کهکشان ها

	کهکشانها
	کهکشان مجموعه ایست از ستارگان، غبار و گاز که توسط گرانش در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. منظومه شمسی ما در کهکشانی به نام راه شیری قرار گرفته است. دانشمندان تخمین می زنند که بیش از 100 بیلیون کهکشان در فضای مرئی کائنات پراکنده شده اند. ستاره شناسان به کمک تلسکوپ از میلیونها کهکشان تصویر گرفته اند. دورترین کهکشانهایی که تا کنون عکس آنها تهیه شده است، در فاصله 10 تا 13 بیلیون سال نوری از ما قرار گرفته اند. قطر کهکشانها از چند هزار تا نیم میلیون سال نوریست. کهکشانهای کوچکتر کمتر از یک بیلیون ستاره دارند اما کهکشانهای بزرگ دارای بیش از یک تریلیون ستاره هستند. قطر کهکشان راه شیری حدود 100.000 هزار سال نوریست. منظومه شمسی در فاصله 25.000 سال نوری از مرکز کهکشان قرار گرفته است. حدود 100 بیلیون ستاره در این کهکشان وجود دارد     تنها 3 کهکشان خارج از منظومه شمسی، از روی زمین با چشم غیر مسلح قابل رویت است. مردم نیمکره شمالی می توانند کهکشان آندرومدا که 2 میلیون سال نوری دورتر از ما قرار دارد را ببینند و مردم نیمکره جنوبی ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 160.000 سال نوری و ابر ماژلانی کوچک در فاصله 180.000 سال نوری را می بینند. خوشه های کهکشانی کهکشانها به طور نامنظم در فضا توزیع شده اند. بعضی از آنها هیچ همسایه ای ندارند و بعضی به صورت جفت بوده و حول یکدیگر در گردشند. البته بیشتر آنها در گروه هایی به نام خوشه تجمع کرده اند. یک خوشه ممکن است از ده ها تا چندین هزار کهکشان را در بر گیرد. یک خوشه می تواند قطری به بزرگی 10 میلیون سال نوری داشته باشد. خوشه ها نیز به نوبه خود در گروه هایی قرار گرفته اند که ابر خوشه نامیده می شوند. در مقیاس بزرگ همه کهشکشانها در شبکه ای از رشته های میله ای کهکشانی که با یکدیگر در ارتباطند، قرار گرفته اند. فضای اطراف آنها را فضایی نسبتا خالی پر کرده است. یکی از بزرگترین ساختارهای کهکشانی که تا به حال نقشه برداری شده است، دیوار بزرگ نام دارد. این ساختار بیش از 500 میلیون سال نوری طول و 200 میلیون سال نوری عرض دارد. شکل کهکشانها ستاره شناسان بیشتر کهکشانها را بر اساس شکل آنها در دو دسته مارپیچ و بیضی طبقه بندی می کنند. کهکشان مارپیچ ظاهری مانند دیسک با مرکزی متورم دارد. این دیسک شبیه به فرفره، بازوهای مارپیچ درخشانی دارد که از مرکز آن بیرون زده اند. راه شیری یک کهکشان مارپیچ است. همه کهکشانهای مارپیچ مانند فرفره در گردشند اما با سرعت کم. برای مثال راه شیری یک دور گردش کامل خود را در مدت 250 میلیون سال انجام می دهد. در کهکشانهای مارپیچی ستاره های جدید دائما در حال به وجود آمدن از دل گاز و غبار می باشند. گروه های کوچک ستارگان که خوشه های محلی نامیده می شوند اغلب پیرامون کهکشانهای مارپیچ قرار دارند. یک خوشه محلی معمولی حدود 1 میلیون ستاره دارد. اشکال کهکشانهای بیضی از کره کامل تا بیضی های مسطح متفاوت است. در مرکز اینگونه کهکشانها نور بسیار شدید است اما تدریجا به سمت لبه ها از شدت آن کاسته می شود. تا آنجا که ستاره شناسان تشخیص داده اند، کهکشانهای بیضی شکل با سرعت بسیار کمتر از کهکشانهای مارپیچ در گردشند و یا اصلا حرکت نمی کنند. به نظر می رسد ستارگان درون این کهکشانها در مدار های تصادفی در گردشند. ظرفیت گاز و غبار این نوع کهکشانها کمتر از کهکشانهای مارپیچ است، بنابراین ستارگان کمتری در آنها متولد می شوند. کهکشانهای نوع سوم، اشکال بی قاعده ای دارند. بعضی از آنها بیشتر شامل ستارگان آبی و گازهای پف کرده اند اما غبار کمی دارند. ابرهای ماژلانی جز این گروه از کهکشانها هستند. بعضی دیگر از این کهکشانها بیشتر شامل ستارگان  جوان نورانی در میان گاز و غبارند. کهکشانها نسبت به یکدیگر در حرکتند و دو کهکشان به طور محلی به قدری به یکدیگر نزدیک می شوند که نیروهای گرانشی آنها باعث تغییر شکلشان می شود. کهکشانها حتی می توانند با هم برخورد کنند. اگر دو کهکشان با سرعت زیاد با هم برخورد کنند، بدون اثر یا با تاثیرات اندک از یکدیگر عبور می کنند. اما اگر دو کهکشان با سرعت کم با یکدیگر برخورد نمایند، ممکن است با یکدیگر متحد شده و کهکشانی بزرگتر از دو کهکشان قبل ایجاد کنند. نتیجه این اتحاد می تواند میله ای مارپیچی از ستارگان را که تا 100.000 سال نوری در فضا امتداد دارند به وجود آورد. انتشارات کهکشانی همه کهکشانها انرژی را به صورت امواج مرئی و دیگر امواج الکترومغناطیس، منتشر می کنند. به ترتیب کاهش طول موج (فاصله دو تاج متوالی موج)، این پرتوها عبارتند از، امواج رادیویی، امواج فروسرخ، نور مرئی، پرتوی فرابنفش، اشعه ایکس و پرتوی گاما. همه این امواج در کنار یکدیگر طیف الکترومغناطیس را ایجاد می کنند. منابع زیادی از انرژی در کهکشانها نهفته است. مقدار زیادی از آن مربوط به گرمای ستارگان و ابرهای گاز و غبار یا سحابی ها می باشد. تعدادی از پدیده های مهیب کهکشانی نیز مقادیر بسیار زیادی انرژی آزاد می کنند. این پدیده ها دو نوع انفجار ستاره ای را در بر می گیرند. اول) انفجارهای نواختر، که در آنها یکی از دو ستارهء ساختارهای دوتایی، به فضا گاز و غبار پرتاب می نماید. دوم) انفجارهای ابر نو اختر، که در آنها یک ستاره متلاشی شده و سپس بیشتر مواد خود را به فضا پرتاب می کند. یک ابر نواختر ممکن است که از خود جرمی فشرده و نامرئی به نام سیاهچاله بر جای گذارد. سیاهچاله آنچنان نیروی گرانش قدرتمندی دارد که هیچ چیز حتی نور نیز نمی تواند از آن عبور کند. ابر نواختر همچنین ممکن است که از خود یک ستاره نوترونی بر جای گذارد. این نوع ستاره آکنده از ذرات نوترون است. به طور طبیعی این ذرات فقط در هسته اتمها وجود دارند. برخی ابر نواختر ها نیز چیزی از خود باقی نمی گذارند. شدت پرتوهایی که از یک ستاره در طول موجهای متفاوت منتشر می شود، به دمای سطح ستاره وابسته است. برای مثال خورشید که دمای سطحی معادل 5500 K دارد، بیشتر انرژی خود را در طیف نور مرئی گسیل می کند. به این نوع  انتشار انرژی، پرتوی حرارتی می گویند. درصد کمی از کهکشانها که کهکشانهای فعال نامیده می شوند، مقادیر بسیار بسیار زیادی انرژی منتشر می نمایند. منبع این انرژی پدیده هایی است که در اجرام مرکزی این کهکشانها ایجاد می شود. توزیع این طول موجهای منتشر شده با ستارگان معمولی فرق می کند. به این نوع انتشار، پرتوی غیر حرارتی می گویند. قدرتمندترین منابع انتشار این تابش، اجرامی به نام کوازار می باشند. کوازارها مقادیر شگرفی امواج رادیویی، فروسرخ، فرابنفش، ایکس ری و گاما منتشر می کنند. برخی از کوازارها، که در تصاویر شبیه به ستارگانند، 1000 برابر کل کهکشان راه شیری انرژی تولید می کنند. کوازار مخفف عبارتی به معنای شبه ستاره ای (quasi-stellar) است. دراصل به معنای منبع رادیویی شبه ستاره ای می باشد. این نام در پی این حقیقت به این اجرام اطلاق گردید که نخستین بار این اجرام به واسطه انتشار امواج رادیویی شناخته شدند و بسیار شبیه ستارگان به نظر می رسیدند. نوعی کهکشان مارپیچی به نام سیفرت (Seyfert) وجود دارد. این نوع کهکشان مقادیر زیادی پرتوی فرو سرخ، امواج رادیویی و اشعه ایکس منتشر می کند. این نوع کهکشانها به یاد ستاره شناس آمریکایی، کارل سیفرت (Carl K. Seyfert)، نامگذاری شده اند. وی موفق شد برای نخستین بار در سال 1943، این نوع کهکشانها را کشف نماید. برخی از کهکشانهای فعال، فواره ها و حبابهایی از ذرات باردار الکتریکی منتشر می کنند. این ذرات شامل پروتونها و پوزیترونها با بار الکتریکی مثبت و الکترونها با بار الکتریکی منفی هستند. الکترون و پروتون ذرات تشکیل دهنده ماده می باشند اما پوزیترونها ذرات ضد ماده ها هستند. آنها ذرات ضد الکترون می باشند و جرمی معادل جرم الکترون دارند. اینطور تصور می شود که شدت فعالیتهای کهکشانهای فعال به دلیل وجود سیاهچاله ای عظیم در مرکز کهکشان باشد. این سیاهچاله می تواند یک بیلیون بار سنگینتر از خورشید باشد. از آنجا که این سیاهچاله بسیار پر جرم و فشرده است، نیروی گرانش آن برای بلعیدن ستارگان اطراف قدرت لازم را دارد. گاز و غباری که به این صورت وارد سیاهچاله می شود، جرم دیسک موادی را که به دور سیاهچاله در گردش است، بیشتر می کند. در همین حال موادی که در گوشه درونی این دیسک قرار گرفته اند وارد سیاهچاله می شوند. ماده ضمن سقوط، انرژی خود را از دست می دهد.این انرژی به شکل دسته پرتوهایی به بیرون از کهکشان پرتاب می شوند. راه شیری یک کهکشان فعال نیست اما یک منبع بسیار قوی تابشی در مرکز خود دارد. دلیل انتشار این تابش ممکن است سیاهچاله ای باشد که جرم آن یک میلیون برابر جرم خورشید است. منشا کهکشانها دو نوع تئوری اصلی در مورد منشاء کهکشانها مفروض است. سرآغاز هر دو نوع تئوری انفجار بزرگ است. انفجاریکه 10 تا 20 بیلیون سال پیش رخ داد و سرآغاز جهان شد. اندکی پس ازآن انفجار، مقادیری از گاز به یکدیگر پیوستند. سپس گرانش به آرامی آنها را به کهکشانها تبدیل نمود. تفاوت این دو تئوری در بیان نحوه رشد کهکشانها است. تئوری نوع اول بر این اساس است که ابتدا اجرام کوچک شکل گرفتند و از پیوستن این اجرام کهکشانها به وجود آمدند. بر اساس تئوری نوع دوم نخست کهکشانها و خوشه های کهکشانی به وجود آمده اند. سپس ستارگان و اجرام کوچک در دل این کهکشانها پدیدار شدند. با اینحال همه تئوریهای مربوط به تشکیل کهکشانها پس از انفجار بزرگ به این نتیجه رسیده اند که پس از شکل گیری نخستین کهکشانها، این روند متوقف شده و هیچ کهکشان جدیدی به وجود نیامده است یا دست کم تعداد بسیار اندکی کهکشان جدید ایجاد شده است. ستاره شناسان مدارکی به دست آورده اند که شرایط پیش از تشکیل کهکشانها را بیان می کند. در سال 1965، دو فیزیکدان آمریکایی آرنو پنزیاس (Arno Penzias) و روبرت ویلسون (Robert Wilson)، امواج رادیویی ضعیفی را در آسمان شناسایی کردند. بر اساس تئوری انفجار بزرگ، این امواج، تشعشعات باقیمانده از انفجار بزرگ  می باشند. ابتدا چنین به نظر می رسید که قدرت این امواج از هر سوی یک اندازه است. تا اینکه در سال 1992، ماهواره ای به نام کاوشگر گذشته کائنات (COBE) تفاوتهای بسیار اندکی را در قدرت این امواج کشف کرد. این تفاوت از تفاوت چگالی مواد پس از انفجار بزرگ ناشی می شود. در قسمتهایی از فضا که چگالی بیشتر بود، نیروی گرانشی قویتری به وجود آمد. در نتیجه انبوه مواد در این مناطق شکل گرفته و با افزایش تراکم مواد، کهکشانها پدیدار شدند. بیشتر مشاهدات ستاره شناسی به منظور تائید تئوری انفجار بزرگ صورت گرفته اند. بر اساس این تئوریها جهان همچنان در حال گسترش است. دو نوع از مشاهدات به شدت، این امر یعنی گسترش جهان را تائید می کنند. این مشاهدات ثابت می کنند که همه کهکشانها در حال دور شدن از یکدیگر هستند. علاوه بر آن، کهکشانهای دورتر از کهکشان راه شیری با سرعت بیشتری در حال دور شدن می باشند. این ارتباط مابین فاصله و سرعت کهکشانها به نام قانون هابل شناخته می شود. ادوین هابل (Edwin P. Hubble)، ستاره شناس آمریکایی، در سال 1929 این ارتباط را کشف و گزارش نمود. ستاره شناسان سرعت حرکت کهکشانها را به کمک شیوه انتقال به سرخ (redshift) تخمین می زنند. انتقال به سرخ نوعی اندازه گیری امواج الکترومغناطیس می باشد که توسط جرمی در فضا منتشر می شود. با تجزیه نور کهکشانها، طیف آنها به دست می آید. در طیف یک کهکشان تعدادی خطوط تیره وجود دارد که بیانگر دما، چگالی و ترکیبات شیمیایی می باشند. چنانچه کهکشانی در حال دور شدن از ما باشد، این خطوط به انتهای طیف یعنی به سمت رنگ قرمز متمایل می شوند. هرچه این تمایل و انتقال به سمت رنگ قرمز در طیف بیشتر باشد، سرعت دور شدن کهکشان مورد نظر از ما بیشتر است. انتقال به سرخ باعث می شود که خطوط جذبی طیف یک کهکشان که در حال دور شدن از ما است، به سمت رنگ قرمز گرایش پیدا کنند. اگر کهکشانی نسبت به کره زمین ثابت بود، خطوط جذبی آن به شکلی بود که در نمودار بالاتر می بینید. دانشمندان با بررسی درخشش یک کهکشان و یا بررسی مقدار درخشش اجرام خاصی مانند ستارگان متغیر و ابر نواخترها در آن، فاصله بین کهکشانها را تخمین می زنند. تکامل کهکشانهای مارپیچ ستاره شناسان نمی توانند به درستی بفهمند که مارپیچهای کهکشانی چگونه تکامل یافته و هنوز وجود دارند. معما زمانی آشکار می شود که درباره چرخش این کهکشانها فکر کنیم. چرخش این کهکشانها بسیار شبیه به خامه روی سطح فنجان قهوه است. بخش مرکزی کهکشان تقریبا مانند یک چرخ، می چرخد و بازوها به دنبال آن. یک بازوی مارپیچ در حال گردش حول مرکز را تصورکنید که در هر 250میلیون سال یکبار گردش خود را کامل می کند، مانند بازوهای کهکشان راه شیری. بعد از چند بار گردش، احتمالا ظرف 2 بیلیون سال، این انتظار می رود که عمر بازوی مارپیچ به پایان رسیده و شکل خود را از دست بدهد. اما تقریبا همه کهکشانهای مارپیچی عمری بیش از 2 بیلیون سال دارند!. یک راه حل برای این معما ارائه شده و آن این است که تفاوت نیروی گرانش در این نوع از کهکشانها می تواند ستارگان، غبار و گاز موجود را بکشد و یا هل دهد. این فعالیت باعث به وجود آمدن موجهایی می شود که شبیه به امواج صوتی می باشند. از آنجا که کهکشان در حال گردش است این امواج در یک مسیر مارپیچ حرکت می کنند و باعث تراکم چگالی در این مسیرهای مارپیچ می شوند.

کشف آثار بخار آب سیاره ی فرا خورشیدی

	کشف آثار بخار آب در یک سیاره فرا منظومه ای منجمان می‌گویند به شواهدی دال بر وجود بخار آب در اتمسفر یک سیاره غول پیکر در خارج از منظومه شمسی پی برده اند. به گزارش ایرنا و به نقل از شبکه خبری بی‌بی‌سی، ردیابی بخار آب در سیاره "‪ "HD 189733b‬با استفاده از تلسکوپ فضایی و قدرتمند "اسپیتزر" انجام شد و نتایج آن در نشریه علمی "نیچر" به چاپ رسیده است. تلسکوپ اسپیتزر ناسا کیهان را در طیف فروسرخ رصد می‌کند. تیم منجمان در آن بخش از نور ستاره که از لبه‌های اتمسفر سیاره، به هنگام عبور از برابر ستاره مرکزی (از نگاه تلسکوپ اسپیتزر) تابیده است، در جستجوی نشانه‌های جذب آب در اتمسفر برآمدند. این تنها دومین باری است که وجود آب در یک سیاره خارجی - ورای منظومه شمسی - ردیابی می‌شود. برخی پژوهشگران استدلال می‌کنند که وجود آب می‌تواند مشخصه مشترک تمامی غول‌های گازی (سیاراتی از نوع کیوان و مشتری) باشد. سیاره "‪ "HD 189733b‬حول ستاره‌ای در صورت فلکی "ثعلب" یا روباه (‪ (Vulpecula‬در فاصله ‪ ۶۴‬سال نوری از ما می‌گردد. هرچند آب از عناصر کلیدی لازم برای پیدایش حیات است اما این سیاره به علت نزدیکی زیاد به ستاره مرکزی داغ تر از آن است که حاوی آثار حیات باشد. با توجه به اینکه فاصله این سیاره از ستاره مرکزی ‪ ۳۰‬بار کمتر از فاصله زمین از خورشید است دمای سطح آن از ‪ ۹۳۰‬درجه سانتیگراد در روز تا ‪ ۷۰۰‬درجه در شب متغیر است. این نوع سیارات به "مشتری‌های داغ" موسومند. "جیووانا تینتی" از دانشگاه کالج لندن و همکارانش شعاع ‪ HD 189733b‬را در طول موج‌های مختلف اندازه‌گیری کردند. این کار با سنجش میزان نوری که حین گذر سیاره از برابر ستاره مسدود می‌شود، انجام شد. سیاره در طول موج‌هایی که با آب متناظر است بزرگتر به نظر می‌رسید که حاکی از احتمال وجود آب در اتمسفر آن است. تینتی گفت: "هرچند ‪ HD 189733b‬به هیچ وجه قابل سکونت نیست، کشف ما نشان می‌دهد که آب ممکن است برخلاف تصورات قبلی در بسیاری نقاط وجود داشته باشد." وی افزود: "شیوه ما را می‌توان در آینده برای مطالعه محیطهایی که برای پیدایش حیات مساعدتر است به کار گرفت. در عین حال، "شان کری" دیگر پژوهشگر تیم کاشفان از مرکز علمی اسپیتزر در کالیفرنیا گفت : یافتن آب در این سیاره حاکی از آن است که سایر سیارات، حتی کرات سنگی، حاوی آب هستند. تلسکوپ اسپیتزر پیشتر در سال جاری به نخستین تلسکوپی بدل شد که نور دو " مشتری داغ" یعنی ‪ HD 189733b‬و ‪ HD 209458b‬را تحلیل یا در واقع از نوع ستاره مادر تجزیه می‌کند. حاصل آن دستاورد ایجاد نخستین "اثر انگشت" یا طیف نوری یک سیاره خارجی در تاریخ علم بود. گروه دیگری از منجمان قبلا به وجود بخار آب در اتمسفر ‪ HD 209458b‬پی برده بودند. آن مطالعه توسط منجمان آمریکایی در نشریه "استروفیزیکال" چاپ شده بود. سیارات خارج از منظومه شمسی به علت دوری از زمین با ابزار رصدی کنونی مستقیما قابل رویت نیستند.

ساخت تلسکوپ

   اگر علاقه مند به ساخت تلسکوپ ها هستید

تلسکوپ شکستی یک تلسکوپ نجومی شکستی و دست ساز، از دو قسمت مهم تشکیل می‌شود: 1. یک عدسی شیئی که در قسمت جلوی لوله شیئی جا می‌گیرد. ۲. یک چشمی که در انتهای پایینی لوله سوار می شود. الف) عدسی شیئی: اگر مبتدی هستید، به خاطر سختی کار، بهتر است که از عدسی شیئی آماده استفاده کنید، ولی چنانچه مصرید که تمام اجزای تلسکوپتان را خودتان بسازید باید به این نکات، توجه کنید: یک عدسی خوب باید اندوده، غیر رنگی، بی‌نقص یا نسبتاً بی‌نقص باشد. حالا بعضی از اصطلاح‌ها را با این فرض که بقیه را می‌دانید، تعریف می کنیم. غیر رنگی (آکروماتیک): یعنی عدسی باید از دو جزء به هم چسبیده تشکیل شده باشد که با هم، یک عدسی بدون نقیصه‌ی رنگی را به وجود بیاورند. اندوده: یعنی این که سطح عدسی با فلوئور و منیزیم، به ضخامت یک چهارم طول موج نورِ سبزِ متمایل به زرد پوشانده شده باشد، تا انعکاس نور را از بین ببرد. فاصله‌ی کانونی هم یکی از مشخصه‌های یک عدسی است که اندازه‌اش در عکاسی تأثیر می‌گذارد. فاصله‌ی کانونی کم برای عکاسی سریع و فاصله‌ی کانونی زیاد برای عکاسی‌های بلند مدت است.   اگر می‌خواهید عدسی شیئی بخرید، می‌توانید از یک عینک‌فروشی کمک بگیرید. فاصله‌ی کانونی، مکانی است که نور پس از گذشتن از عدسی (و یا انعکاس از آینه) در آن‌جا جمع می‌شود. در ساخت یک تلسکوپ شکستی، ما به عدسی‌یی با فاصله‌ی کانونی حدود 5/0 الی یک متر نیاز داریم. پس باید به عینک‌ساز بگویید که یک عدسی با شماره‌ی 1+ الی 2+ می‌خواهید. (شماره‌ی عینک، همان فاصله‌ی کانونی، امّا به صورت معکوس است). ب) لوله‌ی شیئی: این لوله بهتراست که آلومینیومی باشد. دقت کنید که داخل لوله باید یک‌دست، سیاه باشد. طول لوله باید 5/2 سانتی‌متر از فاصله‌ی کانونی بلندتر باشد. پ) سوار کردن شیئی در لوله: یعنی اتصال محکم شیئی به لوله راه‌های زیادی برای این کار وجود دارد. روشی که در این‌جا طرح می‌شود علاوه بر استحکام، این مزیت را هم دارد که قطر آزاد عدسی خیلی نزدیک به قطر واقعی‌اش است. در لوله‌ی شیئی محل استقرار شیئی را با دو حلقه‌ی کوچک به عرضی حدود 5/0 سانت که قسمت کوچکی از آن بریده شده، می‌توان ساخت. خود حلقه‌ها هم به وسیله چند پیچ به لوله متصل می‌شوند. ت) چشمی: سه نوع متداول چشمی وجود دارند که عبارتند از : 1. هویگنسی: از دو عدسی تخت- کوژ که طرف کوژ آن‌ها دور از چشم  است، تشکیل می‌شود. کاربردشان زمانی است که میدان دید ظاهری، بزرگ باشد. 2. کل نر: از عدسی تخت- کوژ که طرف تخت آن به سمت شیئی  است، ساخته می‌شود و نوع پیشرفته‌ی چشمی ساده‌ای معروف به رمزدن(Ramsden) است. بیشتر برای بزرگ‌نمایی‌ای در حد متوسط به کار می‌رود. 3. ارتوسکوپیک: از بهترین و پر کاربرد ترین انواع چشمی‌هاست و بزرگ‌نمایی‌ای عالی دارد.   تلسکوپ شکستی را مانند شکل زیر سر هم می کنند. ساخت تلسکوپ بازتابی تلسکوپ بازتابی هم مانند تلسکوپ شکستی، از سه بخش اصلی و یک بخش فرعی تشکیل می‌شود. بخش‌های اصلی عبارتند از آینه‌ی مقعر، لوله و عدسی چشمی. بخش فرعی یک آینه‌ی تخت است که کار انحراف نور برگشتی از آینه‌ی مقعر و رساندن آن به عدسی چشمی را به عهده دارد. در شکل زیر این قسمت‌ها نشان داده شده است: سخت‌ترین بخش از ساخت این نوع تلسکوپ، ساخت آینه‌ی آن است که کمی هم خطرناک است. توصیه‌ می‌شود که اگر شرایط ایمنی و تجهیزات کافی برای نقره‌اندود کردن آینه‌ ندارید، هرگز این کار را نکنید. البته در این‌جا فرض بر این است که می‌دانید شیشه‌ی مقعر را با استفاده از پودرهای سمباده چه‌گونه بسازید، پس فقط نقره‌اندود کردن آن را می‌گوییم. شما می‌توانید در اینترنت از مطالب گوناگونی که درباره‌ی نحوه‌ی تراش شیشه برای آینه‌ی تلسکوپ استف استفاده کنید. لوازم و مواد مورد نیاز: برای اندود کردن 21 گرم نیترات نقره (AgNO3) محلول آبی آمونیوم هیدروکسید 90 درصد 14 گرم پتاسیم هیدروکسید 4 لیتر آب مقطر 60 گرم شکر دکستروز اسید سیتریک برای تمیز کردن آینه: مایع ظرفشویی استون اسد نیتریک رقیق شده ابزارآلات مورد نیاز میله‌ی هم‌زن دستکش سینی پنبه‌ی هیدروفیل شیشه ها و بطری های کوچک برای درست کردن محلول 2 قطره چکان عینک محافظ چشم نوار پلاستیکی یا سلوفان (2 تا 3 اینچ پهنا) سطل پلاستیکی بزرگ محلول ها محلول نیترات نقره : 21 گرم نیترات نقره در 250 گرم آب مقطر 10۰ گرم هیدروکسید آمونیوم 90 درصد . (از درصدهای مشابه و نزدیک  نیز می‌توانید استفاده کنید) محلول هیدروکسید پتاسیم : 15 گرم هیدروکسید پتاسیم در 250 گرم آب مقطر محلول اینورت شکر : 60 گرم ساکاروز را در 500 گرم آب حل کنید و سپس 10 گرم اسید سیتریک به آن اضافه کنید. آن‌را برای 30 دقیقه به آرامی بجوشانید (تکرار می کنم به آرامی، چون نمی خواهیم آبنبات درست کنیم!). حجم محلول تقریباً 23 برابر می شود. پس ظرف نسبتاً بزرگی را برای جوشاندن انتخاب کنید . سپس بگذارید محلول خنک بشود و به دمای اتاق برسد. حالا تمامی محلول‌ها آماده‌اند و نوبت آن ست که آینه را تمیز کنید. همه‌ی مراحل باید پی در پی انجام شوند و آینه پس از مراحل استفاده از اسید نیتریک نباید خشک شود. تمیز کردن آینه 1. آینه را با آب ولرم و مایع ظرفشویی بشویید و آب کشی کنید. آینه را با آب ولرم و مایع ظرفشویی بشویید و آب کشی کنید. آینه را با آب ولرم و مایع ظرفشویی بشویید و آب کشی کنید. این مرحله را با حوصله انجام دهید چون به علت کثیف بودن کارتان با مشکل مواجه می‌شوید. هر چه به دفعات بیشتری با آب ولرم و مایع ظرفشویی بشویید و آب‌کشی کنید، بهتر است؛ مثلا 6-5 بار؛ 2. عینک ایمنی را بر چشم بگذارید (اگر از لنز استفاده می کنید، عینک ایمنی واجب است. نباید بخار استون در چشمانتان برود). یک چوب بستنی بردارید و دور سر آن پنبه بپیچید و یک قلم کوچک بسازید. به‌وسیله‌ی آن، سطح آینه را با استون تمیز کنید. این کار را چند بار تکرار کنید تا همه چربی‌ها و کثیفی‌ها پاک شوند . قلم‌های استفاده شده را بیرون از اتاق بگذارید تا خشک شوند . توجه کنید که استون اشتعال پذیری زیادی دارد و بسیار فرار است . صبر کنید تا آینه کاملاً خشک شود. 6) یک قلم جدید بسازید و آینه را با اسید نیتریک رقیق شده، تمیز کنید. قسمت دور آینه را تمیز نکنید تا خشک بماند و بتوانید به دور آن نوار سلوفان بپیچید. 7) با یک قلم دیگر، سطح آینه را با آب مقطر تمیز کنید تا اسید نیتریک شسته شوند . سطح آینه را مرطوب نگه دارید. 8) مراحل 5 و 6 را حداقل سه بار تکرار کنید. 9) نوار را به دور آینه بپیچید تا سطح آینه و نوار دور آن یک کاسه بشوند. این کار را به سرعت انجام دهید تا سطح آینه خشک نشود. لبه‌ی نوار بایداز سطح آینه یک اینچ بلندتر باشد؛ یعنی کاسه‌ی ما یک اینچ عمق داشته باشد. اگر دیدید رطوبت سطح آینه به صورت قطره قطره درآمده، سرتان را به دیوار بکوبید چون آینه تان را خوب تمیز نکرده اید! 10) هنگامی که کاسه حاضر شد، کمی آب مقطر در آن بریزید تا از سطح آینه در برابر گرد و غبار محافضت بشود. حالا آینه‌ی شما کاملاً تمیز شده و عاری از هرگونه چربی و آلودگی است. آماده کردن محلول اصلی 1. در یک ظرف 1 لیتری 225 گرم نیترات نقره را در آب حل کنید و 25 میلی لیتر از محلول را برای مراحل بعد ذخیره کنید. 2. با قطره چکان هیدروکسید آمونیوم را کم کم به آن اضافه کنید. رنگ محلول نیترات نقره قهوه ای است. آن را به آرامی هم بزنید و گارتان را ادامه دهید. با اضافه کردن هیدروکسید آمونیوم محلول، کمی شفاف می شود. اضافه کردن هیدروکسید آمونیوم را تا جایی انجام دهید که محلول کاملاً شفاف شود. 3. هنگامی که محلول شفاف شد، دوباره کمی نیترات نقره اضافه کنید تا محلول کمی مات بشود. 4. هیدروکسید پتاسیم را به آرامی اضافه کنید و محلول اصلی را هم بزنید. اگر آن را به سرعت اضافه کنید امکان دارد که مواد خطرناک دیگری به وجود بیاید. در این مرحله محلول دوباره کمی قهوه‌ای می شود. 5. هیدروکسید آمونیم را دوباره با قطره چکان و به آرامی اضافه کنید . هنگامی که محلول شفاف می شود، رنگ آن به قهوه ای روشن تغییر می‌کند و ممکن است لکه های کوچک سیاه رنگی در آن ببینید. 6. کمی از نیترات نقره‌ی ذخیره شده را به آرامی اضافه کنید تا مطمئن شوید که هیدروکسید آمونیوم اضافی در محلول وجود ندارد. 7. محلول شکر را کم کم به محلول اصلی اضافه کنید . رنگ آن ممکن است تغییر کند. نقره اندود کردن: 1. آب درون کاسه‌ی آینه را خالی کنید. 2. محلول اصلی را درون کاسه بریزید. 3. 8 تا 10 دقیقه کاسه را به آرامی تکان بدهید تا محلول یکنواخت بشود. 4. در این مرحله رنگ محلول تغییر می کند و در ته آن رسوب لجنی تشکیل می شود . آینه را بردارید و محلول را بیرون بریزید. آینه را با آب ولرم بشویید و لجنها را با جریان آب از بین ببرید. هرگز با دست و یا ... به سطح آن دست نکشید. نوار سلوفان را بدون آن‌که با سطح آن تماس پیدا کند از دور آینه جدا کنید. نقره های روی آینه بسیار شکننده هستند. 5. قبل از این‌که آینه خشک شود، سطح آن را بررسی کنید. آینه را دوباره با آب مقطر بشویید و بگذارید خودش خشک بشود. نباید لک تبخیر آب، روی آینه بماند. 6. از مشاهده‌ی آینه‌تان لذت ببرید. نکته‌های مهم: تمیز بودن آینه مهمترین عامل برای کیفیت اندود شماست. بهتر است همواره از آب مقطر استفاده کنید زیرا کار شما تمیزتر می‌شود. آب مقطر بعد از تبخیر ردی از خودش نمی‌گذارد. اندود نقره بسیار ظریف و شکننده است . بنابراین سطح آینه را به هیچ وجه با چیزی تماس ندهید . توصیه های ایمنی اسید نیتریک بسیار خطرناک است . آن را با احتیاط استفاده کنید. هیدروکسید آمونیوم بدبوست هیدروکسید پتاسیم یک باز قوی و خطرناک است. نیترات نقره سمی است و روی پوست را لک می‌کند. استون بسیار اشتعال پذیر است. حتماً از دست کش و عینک و روپوش مخصوص استفاده کنید. اتاق شما باید سیستم تهویه‌ی خوبی داشته باشد. از برگه ها و راهنمایی‌های وسایل ایمنی آزمایشگاهی کمک بگیرید. امیدوارم که پس از ساختن، نصب و تنظیم تلسکوپ‌هایتان از دیدن آسمان بی‌کران لذت ببرید.

موفق باشید

           همراه با آسمانی پر ستاره

بین الطلوعین

   بین الطلوعین چیست؟انواع آن کدام اند؟

۱-بین الطلوعین:در هنگام صبح زمانی که درخورشید در سطح افق (دایره عظیمه ای در کره

آسمان با فاصله زاویه ای ۹۰ درجه از سمت الراس می باشد) اصولا هوا باید روشن شود اما

مشاهده می شود قبل ازآن که خورشید نمایان شود هوا روشن می شود و این روشنایی به علت

بازتاب نور خورشید توسط مولکول های موجود در اتمسفر زمین می باشد.به این حالت در

اصطلاح عامیانه گرگ و میش گفته می شود.دقیقا نوری که پس از غروب ظاهری خورشید

به زمین می تابد(متمایل به رنگ قرمز) نیز با توضحیات فوق قابل توجیه است.

در حالت کلی به این پدیده ها بین الطلوعین گفته می شود.

اما اگر زمین جو نداشت شرایط چگونه بود؟

اگر زمین فاقد جو بود آنگاه قبل از رویت خورشید هوا روشن نمی شد و پس از غروب ظاهری

خورشید هوا سریعا تاریک می شد.

۲-مدت بین الطلوعین:در خط استوا خورشید مانند سایر ستارگان طلوع و غروب می کند

و نسبت به افق تمایل ندارد بلکه دارای وضعی عمودی است. بنابراین شفق و فلق دارای

مدت زمان کوتاهی بوده و خورشید به سرعت در پشت افق پنهان می گردد.

۳-انواع بین الطلوعین:پیش از سر زدن خورشید هوا کاملا تاریک(انتهای شب) بوده ودر هنگام

غروب نیز بعد از پایین آمدن خورشید به زیراقق هوا کاملا تاریک شده اما میزان قرار گرفتن

خورشید در زیر افق برحسب مورد استفاده متفاوت است.

بین الطلوعین عرفی:

هنگامی اتفاق افتاده و خاتمه می یابد که خورشید ۶ درجه زیرخط افق قرار گرفته باشد.

بین الطلوعین دریایی:

هنگامی اتفاق افتاده و خاتمه می یابد که خورشید ۱۲ درجه زیر خط افق قرارگرفته باشد.

بین الطلوعین نجومی:

به مانند موارد فوق اما با این تفاوت که خورشید در این حالت ۱۸ درجه زیر خط افق واقع شده است.

برگرفته ازکتاب نجوم محاسباتی و کاربردی نوشته غلامرضا دژکامه لنگرودی.

                               موفق باشید

آب و هوای نا مساعد و عقب افتادن پرتاب

  آب و هوای نامساعد انتقال شاتل را به سکوی پرتاب به تعویق

 انداخت

انتقال شاتل فضایی «اندیوور» به سکوی پرتاب 39A در مرکز فضای کندی که قرار بود روز سه شنبه انجام شود، به دلیل شرایط نامساعد آب و هوا به تعویق افتاد.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مدیران آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا)، جابه جایی این شاتل را برای آخرین ساعات روز سه شنبه برنامه‌ریزی کرده بودند با این حال پیش بینی شد که شرایط نامساعد آب و هوایی ممکن قبل از این که این شاتل به نقطه امنی در سکوی پرتاب منتقل شود شدت پیدا کند.

شاتل اندیوور برای پرتاب در روز 7 اوت سال جاری به منظور انجام ماموریت 11 روزه STS-118 به ایستگاه فضای بین المللی آماده می‌شود.

این ماموریت اولین پرواز اندیوور از سال 2002 خواهد بود.

 STS-118 و افراد آن

ماهواره های فضایی از پشت بام خانه تان

اگر خونتونآپارتمانی هست برید پشت بوم اگر

 ویلایی و دور و برش پر از ساختمون توصیه

 می کنم نروید که پشیمون بر می گردید

رصد ماهواره‌ها از پشت‌بام خانه آسمان بالای سر ما پر از ماهواره‌هایی است که هر کدامشان در حال انجام یک مأموریت خاص هستند: ماهواره‌های GPS که برای موقعیت‌یابی (ناوبری) استفاده می‌شوند، ماهواره‌های مخابراتی، ماهواره‌های تلویزیونی، ماهواره‌های هواشناسی، ماهواره‌های تحقیقاتی و ... این ماهواره‌ها دارای ابعاد مختلفی (از حدود 1 متر تا بیش از 10 متر) هستند و در ارتفاع‌های مختلفی نسبت به زمین قرار گرفته‌اند. بعضی از این ماهواره‌ها را که ابعاد نسبتاً بزرگی دارند و در ارتفاع پایینی قرار دارند. اگر هوا تمیز باشد، می‌توانیم با چشم غیرمسلح ببینیم. برای آگاه شدن از این‌که ماهواره‌های قابل رؤیت از زمین، در چه زمانی و در چه زاویه‌ای از آسمان محل زندگی شما عبور می‌کنند، کافی است به سایت زیر سری بزنید: http://www.heavens-above.com اما قبل از مراجعه به این سایت، لازم است تا با برخی مفاهیم مربوط به «رصد» آشنا بشوید. زاویه با شمال و زاویه با افق «زاویه با شمال» (یا Azimuth) و «زاویه با افق» (یا Altitude) دو زاویه‌ای هستند که برای رصد یک ستاره یا هر جسم دیگری در فضا مورد نیاز است. برای دیدن جسمی که زاویه‌های آن مشخص است، ابتدا رو به شمال بایستید. سپس به اندازه‌ی زاویه‌ی Azimuth به سمت راست بچرخید (این زاویه ممکن است از 180 درجه هم بیشتر باشد). سپس سرتان را به اندازه‌ی زاویه‌ی Altitude نسبت به افق بالا بیاورید. در شکل زیر مثالی از رصد یک شیء آسمانی که در زاویه‌ی Azimuth حدود 45+ و زاویه‌ی Altitude حدود 45+ درجه قرار دارد نشان داده شده است. شما در هر موقعیت جغرافیایی که ایستاده باشید، با دانستن زوایای Azimuth و Altitude جسم آسمانی مورد نظر نسبت به محل خودتان، می‌توانید به راحتی آن را رصد کنید. حالا برای استفاده از سایتی که گفتیم مراحل زیر را طی کنید: 1. به آدرس http://www.heavens-above.com  مراجعه کنید. 2. موقعیت جغرافیایی محلی را که در آن هستید، وارد کنید. برای این کار اگر طول و عرض جغرافیایی محل خود را نمی‌دانید، می‌توانید به راحتی از بانک اطلاعاتی سایت استفاده کنید. روی گزینه‌ی Select کلیک کنید. صفحه‌ای باز می‌شود که در آن نام تمام کشورها آمده است. با کلیک کردن روی نام کشور (مثلاً Iran) صفحه‌ی دیگری باز می‌شود. با وارد کردن نام شهر خود (مثلاً Tehran یا Rasht) و زدن Enter موتور جستجوی سایت فعال می‌شود و موقعیت جغرافیایی شهر شما را از بانک اطلاعاتی‌اش، بازیابی می‌کند. به عنوان مثال اگر شهر Tehran‌ را جستجو کرده باشید، به چنین نتایجی می‌رسید: Name Region Latitude Longitude Elevation Tehran   Tehran  35.672 51.424 1149 m Neighbours Tehran   Hormozgan  27.467 55.483 943 m Neighbours Tehran   (alias for Tiran)   Esfahan  32.704 51.152 1818 m Neighbours (Latitude به معنای عرض جغرافیایی، Longitude به معنای طول جغرافیایی و Elevation به معنای ارتفاع از سطح دریا است) 3. با کلیک کردن روی گزینه‌ی مورد نظر، صفحه‌ی دیگری باز می‌شود که حاوی اطلاعات مختلفی در مورد ماهواره‌های قابل رؤیت از محل زندگی شماست. در این صفحه، موقعیت ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نیز در همان لحظه نمایش داده می‌شود. 4. با کلیک کردن روی نام یکی از ماهواره‌هایی که در بخش Satellites آمده، می‌توانید اطلاعات لازم برای رصد آن را تا 10 روز آینده به دست آورید. برای مثال روی ISS کلیک کنید. با این کار صفحه‌ی جدیدی باز می‌شود که در آن جدولی شبیه به جدول زیر است: Date Mag Starts Max. Altitude Ends Time Alt. Az. Time Alt. Az. Time Alt. Az. 03 Jan -0.9 18:15:03 10 NW 18:17:52 57 NE 18:18:39 38 E 04 Jan 0.9 18:37:21 10 WNW 18:39:56 31 SW 18:41:38 17 S 05 Jan -0.8 17:24:21 10 NW 17:27:06 53 NE 17:29:53 10 ESE 06 Jan 1.0 17:46:32 10 WNW 17:49:08 33 SW 17:51:44 10 SSE 13 Jan 3.0 06:03:14 10 SE 06:04:02 11 SE 06:04:51 10 ESE در این جدول، زمان‌هایی که ISS از محل زندگی شما مشاهده می‌شود، نمایش داده شده است. به طور مثال (سطر آخر جدول فوق)، این ایستگاه فضایی در تاریخ 13 ژانویه، از ساعت 06:03:14 تا 06:04:51 از تهران قابل مشاهده است. بر اساس اطلاعات این جدول، ISS در تاریخ مذکور در ابتدا از سمت جنوب شرقی آسمان و در زاویه با افقِ 10 درجه قابل رؤیت بوده و در مدتی حدود 5/1 دقیقه به سمت شرق حرکت می‌کند. نمادهایی که در این جدول‌ها استفاده می‌شوند و معنای آن‌ها : N شمال E شرق W غرب S جنوب NE شمال شرقی NW شمال غربی NNE بین شمال و شمال شرقی NEE بین شرق و شمال شرقی

کشف پدیده گلفشان در مریخ به وسیله یک ایرانی

 افتخار کنید به این که ایرانی هستید

گامی تازه در جست و جوی حیات احتمالی در گذشته مریخ
سیاره شناس ایرانی موفق به کشف پدیده «گل فشان»‌ در سطح مریخ شد 

دکتر عباس کنگی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی و پژوهشگر زمین شناسی سیاره یی موفق به کشف پدیده گل فشان به جا مانده از فعالیت‌های آتشفشانی در سطح سیاره مریخ شد.

به گزارش خبرنگار «پژوهشی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، یافته های جالب توجه این محقق ایرانی که به گفته وی احتمالا نخستین گزارش علمی از وجود گل فشان در سطح سیاره سرخ است در قالب مقاله ای در شماره ماه مه 2007 مجله علمی معتبر(ACTA ASTRONAUTICA (Elsevier - مجله آکادمی بین المللی کیهان نوردی - ارائه شده است.

اثبات این کشف مبنی بر فعالیت گل فشانها در سطح مریخ که با بررسی یکی از آتشفشان های باستانی مریخ موسوم به Hecate Tholus و با بهره گیری از اطلاعات حاصل از فضاپیمایی مارس اکسپرس ناسا حاصل شده می تواند فصل جدیدی در کاوش ها در سیاره مریخ بگشاید چرا که با توجه به آنچه در نمونه های مشابه زمین مشاهده شده، گل فشان ها از محل های دارای پتانسیل حیات فسیل شده در سطح سیاره سرخ می باشند.

دکتر عباس کنگی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود و دانش آموخته دکتری زمین شناسی ساختمانی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد در گفت‌وگو با خبرنگار «پژوهشی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با اشاره به این که مطالعه بر روی زمین شناسی سیاره مریخ را از حدود چهار سال پیش آغاز کرده است، اظهار داشت: در تحقیقات اخیر که نتایج آن در شماره ماه مه ACTA ASTRONAUTICA ارائه شده به کمک تصاویر ارسالی از فضاپیمایی مارس اکسپرس (Mars Express) که در تاریخ یکم مارس 2004 تهیه شده بود، وجود پدیده گل فشان در سطح این سیاره را کشف کردم.

وی در خصوص نحوه پیدایش این پدیده گفت: طی فعالیت های آتشفشانی علاوه بر قطعات سنگ، گدازه، خاکستر و گازهای آتشفشانی، در برخی موارد محصولات غیر عادی تولید می شود. این محصولات که غالبا مخلوطی از آب و گرد و غبار آتشفشانی می باشند، به صورت جریان هایی از گل مایع از دهانه آتشفشان خارج می شود و گل فشان (mud volcanoes) نامیده می شود. معمولا فعالیت گل فشان با چندین انفجار و صدای مهیب آغاز می گردد. سپس مقادیر زیادی گل سیاه رنگ و بدبو به همراه آب داغ و گازهای سوزان از دهانه آتشفشان خارج می شود. جوشیدن آب و فوران گل از دهانه آتشفشان سبب انباشته شدن مقدار زیادی گل در اطراف آتشفشان می گردد. نمونه‌های مختلفی از فوران گل فشانها در جزیره سیسیل در ایتالیا وجود دارد، که در مجاورت آنها مجموعه ای از موجودات میکروبیولوژیک رشد و تکامل می یابند.

دکتر کنگی با بیان این که چون مطالعه بر روی مریخ به صورت غیر مستقیم انجام می شود، در بیشتر موارد آن را با مدل‌های زمینی تطبیق می دهند، تصریح کرد: مطالعه حیات بر روی سیاره مریخ به دو صورت جستجوی حیات زنده و موجودات فسیل شده انجام می شود. وجود حیات زنده در مورد مریخ منتفی می باشد، اما دانشمندان به دنبال شناسایی مناطقی هستند، که آثاری از حیات گذشته در آنجا مشاهده می شود. اثبات فعالیت گل فشانها در سطح مریخ می تواند به عنوان یکی دیگر از محل های دارای پتانسیل حیات فسیل شده در سطح سیاره باشد.

به عبارت دیگر ارگانیسم های گرما دوست، با سوخت و سازهای متنوع، توانایی زندگی در شرایط نامناسب را دارند و می توانند از ترکیبات آهن و دیگر منابع انرژی موجود در محیط بهرمند شوند. بنابراین می توان پیش بینی کرد مجموعه های حیاتی در داخل رسوبات گل مانند حاشیه آتشفشان هکاتیس تالوس بر سطح مریخ بصورت مجموعه های میکروبی، در شکل استروماتولیت و میکرو فسیل ها قابل دسترسی باشد.

وی خاطرنشان کرد: هر دو سال یک بار فضاپیمایی برای بررسی سیاره مریخ و کسب دستاوردهای جدید به فضا ارسال می‌شود که برخی با فرود بر سطح آن و برخی با استقرار در مدار به صورت ماهواره این کار را انجام می‌دهند و انبوهی از اطلاعات تصویری، طیف سنجی TES، حرارتی، پرتوگاما و رادیومتری مادون قرمز به زمین ارسال می شود، که غالبا بر روی شبکه اینترنت برای مطالعه پژوهشگران جهان قرار می‌گیرد. هدف نهایی از انجام این تحقیقات گسترده، ساخت محل های سکونت طولانی مدت بر سطح سیاره سرخ و اعزام انسان در سال 2019 به این سیاره اسرار آمیز است.

کنگی افزود: هر روز هزاران تصویر و طیف‌های نوری توسط فضاپیماها مستقر در مدار مریخ تهیه و به زمین ارسال می گردد. در چنین شرایطی با وجود فاصله بیش از 55 میلیون کیلومتری مریخ از زمین می توان به کمک تکنیکهای سنجش از دور علاوه بر بررسی ساختمانهای زمین شناسی سطح سیاره، خصوصیات مغناطیسی، جنس سنگها، درجه حرارت و دیگر خصوصیات مورد نیاز را بدست آورد.

وی خاطر نشان کرد: آخرین فعالیت آتشفشانی که در مریخ اتفاق افتاده مربوط به 20 میلیون سال پیش است و پدیده گل فشان در آتشفشان هکاتیس تالوس جزو فعالیت‌های جدید سیاره محسوب می‌شود.

دکتر کنگی در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا درباره روند مطالعه گل فشان های مریخ اظهار داشت: تا سال 1997 تصاویر تهیه شده از سطح مریخ دارای قدرت تفکیک پایین بود. بنابراین شناسایی بسیاری از ساختمانهای زمین شناسی از جمله گل فشانها در سطح سیاره ممکن نبود؛ بنابراین، بحث وجود گل فشان ها در مریخ حداکثر در حد گمانه زنی و طرح سوال بود.

از سال 1997 تا 2001 فضاپیما Global Surveyor در مدار مریخ مستقر شد و سطح سیاره به صورت دقیق نقشه برداری شد. با استقرار فضا پیما مارس اکسپرس در سال 2003 در مدار مریخ تصاویر با رزلوشن بالا از بخش های مختلف سیاره تهیه شد و دور جدیدی از تحقیقات در سطح این سیاره آغاز شد.

دکتر کنگی که تمایل چندانی به طرح این مطلب که مقاله وی، نخستین گزارش از وجود گل فشان در سطح مریخ است، ندارد به ایسنا گفت: مقاله من در آوریل 2005 برای مجله ارسال شده و پس از یک سال و نیم داوری در اکتبر 2006 تایید و در می 2007 چاپ شد. هرچند تا کنون هیچ مقاله ای در باره حضور گل فشانها در سطح مریخ ارائه نشده اما در برخی کنفرانس های بین المللی با شک و تردید به احتمال حضور این پدیده در سطح مریخ اشاره شده است.

کنگی در پایان درباره احتمال وجود حیات در سیاره سرخ گفت: مریخ در شراط کنونی سیاره ای سرد با اتمسفری نازک می باشد. این سیاره در مقایسه با دیگر سیارات منظومه شمسی شباهت بیشتری با زمین دارد. اما در این سیاره فرایندهای بیولوژیک حفاظت کننده از حیات زمینی وجود ندارد؛ بنابراین وجود حیات به صورت زنده در سطح سیاره رد شده و دانشمندان به دنبال کشف موجودات مریخی نمی باشند؛ اما این احتمال وجود دارد که در گذشته بسیار دور به دلیل تشابه شرایط مریخ و زمین موجوداتی در سطح سیاره تکامل یافته و آثار آنها به صورت فسیل شده در رسوبات موجود در سطح سیاره یافت شود.

GTC تلسکوپ

بزرگترین تلسکوپ جهان برای اولین رصدش

           آماده

                 می شود

متاسفانه عکسی از این تلسکوپ هم در گوگل و دیگر جستجو

گر ها  نیست

بزرگترین تلسکوپ جهان برای نخستین رصد خود از کائنات در هفته جاری در جزایر قناری اسپانیا آماده می شود.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مراسم افتتاح این تلسکوپ موسوم به (Gran Telescopio Canarias (GTC که هفت سال در دست ساخت بوده است برای روز جمعه برنامه‌ریزی شده است.

دانشگاه فلوریدا که برای این پروژه پنج میلیون دلار پرداخت کرده، تنها موسسه آمریکایی است که در این تلسکوپ بزرگ سهیم است.

رییس دپارتمان نجوم در دانشگاه فلوریدا در این زمینه گفت که این تلسکوپ 175 میلیون دلاری هنوز کامل نشده و از کل 36 آیینه آن تنها 12 آینه نصب شده است که باقی آینه‌ها در ماه جاری نصب خواهند شد.

دولت اسپانیا مالک اصلی GTC است و دانشگاه فلوریدا و دو موسسه دیگر در مکزیک شرکای آن هستند.

ققنوس بر مریخ

    ققنوس بر سرخ ترین سیاره : مریخ

در ماموریت آتی آژانس فضانوردی آمریکا، بر روی سیاره سرخ، مریخ نورد ققنوس

(PHOENIX) به مطالعه خاک در نزدیکی قطب شمال مریخ برای بررسی شرایط مناسب

 برای زندگی میکروبی در زمان حال یا گذشته بر روی این سیاره خواهد پرداخت.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آژانس فضانوردی

 آمریکا (ناسا) برای پرتاب این فضاپیمای رباتیک در ماه آینده آماده می‌شود.

مقامات ناسا و دانشمندان این ماموریت اعلام کردند که ققنوس در زمانی بین 13 اوت تا

 24 اوت سال جاری از فلواریدا پرتاب خواهد شد و قرار است در روز 25 ماه مه سال

 2008 بر روی دشتهای شمالی مریخ فرود آید.

این ماموریت قرار است سه ماه طول بکشد.

ناسا به دنبال یک محل فرود فضاپیما بر روی مریخ در عرض جغرافیایی منطبق با شمال

 آلاسکا بر روی زمین است.

دانشمندان انتظار دارند که این مریخ نورد بتواند در دمای پایین تا 100- درجه سیلیسیوس

 بتواند به فعالیت های خود ادامه دهد.

این آخرین ماموریت آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) برای رسیدن به درکی عمیق‌تر از

 این همسایه زمین در منظومه شمسی است.

مریخ نورد ققنوس در شرایطی که صفحات خورشیدی آن باز باشد حدود 18 فوت عرض و

 5 فوت طول دارد.

کلا بوقی روی زحل

   کاسینی و زحل از فاصله ۱.۶میلون کیلو متر

 

 

این نمای زیبا را کاسینی فوریه امسال از فاصله 1.6 میلیون کیلومتری از زحل گرفته است. تصویری حاصل از پردازش های فراوان در طول موج های مختلف. اینک این ارباب حلقه هاست که ما، در حال مشاهده آن هستیم. سیاره ای غولپیکر در فاصله 10 واحد نجومی از ما. این شبها مهمان یک تلسکوپ آماتوری کوچک و یک جفت چشم بیناست ! پس رصد آن را از دست ندهید.                                                            

 

ماراتن و عکس هایی دیگر

      سلام

امروز فکر نمی کنم خبری در دنیای آسمان ها

باشه

اگر خبری بود می نویسم

اگر نبود باید ببخشید و لذت ببرید

حالا ببینید عکس هایی از ماراتن مسیه ایران امسال

داوری در ماراتن

.

استراحت پس از یک شب رصدی

          موفقیت شما آرزوی ماست

                                            آسمانتان  پرستاره

استفان هاوکینگ

     استفان هاوکینگ در جاذبه صفر

استفان ویلیام هاوکینگ 64 ساله اینک به الگویی برای مردمان سیاره ما تبدیل شده تا نمونه ای افسانه ای از زیستن و امید به زندگی را ترویج کند.

استفاون هاوکینگ یکی از برجسته ترین و نام آور ترین ریاضیدانان و کیهان شناسان معاصر ما است. نظریات بنیادی او در حوزه عالم بزرگ مقیاس و فرایندهای مربوط به آشفتگیهای فضا زمان و پدیده های اعجاب انگیزی همچون سیاهچاله ها باعث شده تا نام وی در عرصه دانش معاصر و برای همیشه ماندگار شود.

او اینک دارای درجه لوکسیان پرفسور ریاضیات در دانشگاه کمبریج است و بد نیست بدانید این مقام ارشد ریاضیات زمانی در اختیار چهره های برجسته ای چون سر ایزاک نیوتون و پاول دیراک بوده است. تحقیقات وسیع هاوکینگ در خصوص سیاهچاله ها باعث کشف پدیده ای شگفت در حوزه فضا شده است که با نام  تابش سیاهچاله شناخته می شود. اما جالب اینجا است که در کنار چنین فعالیتهای علمی بسیار جدی، این دانشمند بلند آوازه معاصر گام های بلند و بزرگی را برای ترویج علم در جهان برداشته است. وی نویسنده پرفروش ترین کتاب علمی عامه پسند به نام تاریخچه مختصر زمان است که به مدت 100 هفته توانسته بود در صدر پر فروش ترین کتابهای عالم قرار گیرد. وی همچنین کتابهایی را برای کوکان نوشته و در برنامه هایی همانند، جهان استفاون هاوکینگ به تشریح مسایل پیچیده علمی به زبانی ساده برای مردم پرداخته است. هر یک از این فعالیتها به تنهایی کافی است که نام انسانی را در تاریخ جاودان کند اما هاوکینگ فراتر از این افقها را فتح کرده است.

آیا می توان باور کرد تمام این موفقیتها از آن مردی باشد که به فلج اعصاب محرک عضلانی مبتلا است و از نظر پزشکی سالها قبل می بایست در می گذشت. این بیماری کشنده یا ALS زمانی به سراغ هاوکینگ آمد که تنها 21 سال داشت و کم کم تواناییهای عضلانی او را سلب کرد . به تدریج کار به جایی کشید که تمام عضله های وی توان تحرک خود را از دست دادند و امروزه به جز عضلات قلب، چشم، ریه و دستگاه گوارشی، وی فاقد هرگونه توانایی حرکتی است. به همین دلیل ویلچیر یا صندلی چرخداری ویژه ای برای وی ساخته شده که او بتواند با کمک نگاه خود به ان فرمان دهد. آن را جرکت دهد و با نگاه کردن به صفحه کلید بصری ویژه ای حروف خود را انتخاب و متن مورد نظر را بیان کند. زندگی که برای هر کسی می تواند جهنمی غیر قابل تصور باشد برای هاوکینگ همراه با امید به آینده و کشف تازه ها بوده است. پزشکان زمانی که هاوکینگ به این بیماری مبتلا شد به وی گفتند که شاید کمتر از چند سال بعد در اثر رشد این بیماری در گذرد اما از ان زمان 45 سال می گذرد و هاوکینگ در مبارزه ای سخت با بیماری خود به موفقیت دست یافته است. وی نشانه و سمبولی برای امید به آینده است.

عکس از gozerog.com

چند هفته پیش برجسته ترین چهره ریاضیات و کیهان شناس معاصر سفری با گرانش صفر را تجربه کرد. یک بویینگ تغییر فرم یافته از پایگاه کندی عازم سفری کوتاه ولی خاطره انگیز برای استفان هاوکینگ شد. وی در این سفر برای اولین بار پس از 40 سال توانست از روی صندلی چرخدار برخیزد و شناوری در شرایط بی وزنی را تجربه کند. تجربه ای که شاید بسیاری از افراد سالم هم حاضر به انجام آن نباشند اما هاوکینگ گویا قصد دارد ثابت کند که انسان قادر به انجام هر کاری است.

هاوکینگ پس از این سفر در گفتگویی دشوار با خبرنگاران که با کمک رایانه متصل به صندلی چرخدارش صورت می گرفت، گفت: "از این تجربه بی نهایت راضیم و احساس می کنم به دروازه های فضا نزدیک می شوم. من این پرواز را برای آمادگی انجام سفر بعدیم انجام دادم و قصد دارم سال 2009 به عنوان اولین معلول به سفری به مدار زمین بروم، پس فضا به من خوش آمد بگو که من در آستانه سفر به سوی تو قرار دارم."

هاوکینگ فضا را آینده بشر توصیف کرد و از احساس خوب خود هنگام رهایی از بند گرانش سخن گفت اما او خود امید جدیدی است برای مردمی که مبتلا به ناتوانایی های گوناگونی هستند یا در دریای مشکلات می افتدند. هاوکینگ ثابت کرده است که می توان با امید ، مرگ را هم به بازی گرفت. و هاوکینگ نمادی برای عصر جدید ما است.