تقریبا در وسط G۲۹۲.۰+۱.۸، تپنده ای (پالسار) وجود دارد که بر این سحابی میدمد، این موضوع با برسسی پرتوهای ایکس و به سبب برون ریزش این جرم آشکار شد. در حقیقت این جرم در حبابی مغناطیسی و حاوی ذرات پرانرژی که به واسطه چرخش سریع خود به وجود آورده، محاصره شده است. این تپنده باقی مانده همان ستاره ایست که دچار انفجار ابرنواختری شده بود.
شگفتی دیگر آن است که این تپنده اندکی در سمت پایین و چپ مرکز سحابی قرار دارد، و این بدان معناست که انفجار ابرنواختری به صورت مایل و نامتعادل انجام شده و این موضوع سبب شده تا تپندهی باقی مانده در نقطه ای دیگر به جز مرکز قرار بگیرد. این امر میتواند توضیح خوبی بر جهت چرخش و موقعیت کنونی تپنده باشد.
جنبه شگفتی آور دیگر، رشته ی درخشانی از پرتو X است که از میان استوا و مرکز این سحابی عبور کرده است.تصور میشود که ستاره، این حلقه از ماده را پیش از انفجارش به بیرون پرتاب کرده باشد. جهت یابی در این کمربند نیز نشان میدهد ستاره منفجر شده در قبل و بعد از انفجار دارای محور چرخش یکسان بوده است، و انفجار نامتقارن فقط صرف تغییر مکان تپنده شده است.
اخترشناسان متوجه شدند این باقی مانده، باریکههایی از پرتو پرانرژی ایکس را از خود خارج میکند. اندیشهها بر این است که این تابشها منشا پرتوهای پرانرژی کیهانی هستند، نمونههای آن در بسیاری دیگر از باقی ماندههای ابرنواختری مشاهده شده است. این احتمال وجود دارد که این باقی مانده اکنون بسیار کهن سال باشد و موضوعات فوق زمانی روی دادهاند که باقی مانده ابرنواختری بسیار جوان بوده است.
منابع:
http://www.universetoday.com/
http://chandra.harvard.edu/