر خورشید جرم دارند.

ادامه خبر در ادامه مطلب

galexy photo

آسمان را به خانه هایتان ببرید

با دیدن کهکشان های بسیار زیبا و دیدنی که شاید برای اولین بار باشد که

آن ها را می بینید ولی

فوق العاده هستند در لینک این مطلب عکس ها را مشاهده کنید و لذت ببرید

عکس روز NASA

و این هم عکس روز از NASA

             

دو کهکشانی که بهم متصل می شوند

خیلی ها آینده ی  کهکشان راه شیری را این طور می گویند که کهکشان ما جذب

 کهکشانی دیگر می شود و یا کهکشان های دیگری را جذب خود می کند دو کهکشان

تبدیل به یک کهکشان می شوند.

یکی از عکس ها و مناظری که در آسمان مشاهده می کنیم و در فهرست اجرام مسیه

 هم هست همین کهکشان هایی است که نیروی  جاذبه ی یکی از آنها بیشتر است و

کهکشان نزدیک خود را به سوی خودش می کشاند و در آخر هم متصل می شوند و

تبدیل به یک جرم آسمانی فوق العاده زیبا می شوند.

                

شما می توانید برای دیدن عکس بزرگ تر  بر روی لینک این مطلب کلیک کنید

برخوردی با راه شیری

 

 

Massive Gas Cloud Speeding Toward Collision With Milky Way

A giant cloud of hydrogen gas is speeding toward a collision with our Milky Way Galaxy, and when it hits -- in less than 40 million years -- it may set off a spectacular burst of stellar fireworks.

   "The leading edge of this cloud is already interacting with gas from our

Galaxy,"

 said Felix J. Lockman, of the National Radio Astronomy Observatory (NRAO), leader of a team of astronomers who used the National Science Foundation's Robert C. Byrd Green Bank Telescope (GBT) to study the object. The scientists presented their findings to the American Astronomical Society's meeting in Austin, Texas.

 

The cloud, called Smith's Cloud, after the astronomer who discovered it in 1963, contains enough hydrogen to make a million stars like the Sun. Eleven thousand light-years long and 2,500 light-years wide, it is only 8,000 light-years from our Galaxy's disk. It is careening toward our Galaxy at more than 150 miles per second, aimed to strike the Milky Way's disk at an angle of about 45 degrees.

"This is most likely a gas cloud left over from the formation of the Milky Way or gas stripped from a neighbor galaxy. When it hits, it could set off a tremendous burst of star formation. Many of those stars will be very massive, rushing through their lives quickly and exploding as supernovae. Over a few million years, it'll look like a celestial New Year's celebration, with huge firecrackers going off in that region of the Galaxy," Lockman said.

When Smith's Cloud was first discovered, and for decades after, the available images did not have enough detail to show whether the cloud was part of the Milky Way, something being blown out of the Milky Way, or something falling in.

Lockman and his colleagues used the GBT to make an extremely detailed study of hydrogen in Smith's Cloud. Their observations included nearly 40,000 individual pointings of the giant telescope to cover the cloud with unprecedented sensitivity and resolution. Smith's Cloud is about 15 degrees long in the sky, 30 times the width of the full moon.

"If you could see this cloud with your eyes, it would be a very impressive sight in the night sky," Lockman said. "From tip to tail it would cover almost as much sky as the Orion constellation. But as far as we know it is made entirely of gas -- no one has found a single star in it."

The detailed GBT study dramatically changed the astronomers' understanding of the cloud. Its velocity shows that it is falling into the Milky Way, not leaving it, and the new data show that it is plowing up Milky Way gas before it as it falls.

"Its shape, somewhat similar to that of a comet, indicates that it's already hitting gas in our Galaxy's outskirts," Lockman said. "It is also feeling a tidal force from the gravity of the Milky Way and may be in the process of being torn apart. Our Galaxy will get a rain of gas from this cloud, then in about 20 to 40 million years, the cloud's core will smash into the Milky Way's plane," Lockman explained.

 

 

       

 

  

                        

  

                                                          

 

                                                            ترجمه

 

 

برخوردی با راه شیری در راه است

 

 

در نشست تخصصی انجمن نجوم آمریکا در ایالت تگزاس، گروهی از دانشمندان کشف اخیر خود را درباره‌ی برخورد یک توده‌ی عظیم از گاز هیدروژن با کهکشان راه شیری در کم‌تر از ۴۰ میلیون سال بعد اعلام کردند. بر این اساس، سحابی اسمیت که هیدروژن کافی برای تولید بیش از یک میلیون ستاره خورشید مانند را دارد، با فاصله‌ی تنها ۸ هزار سال نوری از کهکشان ما، با سرعت بسیار به سمت قرص راه شیری در حرکت است. با برخورد این سحابی در فاصله بین ۲۰ تا ۴۰ میلیون سال بعد، آتش بازی مهیبی در راه شیری پدید می‌آید.

این توده که در سال ۱۹۶۳ کشف شده است با پهنای ۲۵۰۰ سال نوری و طول ۱۱ هزار سال نوری، توجه گروهی از اخترشناسان را به خود جلب کرد تا دانشمندان با تلسکوپ رادیویی «گرین بنک»(Green Bank)، به رصد آن بپردازند.

این توده پس از برخوردی با زاویه حدود ۴۵ درجه به یکی از بازوهای کهکشان، با تغذیه ستاره‌های راه شیری و برهم زدن شکل خوشه‌های ستاره‌ای، مقدمه ظهور ابرنواخترهای پی درپی پس از چند میلیون سال خواهد بود، که بی شباهت به آتش بازی کریسمس نیست!(محل برخورد و چگونگی آن را در شکل مقابل ببینید)

این دانشمندان با نقطه گذاری بیش از ۴۰۰۰۰ منطقه از این سحابی به منظور تعیین دقیق شکل و موقعیت سحابی، اندازه ظاهری این توده را در آسمان زمین در حدود ۱۵ درجه برآورد کردند یعنی ۳۰ برابر قطر ماه در آسمان! اما به خاطر این که در سحابی ستاره‌ای وجود ندارد، به صورت مرئی دیده نمی‌شود.

دانشمندان در ابتدا قادر به تشخیص این که این توده از کهکشان خارج می‌شود، یا از آن دور می‌شود نبودند، ولی پس از مشاهده سرعت زیاد توده و رصد آشفتگی در نواحی نزدیک به توده متوجه نزدیک شدن سحابی به کهکشان شدند. در این برخورد منظومه شمسی با زاویه‌ای در حدود ۹۰ درجه، از محل برخورد دور خواهد بود.

همچنین اثرات ناشی از نیروهای کشندی راه شیری در این سحابی مشاهده شده است که شباهت زیادی به اثر گرانش خورشید به دنباله‌دارها در منظومه شمسی دارد و ممکن است موجب گسیختگی و از هم پاشیدن قسمت‌های کم چگال سحابی قبل از برخورد بخش چگال توده شود.

پس از برخورد توده به راه شیری، گاز هیدروژن

تصویری ازسحابی مذکور که تلسکوپ رادیویی گرین بنک به دست آورده است

 همچون بارانی بر کهکشان فرو خواهد ریخت که در این مرحله احتمال تشکیل سریع ستاره‌های پرجرم و بزرگ به خاطر شوک برخورد و تزریق گاز هیدروژن وجود دارد.

گروهی از دانشمدان علت پیدایش حلقه‌ای از ستاره های درخشان به نام کمربند «گلد»(Gold) در نزدیکی خورشید را تصادمی مشابه با راه شیری در گذشته می‌دانند.

راه شیری و کشفی دیگر از اسرار نهفته ی آن

اکتشاف بزرگ

کاریل گرونوال، استادیار تحقیقاتی ارشد دانشگاه ایالتی پن و اریک گاوسیر، استادیار دپارتمان فیزیک و اخترشناس

دانشگاه روتگرز

این دو دانشمند آمریکایی به تازگی به سرنخ ها و اسرار جدیدی درباره ی اسرار نهفته ی کهکشان راه شیری دست

یافته اند که در کنفرانس دیروز که در تگزاس برگزار شده بود آن را اعلام کردند

کشف دو کهکشان جدید که می تواند راه را برای شناسایی بیشتر کهکشان راه شیری باز کند

این دو کهکشان به وسیله HST : HUBBLE SPACE TELESCOPE دیده شده اند

به گفته این دو منجم، کهکشان‌های کشف شده از ابتدایی‌ترین کهکشان‌های شکل گرفته در کائنات هستند که زمانی که کائنات تنها دو میلیارد سال سن داشت، تشکیل شده‌اند.

این کهکشان‌ها بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری بوده و حدود 10 درصد اندازه و 5 درصد چگالی کهکش

ان راه شیری را دارند.

این پژوهشگران می‌گویند کشف این اجرام آسمانی و درک این که آنها مرحله‌ای در تکامل کهکشان ما هستند،

 کلیدی برای کشف فسیلی اصلی در مسیر تکامل بشر است.

کهکشان از کشمکش ها

کهکشان‌ها از کشمکش بین اجسام تیره و گازهای بین ستاره‌یی متولد می‌شوند

محققان با استفاده از شبیه سازی‌های ابر رایانه‌یی رابطه بسیار خشن و بحرانی را بین گازهای بین ستاره‌یی و اجسام تیره را در لحظه تولد کهکشان‌ها مشاهده کردند، مساله‌ای که در مدلهای اخیر پیدایش جهان اصلا به آن توجهی نشده است.

 به گفته اخترشناسان این یافته‌ها می‌تواند مشکل چند ساله مدل شناخته شده کیهان شناسی اجسام تیره سرد را حل کند. براساس این مدل در نواحی مرکز کهکشانها اجسام تیره بسیار بیشتر از آنچه از طریق مشاهدات علمی تعیین می‌شود وجود دارد. شبیه سازی‌های کیهان‌شناسی ابررایانه‌یی ثابت می‌کند که مساله اسرار آمیز وجود اجسام تیره در توده بسیاری از کهکشانها قابل بازبینی و رفع است .

محققان از کهکشانی کوچک الگوسازی کردند تا پروسه‌های شدیدی را که کهکشانها در لحظه تولد با آن مواجه بوده‌اند را نشان دهند. پروسه‌ای که در آن ابرهای گازی متراکم در کهکشان ستارگان بزرگی را تشکیل می‌دهند که در پایان عمرشان مانند ابراخترها متلاشی می‌شوند.

به گفته محققان این انفجارات عظیم گازهای میان ستاره‌ای را مرکز در کهکشان به این طرف و آن طرف می‌کشد.

این مدل که از رزولوشن(وضوح) بسیار بالایی برخوردارست، شبیه سازی‌های بسیار دقیقی انجام می‌دهد که نشان می‌دهند این اثرات بیشتر اجسام تیره را به خارج از مرکز کهکشان پرت می‌کنند.

این بررسی جدید دانشمندان را مجبور می‌کند که به شکل دیگری تفکر کنند و آنها را به سمت شناخت بهتری از اجسام تیره سوق می‌دهد

انگلیسی ها ۲۷پرتو کهکشان شبیه به راه شیری کشف کردند

از انگلیسی ها و اخترشناسان اون ها هم خبری دارم که دارم کم کم به خودم و ایرانی بودنم شک می کنم یه روزی ایران بود که از همه جلو تر بود همین ایران بود که یه قدرتی داشت که هیچ کس حرش نمی شد اما چرا ؟ چرا اینقدر پس رفت کردیم؟

اینجا جای این حرف ها نیست ولی من به عنوان یه ایرانی حسرت می خورم و در حسرت خودم باقی می مونم

که الان یک دانش‌آموزی آمریکایی که قصد داره در آینده فضانورد بشه در مدارس NASA تحصیل می کنه و منی هم که می خوام فضانورد بشم در یک مدرسه ای که اسمش رو گذاشتن مرکز استعداد های درخشان و . . . . . .

دانشمندان در انگلیس برای نخستین بار 27 پروتوکهکشان شبیه به کهکشان راه شیری کشف کرده‌اند.

این کشف تاکیدی بر این مطلب است که کهکشان‌های دیگر شبیه به راه شیری در نتیجه جمع شدن ابرهای کوچکتر از گاز و غبار به وجود آمدند.

پروتو کهکشان‌های کوچک در فواصل بسیار دور کشف شده‌اند و عمر آنها به زمانی باز می‌گردد که کائنات فقط دو میلیارد سال داشته‌اند.

نظریه پرورش و شواهد آن

کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، شواهد گسترده ی تازه ای برای نظریه ی "پرورش" به دست می دهد. در این نظریه، اعتقاد

بر این است که کهکشان هایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ـ مارپیچی و بیضوی ـ از نظر تکامل با هم مرتبط

اند. 

اوایل قرن بیستم، ادوین هابل موفق به کشفی تکان­دهنده شد مبنی بر این که کهکشان راه شیری ما، تنها نیست. کهکشان ما تنها یکی از کهکشان­ها یا ــ چنان که هابل نامیدشان ــ "جهان­های جزیره­ای" بسیاری است که در اقیانوس فضا شناورند.

 

اکنون، یک قرن پس از آن، کاوشگر تحول کهکشانی ناسا (NASA's Galaxy Evolution Explorer)، در حال کمک به بازسازی سیر تکامل این گونه­های کیهانی از روی شواهد است. در این مأموریت، از زمان پرتابِ کاوشگر در سال 2003، ده­ها هزار کهکشان در پرتوی فرابنفش در گستره­ی نه میلیارد سال از زمان، بررسی شده­اند. نتایج، شواهد گسترده­ی تازه­ای برای نظریه­ی "پرورش" به دست می­دهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشان­هایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ــ مارپیچی­های زیبا و بیضوی­های لکه­مانند ــ از نظر تکامل با هم مرتبط­اند.

 

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی جوان به نام NGC300 را نشان می­دهد که در فاصله­ای حدود هفت میلیون سال نوری در صورت فلکی حجار واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی نوجوان به نام NGC1291 را نشان می­دهد که در فاصله­ای حدود 33 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشان پیرتر NGC1316 را نشان می­دهد که در فاصله­ی حدود 62 میلیون سال نوری و در صورت فلکی کوره قرار دارد.

 

طبق این نظریه، یک کهکشان جوانِ نوعی، زندگی­اش را به صورت کهکشانی مارپیچی آغاز می­کند که فعالانه ستاره تولید می­کند. با گذشت زمان، این کهکشان مارپیچی ممکن است پیش از روانه کردن چند دور دیگر از ستاره­های تازه ساخته شده، با کهکشان مارپیچی دیگری یا شاید کهکشانی نامنظم یکی شود. سرانجام، کهکشان، تولید ستاره­اش را کم می­کند و با زندگی بعدی­اش در هیأت یک کهکشان بیضوی، خو میگیرد.

 

کریس مارتین (Chris Martin)، پژوهشگر اصلی کاوشگر تحول کهکشانی در مؤسسه­ی فنآوری کالیفرنیا (California Institute of Technology in Pasadena) در پاسادنای کالیفرنیا (Pasadena, Calif)، می­گوید: "داده­های ما تأیید می­کند که همه­ی کهکشان­ها، زندگی را در حال ستاره­زایی آغاز می­کنند. سپس در اثر ترکیبی از ادغام با دیگر کهکشان­ها، تحلیل رفتن سوخت و شاید توقف توسط سیاه­چاله­ها، کهکشان­ها سرانجام از تولید ستاره بازمی­ایستند."

 

امروزه وقتی اخترشناسان درباره­ی کهکشان­ها سخن می­گویند، ترجیح می­دهند با رنگ­شان ــ آبی یا قرمز ــ به آن­ها اشاره کنند تا با شکل­شان. بیشتر کهکشان­های آبی­رنگ، مارپیچی­های کوچکتر یا کهکشان­های نامنظم­اند و بیشتر کهکشان­های قرمز رنگ را کهکشان­های بیضویِ بزرگ­تر تشکیل می­دهند؛ گو این که استثناءهایی هم وجود دارد.

 

چرا کهکشان­ها را با رنگ­شان رمزگذاری می­کنیم؟ رنگ کهکشان­ها نشانگر میزان فعال بودن­شان در ساختن ستاره­های تازه است. ستاره­های جوان­تر، در پرتوی فرابنفش یا آبی می­درخشند، پس کهکشان­هایی که آبی به نظر می­رسند، با گرفتاری تمام مشغول تولید ستاره­اند. ستاره­های مسن­تر پرتوی فروسرخ یا قرمز تابش می­کنند، پس کهکشان­هایی که قرمز به چشم می­آیند، کارخانه­های ستاره­سازی­شان را بسته­اند. حدوداً نیمی از کل کهکشان­ها آبی و نیمی قرمزند.

 

دانشمندان را مدت­ها فرض بر این بوده است که کهکشان­های آبی با زیاد شدن سن­شان تبدیل به کهکشان­های قرمز می­شوند. آنان پیشنهاد می­کردند که برای کهکشان­های آبی، اتفاقی رخ می­دهد که باعث تمام شدن مصالح ساخت ستاره یا گاز در آن­ها شده و باعث بلوغ آنان به صورت کهکشان­های قرمز غیرفعال می­شود. برای درست بودن این نظریه­ی "پرورش"، باید جمعیتی از کهکشان­های "نوجوان" وجود داشته باشد که در حال طی روند گذار از آبی به قرمز یا از جوانی به پیری­­اند. اما چنین دگردیسی کیهانی­ای، باید میلیاردها سال به طول انجامد. اخترشناسان که عمری به مراتب کوتاه­تر دارند، چگونه می­توانند روندی این­گونه بلندمدت را مطالعه کنند؟

 

یک راه حل، نگریستن به تعداد بسیار بسیار زیادی از کهکشان­هاست. یک موجود فرازمینی فرضی را تصور کنید که از روی مشتی عکس که انسان­هایی با سنین مختلف را نشان می­دهد، سعی می­کند دریابد آیا آدم­ها پیر می­شوند و چگونه. این موجودات ممکن است فرض کنند که آدم­های کوچکتر رشد کرده و تبدیل به آدم­های بزرگتر می­شوند، اما اگر می­توانستند نگاهی به چندین صندوقچه­ی پر از عکس بیندازند، بهتر می­توانستند زندگی یک انسان نوعی را بازسازی کنند.

 

کاوشگر تحول کهکشانی برای این که درست چنین پرونده­ی حجیمی از کهکشان­ها را برای اخترشناسان فراهم آورد طراحی شد. گنجینه­ی داده­های این کاوشگر، به کاوشگران امکان داد که شمار چشمگیری از کهکشان­های نوجوان و به طبع آن گواهی بیابند مبنی بر این که کهکشان­های مارپیچی جوان ــ یا آبی ــ سرانجام مسن می­شوند تا تبدیل به کهکشان­های بیضوی ــ یا قرمز ــ شوند.

 

به گفته­ی مارتین: "نظریه­ی پرورش در تحول کهکشانی، وجود کهکشان­هایی در حال گذار را پیش­بینی کرد. یافتن این کهکشان­ها نیازمند پرتوی فرابنفش بود چرا که آنان در این پرتو واقاً شاخص­ترند. به دلیل کمیاب بودن این کهکشان­ها باید کهکشان­های زیادی را از نظر می­گذراندیم. کاوشگر تحول کهکشانی، امکان چنین کاری را برای ما فراهم کرد."

 

داده­های نور مریی از نقشه برداری دیجیتال آسمانSloanا (Sloan Digital Sky Survey) نیز به اثبات سن کهکشان­های نوجوان و سرعت تمام شدن سوخت ستاره­ساز آن­ها، کمک کرد. از این یافته­ها چنین برمی­آید که برخی از کهکشان­های جوان به سرعت به پیری می­رسند، در حالی که بقیه به آهستگی به سوی دوران سالمندی گام برمی­دارند.

 

شواهد نظریه­ی "پرورش" تحول کهکشانی را می­توانید در گزارشی در نشریه­ی اخترفیزیک (Astrophysical Journal)، بیابید که مارتین نویسنده­ی اصلی آن است.

 

برای دیدن تصاویر و اطلاعات بیشتر درباره­ی کاوشگر تحول کهکشانی رجوع کنید به:

http://www.galex.caltech.edu یا http://www.nasa.gov/galex

 

اخترشناساننخستین کهکشان کوتوله

اخترشناسان نخستین کهکشان کوتوله‌ کشیده شبیه به کهکشان راه شیری را کشف کردند

یک تیم بین‌المللی اخترشناسان کشف کرده‌اند که کهکشان کوتوله «هرکول» شبیه یک سیگار برگ کشیده و مسطح شکل می‌گیرد.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ بزرگ «بینوکولار» در آریزونا کشف کرده‌اند که این کهکشان کوچک که 430 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد، به جای این که کروی باشد، کشیده است.

کوتوله «هرکول» کهکشان قرینه کهکشان راه شیری ما است اما فقط یک ده میلیونیوم راه شیری ستاره دارد.

این کهکشان جزو چندین کهکشان کوتوله‌ای است که اوایل سال جاری در پژوهش اسلوآن دیجیتال اسکای کشف و شناسایی شدند.

کهکشان راه شیری مسطح است چون به دور مراکز کهکشانی خود می‌چرخد اما کهکشان‌های کوتوله‌یی به این طریق نمی‌چرخند و کروی تر هستند؛ اما کهکشان کوتوله هرکول اولین کهکشان کوتوله‌یی کشیده است که اخترشناسان در میان میلیون‌ها کهکشان‌ها دقیق بررسی شده ، پیدا کرده‌اند.

این پژوهش از سوی محققان در موسسه اخترشناسی ماکس پلانک در آلمان انجام شده و نتایج آن در مجله «فیزیک اختری» منتشر شده است.

در این پژوهش محققان از موسسات آمریکایی، ایتالیایی و آلمانی حضور داشته‌اند.

درخشانترین کهکشان ها

مشاهده درخشان‌ترین کهکشان‌ها در دوردست کائنات

اخترشناسان با استفاده از طیفی از تلسکوپ‌ها درخشانترین کهکشان‌ها را در کائنات دوردست و جوان شناسایی کرده‌اند .

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کهکشان‌ها که در فاصله حدود 12 میلیارد سال نوری از کهکشان ما واقع شده‌اند درخشانترین و عظیم‌ترین کهکشان‌هایی هستند که در فواصل بسیار دور مشاهده می‌شوند.

دانشمندان می‌گویند که کهکشان‌های تازه یافت شده به دلیل تعداد زیاد شکل گیری ستاره ها حدود هزار برابر بیشتر از کهکشان راه شیری و به شکل خیره کننده‌ای درخشان هستند؛ اما گازها و غبارهایی که آنها را احاطه کرده بخش اعظمی از این نور را پنهان کرده است. به علاوه این کهکشان‌ها جزو قدیمی‌ترین کهکشان‌ها هستند.

این اخترشناسان از مرکز فیزیک نجوم اسمیت سونیان در هاروارد در این زمینه اظهار داشتند که وجود کهکشان‌های کوچکتر و کم نورتر در کائنات ابتدایی بسیار شایع‌تر است چرا که شکل گیری و رشد کهکشان‌ها زمان زیادی می‌برد.

۴کهکشان در برخورد

برخورد کهکشانی

برخورد چهار کهکشان غول آسا با یکدیگر یکی از بزرگترین برخوردهای کیهانی است که تاکنون رویت شده است.

به گزارش شبکه تلوزیونی بی‌بی‌سی یک تیم ستاره‌شناسی آمریکایی با استفاده از دو تلسکوپ مربوط به سازمان فضای ناسا، چهار کهکشان را که از چهار سمت با یکدیگر برخورد کردند، مشاهده نمودند.

داشمندان ستاره شناس طی رصدهای خود، برخورد این کهکشان‌ها را در یک نقطه اجتناب ناپذیر دانسته بودند.

بنابراین گزارش دانشمندان ستاره شناس گفته‌اند با مشاهده و ثبت این برخورد، برای نخستین بار شاهد چگونگی پدید آمدن یک کهکشان در کیهان شدند.

شبکه تلوزیونی بی‌بی‌سی گفت: از برخورد این چهار کهکشان، کهکشان دیگری پدید می‌آید که بزرگی آن ‪ ۱۰‬برابر کهکشان "راه شیری" است.