چگالی عالم ۲

                                                (IN THE NAME OF GOD)

    UNIVERSE DENSITY              چگالی عالم 

                                   قسمت دوم

                  (NASTARAN SOHRABI)       

NASA_AKA  

                                               «چگالی عالم»

اندازه گیری چگالی جهان:

حال ببینم چگالی جهان را چگونه اندازه بگیریم؟

چگالی کمیت یک ماده در واحد حجم معین است.حجم موردنظر در مورد کائنات باید بسیار بزرگ

باشد.حجمی شاید به اندازه یک ابرخوشه برای محاسبه ماده موجود دراین حجم،جرم کهکشان ها را

باهم جمع می کنیم.این کار در مورد مواد مرئی که به سمت ما نور می فرستند،میسر است.ولی در

مورد ماده ای که نمی بینیم،نمی توانیم جرم ۀن راحدس بزنیم.موادی مثل ستارگان و سیاره های

مرده.سیاره هایی که دور از هرمنشاء نوری قرار دارند.صورت های احتمالی ماده که هنوز

 نمی شناسیم،ماده تاریک و ...

اسحاق نیوتن می گوید.ماده چه نورانی چه تاریک شناخته شده یا ناشناخته ازطریق نیروی گرانشی

خود را به ما نشان می دهد.فرض کنیم خورشید نور افشانی نمی کرد ، در این صورت نمی توانستیم

آن را ببینیم،ولی حرکت سیاره ها به دور خورشید همچنان ادامه داشتو اخترشناسان

می توانستند،بدون آن که قادر به دیدن خورشید باشند،به وجود آن پی ببرند و با دنبال کردن حرکات

زمین نسبت به ستارگان،جرم آن را اندازه بگیرند.

اخترشناسان با بهره گیری از روش های مشابه می توانند چگالی کل کائنات را اندازه بگیرند.نتیجه

اندازه گیری آن ها در کل فضای قابل مشاهده به طور میانگین حدود یک سوم اتم از حجم یک

مترمکعب فضا است.به لحاظ نظری برای این که حرکت کهکشان ها درآینده متوقف یا معکوس

شود.این چگالی باید بیش از 10 اتم در هر مترمکعب باشد.باتوجه به واقعیات مشهود چنین امری بعید

به نظر می رسد.ولی چون ابزار دقیق اندازه گیری نداریم.نمی توانیم این امکان را کاملاً منفی

بشماریم.ولی اگر چنین باشد،کائنات باز خواهد بود.نسبت فراوانی هیدروژن سنگین (دوتریم) به

هیدروژن سبک از فرضیه کائنات باز حمایت می کند.پس سبک بودن کائنات و فراوانی دوتریوم نشان

می دهد که کائنات تا ابد منبسط خواهد شد.

هرگونه کپی برداری و چاپ این مطلب

 بدون ذکر نام و نشانی وبلاگ و یا نام نویسنده ی پیگرد قانونی و برخورد دارد