سحابی ها NEBULA
نویسنده : NASA_AKA
در بسیاری از مناطق فضای میان ستاره ای. ابراهای بزرگی از گاز و غبار وجود دارند که آنها راسحابی (به معنای ابر ) می نامند . چگالی سحابی ها حدود هزار بار بیشتر از چگالی ماده میان ستاره ای بسیار کم و در حدود یک اتم در سانتیمتر مکعب و ده ذره غبار در یک کیلومتر مکعب است . بر این اساس چگالی مواد در سحابی ها نیز بسیار اندک است برای مقایسه جالب است بدانید که در هر سانتیمتر مکعب از هئایی که تنفس می کنیم ۱۰ به توان ۱۹ اتم وجود دارد اما به هر حال چون فاصله میان ستاره ها بسیار زیاد همین مقدار بسیاربسیارکم ماده میان ستاره ای قابل توجه می شود.
سحابی ها را به سه گروه رده بندی می کنند:سحابی های نشری،بازتابی و تاریک
در سحابی های نشری یک یا چندین ستاره بسیار سوزان (از رده های طیفی O یا B) جا دارند این ستاره های بسیار داغ موجب تحریک گازها و درخشش سحابی ها می شوند نمونه جالب توجه از این گونه سحابی بزرگ جبار است این سحابی با چشم غیر مسلح به صورت توده مه آلود کم نوری دیده می شود .
اگر ستاره ها مقداری سردتر باشند یا این که چگالی گازها در سحابی زیاد باشد ، گاز ها فقط نور ستاره ها را بازتاب می دهند . در این صورت ،سحابی را بازتابی می نامند . سحابی ای که ستاره های خوشه پروین را در برگرفته از نوع بازتابی است.
در برخی موارد هم هیچ گونه ستاره ای در درون یا نزدیکی سحابی قرار ندارد.به همین جهت سحابی را تاریک می نامند مشاهده سحابی های تاریک فقط در صورتی ممکن است که در مقابل سحابی های نشری یا بازتابی قرار می گیرند. سحابی های تاریک،نور ستاره های پشت خود را جذب می کنند. اخترشناسان عقیده دارند که ستاره ها در درون این سحابی ها متولد می شوند سحابی سر اسبی
نمونه جالب توجهی از این گونه سحابی هاست
جدا از سه گروه سحابی ها . برخی از سحابی ها از ستاره ها تشکیل شده اند. ستاره های مانند خورشید در پایان زندگی یعنی در مرحله غول سرخی لایه های بیرونی جو خود را به صورت سحابی در فضا
می پراکنند.
این سحابی ها را سیاره نما می نامند .
زندگی ستاره های پرجرمتر از خورشید ، با انفجاری ابرنواختری پایان می یابد و سحابی بزرگ و گسیخته ای از انفجار به جا می ماند که آن را در سحابی باقیمانده ی انفجار ابرنواختری می نامند
زیباست آسمان شب
دنیا ی فراموش شده
به امید روزی که همه ی آدم ها در سراسر جهان
زیبایی های آسمان رو مثل آدرس خانه ی خودشان بشناسند
آسمانتان صاف
بزرگترین دوربین تابشسنج جهان در تلسکوپ مستقر در فلات
شیلی جاسازی شد
بزرگترین دوربین تابشسنج جهان برای نجوم زیر میلیمتری در تلسکوپ مستقر در ارتفاعات ٥ هزار و ١٠٠ متری فلات چاجنانتور در شیلی تعبیه شد.
به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دوربین بزرگ تابش سنج به شکل خاصی برای مطالعه اجرام نجومی بینهایت سرد طراحی شده است.
همچنین این دوربین با میدان دید و حساسیت بسیار بالا میتواند چشم اندازهای جدیدی درباره چگونگی شکل گیری ستارهها و نیز چگونگی پیدایش نخستین کهکشانها از پدیده انفجار بزرگ در اختیار دانشمندان و اخترشناسان قرار دهد.
به گفته دانشمندان برای مطالعه ابرهای سرد باید نوری که از آنها در طیف زیرمیلیمتری متصاعد میشود با ابزار تشخیص ذهنده بسیار دقیق مشاهده شود.
این دوربین عظیم که LABOCA نام دارد، در طول موج ٨٦/٠ میلیمتر رصد میکند و متشکل از ٢٩٥ کانال است که در ٩ شش ضلعی متمرکز در اطراف یک کانال مرکزی مرتب شدهاند.
مقارنه ای زیبا در آسمان مرداد ماه
گرمترین ماه سال
انجمن ستاره شناسی اهواز به علاقه مندان آسمان در شب توصیه کرد، تماشای مقارنه زیبای ماه و پروین و مریخ را در سهشنبه این هفته از دست ندهند.
به گزارش ایرنا، مدیرانجمن ستاره شناسی اهواز روز شنبه دراینباره گفت:
در ستاره شناسی نزدیک شدن دو یا چند جسم آسمانی به یک دیگر مقارنه نامیده میشود که در صبحگاه سه شنبه هفته جاری ( ۱۶مرداد) صورت میگیرد و منظرهای بسیار زیبا برای رصد گران آسمان پدید میآورد.
"خسرو جعفری" افزود: دراین مقارنه درصد بخش روشن ماه (فاز ماه) ۳۸درصد و قدر(میزان روشنایی ظاهری ستاره درآسمان) پنج دهم درصد خواهد بود.
وی اظهارداشت: این هفته همچنین پس ازغروب خورشید، مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی مانند ستارهای سفید درجنوب آسمان وبالای افق قراردارد که به وسیله تلسکوپ چهار قمر معروف آن (قمرهای گالیهای) مشاهده میشود.
جعفری گفت: درپایین این سیاره، ستارهای قرمز رنگ به چشم میخورد که نام آن قلب العقرب است وستارهای غول پیکر(غول سرخ) است که قلب صورت فلکی عقرب را تشکیل میدهد.
مدیرانجمن ستاره شناسی اهواز ادامه داد: درصبحگاه و قبل از طلوع خورشید نیز دو سیاره مریخ و عطارد قابل مشاهده هستند، سیاره مریخ ساعت یک بامداد ازافق شرقی طلوع میکند و مانند ستارهای قرمز رنگ قابل مشهوداست.
وی یادآوری کرد: امروزه با تلسکوپهای قوی اگر به سیاره مریخ نگاه شود توفانهای سطح این سیاره قابل روئیت است.
جعفری گفت: سیاره عطارد درافق صبحگاهی و قبل از طلوع خورشید در نزدیکی دو ستاره به نامهای پلوکس وکاستور قرار دارد و این سیاره مانند ستارهای کم سو در نور سپیده دم مشاهده میشود.
سنگ آسمانی نراق | ||||
|
درانتظار فرو افتادن ستارگان | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
باردیگر شاهد اختفایی زیبایی از دو جسم زیبا در
آسمان را خواهیم داشت
این تاریخ را در تقویم خود علامت بگذارید: یکشنبه 21 مرداد. کنار آن بنویسید
«تمام شب» و «شهابها». کاغذ را روی یخچال بچسبانید تا در دید شما باشد
و بارش شهابی برساووشی سال 1386 را فراموش نکنید.
بیل کوک (Bill Cooke) از دفتر محیطی شهابسنگها متعلق به ناسا در مرکز پروازهای فضایی مارشال می گوید: «نمایش بزرگی در پیش داریم. ماه در21 مرداد نو است؛ یعنی آسمانی تاریک ، بدون مهتاب و پر از شهاب خواهیم داشت.» او در مورد تعداد شهابها حدس می زند یک یا دو شهاب در دقیفه در اوج بارش خواهیم داشت.
شرح تصویر: عکس یک آذرگوی که در 21 مرداد 1385 توسط پیر مارتین (Pierre Martin) از آرنپریور، انتاریوی کانادا گرفته شده است. منبع بارش شهابی برساووشی، دنباله دار swiff-tuttleاست . اگرچه دنباله دار هیچ جای نزدیک به زمین نیست، دم دنباله دار مدار زمین را قطع می کند. ما هر سال در ماه آگوست (مرداد-شهریور) از درون آن عبور می کنیم. ذرات ریز با جو زمین با سرعت 132000 مایل در ساعت (212433 کیلومتر بر ساعت) برخورد می کنند. در این سرعت حتی یک ذره کوچک از غبار هم هنگام از هم پاشیدن، خط روشنی از نور یا همان شهاب تولید می کند. از آنجا که شهابهای دنباله دار swiff-tuttle از صورت فلکی برساووش خارج می شوند، به آن بارش برساووشی گویند. توجه: در ادامه متن همه زمانه زمانهای محلی هستند؛ 9 شب یعنی 9 شب به وقت محلی که در آن زندگی می کنید. نمایش بین ساعت 9 و 10 شب یکشنبه 21 مرداد هنگامیکه برساووش از شمال شرق طلوع می کند آغاز می شود. این زمانی است که باید به زمین خراشهای (Earth grazer) برساووشی نگاه کرد– شهابهایی که از افق می رسند و مانند سنگی که روی سطح یک دریاچه می پرد، به فراز جو می روند-. کوک می گوید: « زمین خراشها بلند، کند و رنگی هستند. آنها از زیباترین شهابها
می باشند.» او می گوید که شاید در یک ساعت تماشا حداکثر تعداد کمی از آنها را
ببینید، اما دیدن حتی یکی از آنها می تواند تمام طول شب را با ارزش کند. هرچه شب پیش می رود، برساووش بالاتر آمده و نرخ بارش شهابها به تعداد زیادی افزایش می یابد. در ساعت 2 صبح دوشنبه 22 مرداد چند دوجین از شهابها در هر ساعت ممکن است از آسمان عبور کند. اوج بارش در نزدیکی های طلوع خورشید رخ می دهد که در آن نرخ بارش ممکن است به بیش از یک شهاب در دقیقه برسد. کوک برای رسیدن به بهترین نتیجه توصیه می کند: « از نورهای شهر دور شوید. درخشانترین شهابها در شهر نیز دیده می شود، اما شهابهای کم نورتر فقط در خارج شهر قابل رویت هستند. زمان مناسبی است تا به خارج شهر بروید.» شرح تصویر: آسمان شرقی قبل از طلوع خورشید دوشنبه 22 مرداد 1386 و این هم یک جایزه : درست زیر برساووش، مریخ در صورت فلکی ثور مانند یک ستاره سرخ پرنور می
درخشد. بسیاری از شهابهایی که در 21 و 22 مرداد می بینید درست از پشت آن عبور می کنند. شاید
متوجه شوید که چشم برداشتن از مریخ سخت است و به دنبال کردن شهابها نپردازید. چیزی مسحور
کننده درباره مریخ وجود دارد، شاید رنگ قرمز و یا این واقعیت که مانند یک ستاره چشمک نمی زند. شما
به مریخ خیره می شوید و آن هم به شما.
زمین و مریخ در دسامبر 2007 به فاصله نزدیکی از هم می رسند، ناسا از این
مزیت سود برده و ماموریت جدیدی را به مریخ آغلز می کند: فضاپیمای
فونیکس در سرزمینهای شمالی فرود می آید. در آنجا خاک مریخ را حفر کرده
و لایه های خاک ویخ را کاوش می کند و علاوه بر چیزهای متنوع، به دنبال
ناحیه ای قابل سکونت برای موجودات میکروبی اولیه می گردد. پنجره پرتاب
در روز 12 مرداد (سوم آگوست) باز می شود ، بنابراین در زمان بارش
شهابی برساووشی، فونیکس ممکن است با سرعت به سمت سیاره سرخ
در حرکت باشد. تاریخ فرود : بهار 2008.
در ساعت چهار صبح چیزی است که درباره آن فکر کنید: در حالیکه مریخ از
شرق طلوع می کند، شهابها از آسمان عبور می کند و نسیم در لباس شما
به صدا در می آید. شاید لازم باشد که بار دیگر این تاریخ را در تقویم خود
علامت بگذارید. دنباله دار Swiff-tuttle آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120
سال بدست آمد. پیش بینی می شد که این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین
دلیل تصور می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال 1992، یعنی 10
سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد. دنباله دار Swiff-tuttle آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن
محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120 سال بدست آمد. پیش بینی می شد که
این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین دلیل تصور
می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال
1992، یعنی 10سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد. |
شما نوجوانان ایرانی می توانید خانواده ی خود
را به
آسمان و زیبایی هایش علاقه مند کنید
خود من هم این کار رو کردم چند نفر از اعضای
خانواده ام رو به این علم زیبا علاقه مند کردم
حالا ببینید خانواده ای که با یک تلسکوپ
آماتوری و
اولیه با چه شوق و ذوقی به آسمان شب نگاه
می کنند
این تاریخ را در تقویم خود علامت بگذارید: یکشنبه 21 مرداد. کنار آن بنویسید
«تمام شب» و «شهابها». کاغذ را روی یخچال بچسبانید تا در دید شما باشد
و بارش شهابی برساووشی سال 1386 را فراموش نکنید.
بیل کوک (Bill Cooke) از دفتر محیطی شهابسنگها متعلق به ناسا در مرکز پروازهای فضایی مارشال می گوید: «نمایش بزرگی در پیش داریم. ماه در21 مرداد نو است؛ یعنی آسمانی تاریک ، بدون مهتاب و پر از شهاب خواهیم داشت.» او در مورد تعداد شهابها حدس می زند یک یا دو شهاب در دقیفه در اوج بارش خواهیم داشت.
شرح تصویر: عکس یک آذرگوی که در 21 مرداد 1385 توسط پیر مارتین (Pierre Martin) از آرنپریور، انتاریوی کانادا گرفته شده است. منبع بارش شهابی برساووشی، دنباله دار swiff-tuttleاست . اگرچه دنباله دار هیچ جای نزدیک به زمین نیست، دم دنباله دار مدار زمین را قطع می کند. ما هر سال در ماه آگوست (مرداد-شهریور) از درون آن عبور می کنیم. ذرات ریز با جو زمین با سرعت 132000 مایل در ساعت (212433 کیلومتر بر ساعت) برخورد می کنند. در این سرعت حتی یک ذره کوچک از غبار هم هنگام از هم پاشیدن، خط روشنی از نور یا همان شهاب تولید می کند. از آنجا که شهابهای دنباله دار swiff-tuttle از صورت فلکی برساووش خارج می شوند، به آن بارش برساووشی گویند. توجه: در ادامه متن همه زمانه زمانهای محلی هستند؛ 9 شب یعنی 9 شب به وقت محلی که در آن زندگی می کنید. نمایش بین ساعت 9 و 10 شب یکشنبه 21 مرداد هنگامیکه برساووش از شمال شرق طلوع می کند آغاز می شود. این زمانی است که باید به زمین خراشهای (Earth grazer) برساووشی نگاه کرد– شهابهایی که از افق می رسند و مانند سنگی که روی سطح یک دریاچه می پرد، به فراز جو می روند-. کوک می گوید: « زمین خراشها بلند، کند و رنگی هستند. آنها از زیباترین شهابها
می باشند.» او می گوید که شاید در یک ساعت تماشا حداکثر تعداد کمی از آنها را
ببینید، اما دیدن حتی یکی از آنها می تواند تمام طول شب را با ارزش کند. هرچه شب پیش می رود، برساووش بالاتر آمده و نرخ بارش شهابها به تعداد زیادی افزایش می یابد. در ساعت 2 صبح دوشنبه 22 مرداد چند دوجین از شهابها در هر ساعت ممکن است از آسمان عبور کند. اوج بارش در نزدیکی های طلوع خورشید رخ می دهد که در آن نرخ بارش ممکن است به بیش از یک شهاب در دقیقه برسد. کوک برای رسیدن به بهترین نتیجه توصیه می کند: « از نورهای شهر دور شوید. درخشانترین شهابها در شهر نیز دیده می شود، اما شهابهای کم نورتر فقط در خارج شهر قابل رویت هستند. زمان مناسبی است تا به خارج شهر بروید.» شرح تصویر: آسمان شرقی قبل از طلوع خورشید دوشنبه 22 مرداد 1386 و این هم یک جایزه : درست زیر برساووش، مریخ در صورت فلکی ثور مانند یک ستاره سرخ پرنور می درخشد. بسیاری از شهابهایی که در 21 و 22 مرداد می بینید درست از پشت آن عبور می کنند. شاید متوجه شوید که چشم برداشتن از مریخ سخت است و به دنبال کردن شهابها نپردازید. چیزی مسحور کننده درباره مریخ وجود دارد، شاید رنگ قرمز و یا این واقعیت که مانند یک ستاره چشمک نمی زند. شما به مریخ خیره می شوید و آن هم به شما. زمین و مریخ در دسامبر 2007 به فاصله نزدیکی از هم می رسند، ناسا از این مزیت سود برده و ماموریت جدیدی را به مریخ آغلز می کند: فضاپیمای فونیکس در سرزمینهای شمالی فرود می آید. در آنجا خاک مریخ را حفر کرده و لایه های خاک ویخ را کاوش می کند و علاوه بر چیزهای متنوع، به دنبال ناحیه ای قابل سکونت برای موجودات میکروبی اولیه می گردد. پنجره پرتاب در روز 12 مرداد (سوم آگوست) باز می شود ، بنابراین در زمان بارش شهابی برساووشی، فونیکس ممکن است با سرعت به سمت سیاره سرخ در حرکت باشد. تاریخ فرود : بهار 2008. در ساعت چهار صبح چیزی است که درباره آن فکر کنید: در حالیکه مریخ از شرق طلوع می کند، شهابها از آسمان عبور می کند و نسیم در لباس شما به صدا در می آید. شاید لازم باشد که بار دیگر این تاریخ را در تقویم خود علامت بگذارید. دنباله دار Swiff-tuttle آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120 سال بدست آمد. پیش بینی می شد که این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین دلیل تصور می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال 1992، یعنی 10سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد. دنباله دار Swiff-tuttle آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120 سال بدست آمد. پیش بینی می شد که این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین دلیل تصور می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال 1992، یعنی 10سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد. |
تاریخچه مختصری از آسمان
صدها واقعه مهم در طول تاریخ ستاره شناسی رخ داده است . در زیر به چند اتفاق و فعالیت برجسته در زمینه نجوم و فضا می پردازم.
140 بعد از میلاد تا 2100 میلادی
بخش 2
1981 : انجام نخستین پرواز فضا پیمای شاتل . شاتل کلمبیا 36 بار در مدار زمین چرخید و سپس در یک باند فرود روی کره زمین فرود آمد.
1981 : سفینه ونرا -13 روسی برای مطالعه سیاره ناهید به فضا ارسال شد.
1982 : ماهواره ایراس به فضا پرتاب شد. این ماهواره به تجهیزات مادون قرمزی مجهز بود که می توانست حتی ضعیف ترین منابع گرمایی را در دور دست ترین نقاط کیهان ردیابی کند.
1984 : انجام نخستین عملیات امداد ماهواره ای در فضا. دو ماهواره موسوم به پالاپا-بی2 و ویستار-6 توسط فضا پیمای شاتل به زمین بازگردانده شدند تا پس از تعمیر برای استفاده مجدد آماده شوند.
1986 : لحظاتی پس از پرتاب فضا پیمای چلنجر ، انفجاری رخ داد که باعث مرگ 7 فضانورد سرنشین آن شد.
1986 : از سال 1957 تا این زمان تقریبا 3465 سفینه و کاوشگر فضایی به فضا پرتاب شده بود. 1603 فروند از آنها هنوز در فضا بودند که اغلب در مدار زمین قرار داشتند. 4420 عدد نخاله فضایی از جمله بدنه و مخازن سوخت فضاپیماه ها نیز در فضا سرگردان بود.
1986 : ایستگاه فضایی روسی میر به فضا پرتاب شد. اگرچه این ایستگاه برای ماموریت 5 ساله طراحی شده بود ، اما به مدت 15 سال در خدمت باقی ماند و عاقبت در سال 2001 به زمین بازگردانده شد .
1990 : تلسکوپ فضایی هابل در مدار زمین قرار گرفت . اندازه آن برابر یک کامیون بزرگ است و پس از 16 سال فعالیت همچنان به مخابره تصاویر زیبا و ژرف فضایی مشغول است. این تلسکوپ نقش بسیار برجسته و درخشانی در اکتشافات و بررسی های فضایی و کیهانی امروز ما داشته است.خدمات تعمیر و نگهداری این تلسکوپ هر چند مدت توسط فضانوردان مستقر در شاتل و مدار کره زمین انجام می گیرد.
1993 : یک ذره رنگ از بدنه موشک های قبلی به شیشه کابین فضا پیمای شاتل برخورد کرد. سرعت برخورد 60کیلومتر در ثانیه بود که برای در هم کوبیدن شیشه بیرونی کافی بود. تعدادی از متخصصین می گویند به زودی اطراف کره زمین را حلقه ای از نخاله های فضایی بازمانده از قطعات فضا پیما ها فرا خواهد گرفت.
1995 : فضا پیمای گالیله یک کاوشگر را به جو سیاره مشتری فرستاد. پیش از آن که کاوشگر در جو این سیاره غول پیکر از بین برود ، اطلاعات قابل توجه ای به زمین مخابره کرد.
1996 : یک فضا نورد زن آمریکایی به نام شارون لو سید طولانی ترین اقامت در فضا را تجربه کرد. او188 روز در ایستگاه فضایی میر گذراند.
1997 : سفینه کاوشگر پت فایندر (راه یاب) آمریکایی بر سطح مریخ فرود آمد . مریخ پیمای کوچکی که از زمین هدایت می شد از آن خارج شد . به مدت سه ماه در فضای اطراف خود به جستجو و گشت زنی پرداخت تا سر انجام باتری هایش از کار افتاد.
1999 : استار داست ماموریت خود را برای بررسی ستاره دنباله دار وایلد 2 آغز کرد. از اهداف دیگر این کاوشگر بررسی ذرات غبار موجود در فضای منظومه شمسی ، در جهت یافتن چگونگی پیدایش منظومه شمسی بود.
2000 : نخستین خدمه فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی آی. اس .اس مستقر شدند .
2001 : سفینه کاوشگر موسوم به کفشدوزک بر روی سیارکی به نام اروس فرود آمد. از مدت های طولانی پیش از فرود ، کاوشگر از فضای نزدیک سیارک به جمع آوری اطلاعات پرداخته بود .
2001 : یک مرده 60 ساله به نام دنیس تیتو به عنوان اولین مسافر تفریحی فضایی به ایستگاه فضایی بین المللی آی. اس .اس گام نهاد.
2001 : یک فضا نورد روسی به نام سر گئی آودیف در این سال نشان داد که آدمیان می توانند خود را با شرایط دشوار پرواز های طولانی مدت فضایی ساز گار کنند. او به مدت 748 روز در فضا قرار داشت.
2003 : چین نخستین فضا نورد خود را به مدار کره زمین اعزام کرد.
2003 : در روزهای اول فوریه فضا پیمای کلمبیا با 7 سرنشین در پایان یک ماموریت 16 روزه در هنگام باز گشت به جو زمین مشتعل و نابود شد.
2003 : دو مریخ نورد روح و فرصت به سوی مریخ ارسال شدند ، تا در دو سوی استوای آن به کاوش بپردازند که هم اکنون پس از گذشت سه سال ماموریت ، باز هم فعالند.
2004 : استار داست به دنباله دار مورد نظر(وایلد2) رسید و ماموریت اصلی خود را آغاز کرد.
2004 : سفینه فضایی کا سینی به سیاحت زحل و ماه آن موسوم به تیتان پرداخت.
2005 : در اوایل این سال کاوشگر هویگنس برای کاوش و جستجو دو ساعت ونیم از تیتان ، این قمر شگفت انگیز از کاسینی جدا شد و از ورای جو رقیق این قمر اطلاعات قابل توجه ای بدست آورد.
2005 : پرتاب مجدد شاتل دیسکاوری با 7 سرنشین به فضا. این بار هم حادثه ای مشابه با فضا پیمای کلمبیا رخ داد. اما کالینز و سایر سرنشینان خوش شانس بودند و قطعه جداشده از روکش تانکر اصلی سوخت از زیر بال چپ عبور کرد.
2005 : در این سال کاوشگر ونوس اکسپرس برای تحقیقات بیشتر از ورای ابر های اسیدی و جو غلیظ سیاره خواهری زمین زهره توسط آژانس فضایی اروپا صفر خود را آغاز کرد.
2005 : فضا پیمای شنجوی 6 به همراه دو سرنشین چینی آن سفر فضایی خود را به ورای جو زمین آغاز کرد و پس از مدتی با موفقیت به زمین نشست.
2005 : ایران نخستین ماهواره خود را به نام سینا-1 به کمک روسیه و از خاک روسیه در سال 1384 به مدار زمین فرستاد .
فرستادن ماهواره های مصباح و زهره ، از برنامه های آتی ایران است.
2006 : در اوایل این سال استار داست ماموریت 7 ساله خود را به پایان رسانید و با موفقیت گنجینه خود را به زمین فرستاد.
2006 : در 19 ژانویه فضا پیمای افق های نو (نیو هو رایزن ) سفر خود را به سوی کمربند کویپر و کاوش دقیق پلوتن ، این سیاره دوست داشتنی در دور دست آغاز کرد . احتمالا این کاوشگر به غیر از پلوتن ، سیارک دیگری را هم بررسی می کند .
این فضا پیما اوایل سال 2007 میلادی به مشتری نزدیک می شود تا از گرانش آن برای افزایش سرعت خود بهره بگیرد.
سپس این فضا پیما سفری تقریبا 10 سال را برای رسیدن به نزدیکی پلوتن در سال 2014 و جایگاه خود در نزدیک ترین محل به سیاره در سال 2015 میلادی می پیماید.
دنیای آتی
2006 : ماهواره کئو دراین سال به همراه سیل عظیمی از پیغام هایی که برای نسل های بعدی نوشته شده است ( به هر زبانی ) به مدار زمین پرتاب می شود و بعد از یک گردش 50000 ساله به دور مدار زمین ، به زمین باز می گردد.
2010 : فضانوردان چینی به کره ماه گام خواهند گذاشت تا دوران جدیدی از رقابت های فضایی آغاز شود.
2011 : تلسکوپ نسل بعد از هابل، تلسکوپ جیمز وب در سال 2011 به فاصله بیش از یک میلیون کیلومتر از زمین و با آینه ای سه برابرتلسکوپ فضایی هابل( آینهای به قطر 6 متر) به مدار زمین می رود.ای ن تلسکوپ می تواند به ژرفای کیهان و فضای اطراف بسیار عمیقتر نگاه کند.
2015 : بر سطح کره ماه یک ایستگاه فضایی تاسیس می شود .
2050 : در یک ماموریت اکتشافی بین المللی ، بشر بر روی مریخ گام خواهد نهاد .
2100 : نخستین کاوشگر میان ستاره ای موسوم به نور نورد لیزری به فضا پرتاب می شود. هدف این کاوشگر دستیابی به منظومه 3 ستاره ای آلفا قنطورس است.
پایان بخش دوم مقاله
آنچه که در این دو مقاله به آن پرداختم مروری بسیار گذرا بر فعالیت های بشر در زمینه نجوم این شگفتی طبیعت و فضا بود.
چیزی که شاید بشر در گذشته آن را رویایی دست نیافتنی تصور می کرد. اما حال تک تک رویا هایش جامه حقیقت بر تن می کنند ، زیرا رویا چیزی را داشتن ، گام اول رسیدن به آن است.
همچنین باید این نکته را اضافه کنم که در سال 1967 نخستین حادثه منجر به مرگ برای ولادیمیر کومارف در فضا بوقوع پیوست. فضا پیمای او در هنگام بازگشت مجدد به زمین از بین رفت.
کومارف با مرگ خود در راه پیشرفتی که به آیندگان تعلق دارد ، نام خود را به عنوان اولین از جان گذشته در تاریخ فضا برای همیشه به خاطره ها سپرد.
منابع:
فناوری های فوق پیشرفته(پیشتازان فضا).
آشنایی با ستارگان و سیارات.
مقاله آقای پوریا ناظمی در جام جم .
مقاله آقای بابک امین تفرشی در جام جم.
برنامه آسمان شب.
سایت انجمن نجوم آماتوری ایران.
Sources:
In to infinity: From Earth to the stars. , c 2002 David Jeffris
The young scientist book of stars and planets. Christopher Maynard
ساخت تلسکوپ زیرمیلیمتری برای مشاهده پدیدههای نامرئی
در فضا
پنج موسسه آمریکای شمالی و یک موسسه اروپایی کنسرسیومی با هدف ساخت تلسکوپ زیرمیلیمتری 12 متری بر روی ارتفاع بلندی در شیلی تشکیل دادهاند.
به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تکمیل این تلسکوپ در سال 2013 که 100 میلیون دلار هزینه در بر دارد، بخشی از پروژه رسمی معروف به تلسکوپ «کورنل کالت آتاکاما» (CCAT) است که اولین تلسکوپ از نوع خود در جهان است.
به گفته محققان در ساخت تلسکوپ یاد شده از پیشرفته ترین دستاوردهای اخیر در زمینه فنآوری استفاده خواهد شد که در نتیجه تصاویر استثنایی و غیرقابل پیشبینی از پدیدههای نجومی که در سایر طول موجها قابل مطالعه نبودهاند به کمک این تلسکوپ در اختیار دانشمندان و منجمان قرار خواهد گرفت.
علم نجوم با طول موج زیرمیلیمتری به ویژه در تصویربرداری از پدیدههایی که از خود نور مرئی تولید نمیکنند کارآمد و قابل استفاده است.